| Chelman |
| Krijg de bloemetjes |
 |
 |
|
 Posted 15-11-2004 22:20 by Chelman |
 |
|
WTF?!?!?! 
Dan ben ik blij dat ik er toen in de Melkweg bij was. Damn 
edit: dit was het optreden dus:
quote:
Op 4 juni 2004 16:28 schreef UberHeerscher het volgende:
Coil
Coil is een band waar ik veel VAN heb gehoord maar nooit echt bewust heb beluisterd. Ik wist dus niet precies wat me te wachten stond….ik schaamde me echter minder toen bleek dat Dwaal die meer met hun oeuvre bekend is ook zijn ogen en oren niet kon geloven toen de show begon.
Om te beginnen werd het podium bestegen door twee enorme kolommen van stof; eentje zwart de andere wit; waaronder zich de muzikanten bevonden die prompt hun plekken achter de synths en processors innamen. Zij begonnen met wat schier structuurloze geluidsfabricage wat bij nader inzien toch vrij strak door de percussie in toom gehouden werd.
En toen…
….toen kwam Dhr.Balance himself op. Hij is vrij lastig te beschrijven maar ik doe mijn best. Hij is een man van een jaar of 40 met een enorme baard en een monniken/Hitlerjugend/Varg kapsel met opgeschoren randen. Hij droeg een kledingstuk dat zich het beste laat omschrijven als een mengeling tussen een monnikengewaad, dwangbuis en lepra windsels met een open bilspleet… Het geheel was vreemd maar tijdens het optreden werd het e.e.a. duidelijk(er).
Hij bracht tijdens het optreden een persona voort dat volledig geschift en psychotisch is. Dat verklaarde de dwangbuis en allerlei lunatic asylum referenties. Hij gaf blijk van veel emotie en een drang om over dingen na te denken en filosoferen. Dat verklaart de monnikengewaad. Hij voelt zich een enorme outsider en vandaar de lepra windsels. Let wel, dit is mijn puur persoonlijke interpretatie en ik heb geen idee in hoeverre dit met de ‘officieele’ lezing strookt.
Hij begon zich heel spastisch te bewegen met soort van knullige ballet bewegingen, Hitleresque gebaren en Monty Python’s Ministry of Strange Walks bewegingen. Na enkele woordgrapjes en een korte woordwisseling met de publiek begon hij te zingen (of is het eigenlijk reciteren) van teksten die over het algemeen niet echt supervrolijk waren en die ondanks hun simpele opzet toch wel heel erg ‘to the point’ waren en een vrij grote lading met zich meebrachten. Haat, angst, frustratie, woede maar ook blijdschap en liefde passeerden de revue tijdens de vele (lange) nummers. De muziek zelf functioneerde als een soort lijm die de verschillende ideeën aan elkaar knoopte en de emoties meer lading gaf. Een vrij duidelijke percussie sectie begeleid door extreme geluidsmanipulatie en synthesizer gefreak.
Op sommige momenten was het leuk om te zien hoe de zanger met de soundscapes en noise een interactie aanging. Enige minpuntje was wellicht dat sommige nummers echt een tikkeltje TE lang duurden maar het was niet erg genoeg om storend te zijn of vervelend te worden.
Een vraag die bij mij gebleven is, is: Is die kerel werkelijk geschift? Of heeft hij zijn act zo geperfectioneerd dat het alleen maar zo lijkt? Dwaal vond dat het grotendeels een act was. Ik vond het TE overtuigend om alleen een act te zijn.
Het was hoe dan ook een memorabel avondje.
[Dit bericht is gewijzigd door Chelman op 15-11-2004 22:23]
KOSOVO JE SRBIJA! SVETA SRPSKA ZEMLJA !
|
)
SLÁINTE 
