quote:
Op 4 augustus 2020 7:20 schreef Silence het volgende:
De de jonge mensen met wie ik gewerkt heb; tussen uitspreken 'ik voel mij van binnen niet x' en de hormoontherapie en plannen van de mammectomie zat minder dan een jaar tijd (minderjarige mensen met meerdere ggz-labels), bij eentje 1.5 jaar. Ze worstelen alledrie nog steeds met depressie en zelfhaat.
Oke, maar dat is niet abnormaal ofzo. Elke psycholoog kan je vertellen dat er geen wondermiddel bestaat tegen depressie of zelfhaat. Depressie an sich valt al amper wat aan te doen behalve CGT of platleggende medicatie. Het einddoel is uiteindelijk dat de depressie minder erg is dan dat het was, en dat is het in de meeste gevallen wel na zo'n transitie.
Zie ook deze gigantische meta-study over de positieve effecten van een transitie:
https://whatweknow.inequality.cornell.edu/topics/lgbt-equality/what-does-the-scholarly-research-say-about-the-well-being-of-transgender-people/
quote:
Op 4 augustus 2020 7:20 schreef Silence het volgende:
Volgens de genderpoli richtlijnen hoort een keuze als deze niet in een actuele depressie gemaakt te worden. Anderzijds, zorgt leven in een ljf dat niet als het jouwe voelt natuurlijk eerder voor somberheidsklachten. En deze ervaringen zijn natuurlijk op individueel niveau, dus wellicht helemaal niet te generaliseren.
Wat telt als "actuele depressie" in zo'n geval? We geven mensen ook anti-depressiva als het echt slecht met ze gaat, dat is toch ook een "actuele depressie" op zo'n moment?
Ik ben inmiddels een beetje bekend met het VU, en wat ik *denk* dat ze hiermee bedoelen is dat ze de patient vooral eerst in een situatie willen brengen wat voor hen ten tijde optimaal is. Dus als je bijvoorbeeld bij mensen woont die je transgender zijn niet steunen of je actief mishandelen of iets dergelijks, maakt dat niet voor een goeie plek om een medische transitie aan te gaan.
Ik hoop dat ik dit een beetje duidelijk heb verwoord.
