quote:

---

Op 22 juli 2017 1:20 schreef bastianus het volgende:
Hebben andere ADHD'ers hier ook moeite met hun partners? B.v. als ze net zoals ik een spontaan kampvuur met allemaal buren, een logeerpartij met allemaal vriendjes van de kinderen of een zwempartij tot middernacht organiseren?

---

Hehe impulsief alle plannen omgooien om heel wat anders te plannen en vervolgens dat weer om te gooien om weer wat anders te plannen? Dagelijkse strijd met vooral mijn vrouw als verliezer omdat op een gegeven moment alleen het voorstellen al erg genoeg wordt.

quote:

---

Op 22 juli 2017 1:20 schreef bastianus het volgende:
Hebben andere ADHD'ers hier ook moeite met hun partners? B.v. als ze net zoals ik een spontaan kampvuur met allemaal buren, een logeerpartij met allemaal vriendjes van de kinderen of een zwempartij tot middernacht organiseren?

---

Je bent ms. Doubtfire?

Ja best wel trouwens, maar meer omdat ik heel goed ga op complete chaos, en mijn vrouw heel goed gaat op rust en regelmaat.

Vooral als je aan het verbouwen bent blijkt dat best een dingetje.

Gisteren eens naar de huisarts geweest in verband met slecht in mijn vel zitten. Gezeik met werk, thuissituatie niet fijn (understatement), gewoon alles even tegenzitten en daardoor in een dip waar ik zelf even niet meer uitkom. Best heftig overspannen zegmaar. Wel eens eerder overspannen geweest maar dat had toentertijd puur met werk te maken en was lang niet zo heftig. Normaal gesproken ben ik enorm optimistisch. Prima sociaal leven, hobby's genoeg, geweldige dochter, maar dat laatste is momenteel het enige waar ik van kan genieten. De rest interesseert me weinig.

Fijn gesprek gehad, binnenkort naar de praktijkhulpverlener om een verdere route te bepalen. Wellicht een psycholoog oid, prima, sta ik helemaal voor open. Echter zei hij ook dat hij me wat had voorgeschreven, en toen ik vroeg wat (dacht wellicht iets kalmerends om te helpen slapen) zei hij doodleuk dat hij mij antidepressiva had voorgeschreven. Venlafaxine, wat het ook wezen mag. Schrok daar behoorlijk van, zeker toen ik er na wat inlezen achterkwam dat ik 4x de dosis had gekregen als de 'gemiddelde' persoon. Er viel al een klein kwartje toen de apotheker zei dat ik écht goed de bijsluiter moest lezen en 's avonds voor het slapen gaan moest slikken omdat het een behoorlijk hoge dosis was.

Fuck that. Ik ga die shit niet slikken zonder eerst andere wegen te hebben bewandeld. Heb ervaringen van meerdere mensen gehoord, en het een en ander gelezen over die pillen en ik wil die rotzooi niet in mijn lijf totdat het echt niet anders kan. Niet op basis van een gesprekje van 10 minuten met een huisarts die me 1x per jaar ziet. Maximaal.

Snap het ook niet helemaal, ik vind het op deze manier een beetje symptoombestrijding... Plus dat ik dat totaal niet nodig vind. Antidepressiva zijn voor mensen die dat écht nodig hebben om te functioneren, niet voor iemand als ik die gewoon even in een dipje zit. Goed, misschien een understatement want ik voel me echt niet tof, maar dit lijkt mij de verkeerde route. Eerst met hulpverleners (psycholoog bijvoorbeeld) in gesprek, dat lijkt me al een boel helpen. Als het dan nóg weetikveelhoelang downhill gaat kan dat altijd nog, maar voorlopig blijven die pillen in de kast liggen.

Vreemde gang van zaken. Je kunt toch niet in 10 minuten bepalen of iemand "depressief" genoeg is om heftige antidepressiva te gaan slikken? Al kwam ik er na wat Googlen achter dat dat tegenwoordig aardig normaal is...

[Lompe hork]

Tijd voor een nieuwe baan en vrouw?

[/Lompe hork]

Wat vreemd, in mijn hoofd mogen alleen psychiaters medicatie voorschrijven voor 'geestesziekten'. Kan het me van een huisarts nauwelijks voorstellen. En al helemaal niet in hogere dosis. Heb je het al nagevraagd bij je huisarts?

Verder; erg goed dat je hulp gezocht hebt. Ik blijf toch veelal te sceptisch en kies eerder voor de omweg van zelf een opleiding tot psycholoog volgen dan er eentje bezoeken.

Heftig man, heel veel sterkte.

Ik heb een andere mening qua medicatie, namelijk, als de huisarts het middel voor mag schrijven valt het kennelijk wel mee qua heftigheid.

Als je je - weliswaar - chemisch wat beter voelt, maakt dat het alleen maar gemakkelijker de oorzaak aan te pakken.

Dus ik denk daarom dat de huisarts het voor heeft geschreven zodat jij er snel weer bovenop kunt komen.

Komt je huisarts uit Denemarken?

*knip*

quote:

---

Op 17 oktober 2017 23:48 schreef Silence het volgende:
Wat vreemd, in mijn hoofd mogen alleen psychiaters medicatie voorschrijven voor 'geestesziekten'. Kan het me van een huisarts nauwelijks voorstellen. En al helemaal niet in hogere dosis. Heb je het al nagevraagd bij je huisarts?

Verder; erg goed dat je hulp gezocht hebt. Ik blijf toch veelal te sceptisch en kies eerder voor de omweg van zelf een opleiding tot psycholoog volgen dan er eentje bezoeken.

