quote:

---

Op 18 juli 2007 15:01 schreef Murdering Monk het volgende:
Goed...

Even een vraagje voor een aantal mensen die hier postten, want ik gok dat die er meer ervaring mee hebben dan mij.

Het gaat hier al een tijdje niet goed. Al minimaal 1,5 maand last van spontane jankbuien, en de wereld en zn bevolking beginnen me ook steeds meer tegen te staan, tot in het extreme met mezelf ervan afzonderen. En een stemmetje in mn hoofd dat zegt dat er een hele makkelijke oplossing voor is... dit is de samenvatting in een notendop, natuurlijk speelt er meer, maar dat doet voor hier even niet ter zake.

Ik weet alleen niet hoe hier mee om te gaan, ik wil er wel iets aan doen, want ik heb zelf ook wel door dat dit geen doen meer is. Maar hoe? Ga ik gewoon naar de huisarts en leg ik het daar uit, of wat?

Alvast bedankt.

---

Dude! Binnenkort snel een biertje doen samen?

Je ging toch naar Wacken? Doen we dat daar even.

quote:

---

Op 18 juli 2007 15:04 schreef Murdering Monk het volgende:
Je ging toch naar Wacken? Doen we dat daar even.

---

Ik bedoelde eigenlijk "een biertje en een goed gesprek". Dat laatste zie ik op Wacken niet rap gebeuren

Naar de huisarts gaan is een goed begin. Die kan je doorverwijzen naar iemand die je ermee kan helpen. Sterkte dude *knuffel*

Hehe, als ik heel eerlijk ben, moet ik bekennen dat ik niet weet of ik dat wil. Biertje altijd gezellig, in mijn geval meestal ijsthee, maar dat gesprek weet ik niet, ik zie als een berg op tegen dat soort dingen.

Begrijp me niet verkeerd, ik waardeer het aanbod echt, maar ik heb even niet zon zin in mensen ed.

quote:

---

Op 18 juli 2007 15:06 schreef Murdering Monk het volgende:
Hehe, als ik heel eerlijk ben, moet ik bekennen dat ik niet weet of ik dat wil. Biertje altijd gezellig, in mijn geval meestal ijsthee, maar dat gesprek weet ik niet, ik zie als een berg op tegen dat soort dingen.

Begrijp me niet verkeerd, ik waardeer het aanbod echt, maar ik heb even niet zon zin in mensen ed.

---

Ik snap (heel goed zelfs)

MSN een beter plan anders?

Zit op mn werk, heb nu even pauze. Maar moet wel iets gaan regelen voor mezelf, dus vandaar de oproep in dit topic.

Ik gooi straks thuis msn wel even aan.

quote:

---

Op 18 juli 2007 15:01 schreef Murdering Monk het volgende:
Even een vraagje voor een aantal mensen die hier postten, want ik gok dat die er meer ervaring mee hebben dan mij.

---

Ik zou je aanraden zo snel mogelijk te beginnen met het traject huisarts -> psych -> therapie en/of medicijnen. Niet leuk, maar het gaat niet vanzelf weg. Je kan het misschien wegstoppen maar dat werkt ook maar tijdelijk...

quote:

---

Op 18 juli 2007 16:09 schreef Zenial het volgende:
Ik zou je aanraden zo snel mogelijk te beginnen met het traject huisarts -> psych -> therapie en/of medicijnen. Niet leuk, maar het gaat niet vanzelf weg. Je kan het misschien wegstoppen maar dat werkt ook maar tijdelijk...

---

Inderdaad.

Wat ook helpt is een paar steekwoorden op papier zetten over hoe jij (@MM) je voelt, zodat je dit in een eerste gesprek met de huisarts in alle emotie niet vergeet.

Voor alle mensen die met problemen kampen en een beetje bang zijn voor clubjes als het GGZ/GGD en dergelijke (en niet onder reden). Via de huisarts is het altijd te proberen om via een verwiijzing van hem/haar naar het bijzondere fonds van de AWBZ te worden verwezen, waardoor je een aanmerkelijke vergoeding voor een vrijgevestigd psycholoog kan krijgen. Hoe dat precies werkt weet ik ook niet, ik heb er zelf nooit gebruik van gemaakt.

Oh ja, en ook met anti-depressiva moet je niet al te snel akkoord gaan. Dat soort pillen onderdrukt alleen en lost niets op, maar die "clubjes" gebruiken het vaak als lapmiddel. Ik zou zeggen, probeer het in onderhandelingen mee te krijgen (akkoord dat je pillen slikt die zij voorschrijven, maar dan wel individuele therapie of zo er tegenover)

Alle mensen met problemen: succes (sommigen uit de grond van mijn hart, want die ken ik)

quote:

---

Op 18 juli 2007 18:48 schreef Vampire John het volgende:
Oh ja, en ook met anti-depressiva moet je niet al te snel akkoord gaan. Dat soort pillen onderdrukt alleen en lost niets op, maar die "clubjes" gebruiken het vaak als lapmiddel.

---

Ik ben het gelijk met je eens dat je niet te snel aan de pillen moet. Maar dat het alleen maar zou ondrukken vind ik een beetje kort door de bocht. Bij mijn vorige depressie (2000/2001) heb ik me bijna een jaar verzet tegen pillen, maar met alleen psychotherapie kwam ik er niet uit. Uiteindelijk bleek seroxat precies het steuntje in de rug te zijn dat ik nodig had om eruit te komen.

Ik zeg niet dat het voor iedereen zo werkt, en pillen alleen is inderdaad de oplossing niet, maar in sommige gevallen kunnen anti-depressiva je gewoon helpen. Altijd onder toezicht van een arts en altijd in combinatie met andere vormen van therapie, dat zeker. Blijf kritisch, maar sta open voor vormen van hulp die je misschien zelf niet zo snel had bedacht. Je weet niet wat voor jou de manier is om eruit te komen. Daar kom je pas achter als je het probeert.

Sterkte, lieve collega-gekken.

quote:

---

Op 18 juli 2007 15:06 schreef Murdering Monk het volgende:
Hehe, als ik heel eerlijk ben, moet ik bekennen dat ik niet weet of ik dat wil. Biertje altijd gezellig, in mijn geval meestal ijsthee, maar dat gesprek weet ik niet, ik zie als een berg op tegen dat soort dingen.

Begrijp me niet verkeerd, ik waardeer het aanbod echt, maar ik heb even niet zon zin in mensen ed.

---

Niet om het een of ander, maar voordat je je allemaal anti-depressiva aan laat praten, zou ik eerst maar eens proberen of je je niet over je angst voor goede gesprekken heen kunt zetten. Wat is er uberhaupt eng aan een goed gesprek?

Het is een open deur, maar door je problemen niet van je af te praten, maar allemaal op te kroppen, werk je mijns inziens jezelf die negatieve spiraal in. Tenminste, ik merk zelf dat ik me soms een paar dagen klote voel omdat ik dan ook geen zin heb om iemand met mijn problemen lastig te vallen, maar als ik dan op een gegeven moment toch maar mijn hart bij iemand lucht, dat dat op de een of andere manier er toch wel voor zorgt dat ik me weer beter voel.

quote:

---

Op 19 juli 2007 15:50 schreef altx het volgende:
ik merk zelf dat ik me soms een paar dagen klote voel

---

Dat lijkt me niet echt vergelijkbaar met een depressie, een paar dagen niet geweldig voelen of bedoelde je het anders?

quote:

---

Op 19 juli 2007 15:50 schreef altx het volgende:
Niet om het een of ander, maar voordat je je allemaal anti-depressiva aan laat praten, zou ik eerst maar eens proberen of je je niet over je angst voor goede gesprekken heen kunt zetten. Wat is er uberhaupt eng aan een goed gesprek?

---

ik denk dat je daar de plank even gruwelijk misslaat. Ik weet zelf ook wel dat praten helpt, maar dat hoeft niet te betekenen dat ik er zin in heb, het leuk vind, of er voor in de "stemming" ben.

Dat ik als een berg tegen dat soort dingen opzie heeft meer te maken met het feit dat ik in de "stemming" moet zijn om dat soort gesprekken te houden met iemand. Ik zal als ik ervan af wil komen al vaak genoeg gesprekken moeten hebben als ik niet in die stemming ben, dus waarom het voor mezelf lastiger maken?

[quote]Op 18 juli 2007 15:01 schreef Murdering Monk het volgende:
Goed...

Even een vraagje voor een aantal mensen die hier postten, want ik gok dat die er meer ervaring mee hebben dan mij.

Het gaat hier al een tijdje niet goed. ..., en de wereld en zn bevolking beginnen me ook steeds meer tegen te staan, tot in het extreme met mezelf ervan afzonderen.

NIET om lullig te doen en ik zou het typeren als realisme...

quote:

---

Op 18 juli 2007 15:01 schreef Murdering Monk het volgende:
Goed...

Even een vraagje voor een aantal mensen die hier postten, want ik gok dat die er meer ervaring mee hebben dan mij.

Het gaat hier al een tijdje niet goed. Al minimaal 1,5 maand last van spontane jankbuien, en de wereld en zn bevolking beginnen me ook steeds meer tegen te staan, tot in het extreme met mezelf ervan afzonderen. En een stemmetje in mn hoofd dat zegt dat er een hele makkelijke oplossing voor is... dit is de samenvatting in een notendop, natuurlijk speelt er meer, maar dat doet voor hier even niet ter zake.

Ik weet alleen niet hoe hier mee om te gaan, ik wil er wel iets aan doen, want ik heb zelf ook wel door dat dit geen doen meer is. Maar hoe? Ga ik gewoon naar de huisarts en leg ik het daar uit, of wat?

Alvast bedankt.

---

Ik ben naar de huisarts geweest, en die hebt me wel goed geholpen. Heb er Half jaar gezeten. Elke week 2x langs gaan. En veel met vrienden gelijk omgaan!

quote:

---

Op 19 juli 2007 17:23 schreef MMayo het volgende:
Dat lijkt me niet echt vergelijkbaar met een depressie, een paar dagen niet geweldig voelen of bedoelde je het anders?

---

Hoezo niet?

Okay, een depressie kan een lichamelijke oorzaak hebben, maar daar doel ik in dit geval inderdaad niet op.

Als de depressie geen lichamelijke oorzaak heeft, dan is het mijns inziens het uitvloeisel van niet of niet op de goede manier met je problemen om gaan. Je een paar dagen klote voelen kan mijns inziens uitmonden in een depressie als je je eraan over geeft. Op die manier werk je jezelf steeds verder die negatieve spiraal in. Je ziet het gewoon gebeuren dat iemand dan juist het tegenovergestelde gaat doen van wat hij/zij eigenlijk zou moeten doen (isolement opzoeken bijv.).

quote:

---

Op 19 juli 2007 18:19 schreef Murdering Monk het volgende:
ik denk dat je daar de plank even gruwelijk misslaat. Ik weet zelf ook wel dat praten helpt, maar dat hoeft niet te betekenen dat ik er zin in heb, het leuk vind, of er voor in de "stemming" ben.

Dat ik als een berg tegen dat soort dingen opzie heeft meer te maken met het feit dat ik in de "stemming" moet zijn om dat soort gesprekken te houden met iemand. Ik zal als ik ervan af wil komen al vaak genoeg gesprekken moeten hebben als ik niet in die stemming ben, dus waarom het voor mezelf lastiger maken?

---

Ik sla niks mis...

Zie je zelf niet dat je in een vicieuze cirkel zit die alleen jij kan doorbreken?

Je bent niet in de stemming om een goed gesprek aan te gaan in een poging om van die sluimerende depressie af te komen. Maar waarom was je ook alweer niet in de stemming? Juist! Vanwege die sluimerende depressie.

Hoe verder je dat door laat etteren, des te minder je in de stemming zal zijn om een keer erover te praten. Dat is wat ik bedoel met dat je jezelf (dat doe je echt zelf) steeds verder die negatieve spiraal in werkt.

[Dit bericht is gewijzigd door altx op 20-07-2007 13:58]

Je hebt gelijk, altx. Neemt echter niet weg dat een dip iets wezenlijk anders is dan een depressie.

...ik heb zelf ook een psychisch flink belabberde tijd doorgemaakt, maar weet nog steeds niet of het nou een 'officiële' depressie te noemen was.

quote:

---

Op 20 juli 2007 13:34 schreef Jällö het volgende:
Je hebt gelijk, altx. Neemt echter niet weg dat een dip iets wezenlijk anders is dan een depressie.

...ik heb zelf ook een psychisch flink belabberde tijd doorgemaakt, maar weet nog steeds niet of het nou een 'officiële' depressie te noemen was.

---

*ook eens met Altx*

het zou toch eigenlijk niet uit moeten maken hoe het heet? [zijn overigens nog een boel varianten van 'de depressie'] gaat erom dat je actie onderneemt: praten, praten, praten, óók [of misschien wel helemaal] als je geen zin hebt!

quote:

---

Op 20 juli 2007 13:29 schreef altx het volgende:
Ik sla niks mis...

Zie je zelf niet dat je je in een vicieuze cirkel zit die alleen jij kan doorbreken?

Je bent niet in de stemming om een goed gesprek aan te gaan in een poging om van die sluimerende depressie af te komen. Maar waarom was je ook alweer niet in de stemming? Juist! Vanwege die sluimerende depressie.

Hoe verder je dat door laat etteren, des te minder je in de stemming zal zijn om een keer erover te praten. Dat is wat ik bedoel met dat je jezelf (dat doe je echt zelf) steeds verder die negatieve spiraal in werkt.

---

Ik denk dat we hierin van mening zullen blijven verschillen.

Je kent niet de complete geschiedenis die hier verder nog achter zit, en mij verder als persoon ook niet, maakt verder ook niets uit.

Ik snap je punt en je redenatie wel, en zie ook in wat je typt, dat was me zelfs al bekend, maar ieder persoon gaat anders om met dat soort situaties.

Ik heb iig gister een bezoek aan de dokter afgelegd, en nadat mijn eigen huisarts terug is van zn vakantie heb ik nog een afspraak staan, toch wat fijner dan de vervangende huisarts, dus het begin is gemaakt.

en succes alvast!

quote:

---

Op 20 juli 2007 13:34 schreef Jällö het volgende:
Je hebt gelijk, altx. Neemt echter niet weg dat een dip iets wezenlijk anders is dan een depressie.

...ik heb zelf ook een psychisch flink belabberde tijd doorgemaakt, maar weet nog steeds niet of het nou een 'officiële' depressie te noemen was.

---

Elke dip kan mijns inziens een depressie tot gevolg hebben als je niet uit kijkt. Zoals ik ertegenaan kijk, is een depressie een "uit de hand gelopen dip". Depressie als de overtreffende trap van dip; inderdaad niet precies hetzelfde nee.

quote:

---

Op 20 juli 2007 13:45 schreef Murdering Monk het volgende:
Ik denk dat we hierin van mening zullen blijven verschillen.

Je kent niet de complete geschiedenis die hier verder nog achter zit, en mij verder als persoon ook niet, maakt verder ook niets uit.

Ik snap je punt en je redenatie wel, en zie ook in wat je typt, dat was me zelfs al bekend, maar ieder persoon gaat anders om met dat soort situaties.

Ik heb iig gister een bezoek aan de dokter afgelegd, en nadat mijn eigen huisarts terug is van zn vakantie heb ik nog een afspraak staan, toch wat fijner dan de vervangende huisarts, dus het begin is gemaakt.

---

Point taken. Sterkte ermee in ieder geval!