---

Ben ook erg blij met de stap die ik genomen heb.. Al rust er in je hoofd toch een soort taboe op. Stom eigenlijk. als je buikpijn hebt ga je naar de huisarts voor hulp, waarom dan niet als er in je hoofd iets scheef zit? Heb over twee weken weer een afspraak bij de huisarts (een andere), dan maar eens navragen of dit de normale gang van zaken is. Ik gok het niet.

Toch blijft het bizar. Zeker gezien het feit dat ik zelf heb moeten vragen om wát ik precies voorgeschreven kreeg, en hij daar verder ook niets over vertelde. Werking, bijwerkingen, wat het met me doet... Niks. Gewoon voorschrijven, afhalen bij de apotheek en knallen.

quote:

---

Op 17 oktober 2017 23:58 schreef Snaack het volgende:
Heftig man, heel veel sterkte.

Ik heb een andere mening qua medicatie, namelijk, als de huisarts het middel voor mag schrijven valt het kennelijk wel mee qua heftigheid.

Als je je - weliswaar - chemisch wat beter voelt, maakt dat het alleen maar gemakkelijker de oorzaak aan te pakken.

Dus ik denk daarom dat de huisarts het voor heeft geschreven zodat jij er snel weer bovenop kunt komen.

---

Thanks kerel. In principe heb je ook gelijk, maar aan antidepressiva zitten nogal wat haken en ogen. Ten eerste duurt het zo'n twee maanden voordat je überhaupt effect gaat merken, ten tweede heb ik mensen gesproken die een kwart van de dosis hebben gebruikt (en niet eens heel lang) die echt tegen het plafond gingen van de afkickverschijnselen. Ook de bijwerkingen zijn niet mals. verder zijn er genoeg ervaringen van mensen die met die spul als een zombie door het leven gingen.
Ik snap je denkwijze, en misschien is het ook wel zo dat het probleem dan makkelijker te tacklen is, maar ik ben ook nog eens bang dat als ik me dan 'beter' voel dat er voor jezelf ineens niet meer zo'n noodzaak is om de oorzaak in plaats van de symptomen aan te pakken. Je voelt je toch goed?

Again, ik sta er best open voor als het na een heel voortraject écht niet beter lijkt te worden. Al denk ik nog steeds dat het bij mij onzin is... Ik ben niet mijn hele leven al depressief, ben niet suïcidaal, heb geen enge gedachten, ik zit in een dip vanwege duidelijk aanwijsbare redenen. Moet dat voor mezelf duidelijk op een rijtje zien te krijgen. *knip*

Ik heb nu een beetje het gevoel van "Oh, u heeft een snee in uw vinger? Hier, morfine. Werkt gegarandeerd."

quote:

---

Op 18 oktober 2017 6:17 schreef powertieke het volgende:
Komt je huisarts uit Denemarken?

---

Nee, maar ik gok dat je doelt op het feit dat daar zoveel antidepressiva wordt gebruikt... Ga voor de gein eens googlen op hoeveel Nederlanders dat slikken, en in hoeveel gevallen dat daadwerkelijk nut heeft...

https://www.nu.nl/gezondheid/4367019/artsen-schrijven-vaak-antidepressiva-voor.html

[Dit bericht is gewijzigd door Ethereal op 18-10-2017 13:54]

Ik denk dat ik het ook eerst echt op de sociale manier zou proberen voor ik aan de medicatie ging.

Maar kut man. Zeker als je huwelijk niet lekker gaat...

Bespreek je dit ook met je vrouw? Of denkt ze dat het alleen je werk is?

quote:

---

Op 18 oktober 2017 7:41 schreef Ethereal het volgende:
Nieuwe baan is gevonden maar zie ik als een berg tegenop. Dat tweede wordt in zeer serieuze overweging genomen en heeft behoorlijk heftige consequenties, hetgeen me niet echt rustiger maakt.

---

Ik ken je vrouw en jou natuurlijk niet, dus ik ben niet op de hoogte van jullie persoonlijke situatie. Maar het verbaast me wel dat jullie zoveel moeite hebben gedaan voor een kind, een prachtige bruiloft hebben gehad getuige de pica's, en dat zoiets nu al aan het einde zou komen. Ik hoop dat dit geen beslissing gaat worden in een slechte periode waar jullie later heel veel spijt van gaan krijgen.

En wat Tieke zegt inderdaad. Als mijn vrouw en ik niet waren blijven praten zou het er nu ook heel anders voor staan.

Pff, sterkte Ethereal. Klinkt inderdaad als iets wat je beter met praten (of met je vrouw of met een psycholoog; ik zou het met beide proberen) kunt oplossen dan met rücksichtslos pillen te slikken.

Huisarts mag ook antidepressiva voorschrijven, zeker Venlafaxine.

Heb het zelf ook gebruikt, en kijk er net wat anders tegen aan: medicatie kan goed helpen om het huidige niveau van angst/depressie te beteugelen zodat je meer ruimte hebt om te werken aan de problematiek. Weet niet welke dosis je hebt gekregen?

het kan aan mij liggen, maar dit soort persoonlijke info moet je echt nooit op een forum zetten.

*knip*

quote:

---

Op 18 oktober 2017 11:29 schreef Ralph het volgende:
Pff, sterkte Ethereal. Klinkt inderdaad als iets wat je beter met praten (of met je vrouw of met een psycholoog; ik zou het met beide proberen) kunt oplossen dan met rücksichtslos pillen te slikken.

---

Thanks man. Again, ik ben niet tegen die middelen, maar niet na een gesprekje van 10 minuten. Het zijn niet zomaar paracetamolletjes...

quote:

---

Op 18 oktober 2017 12:01 schreef Illusione het volgende:
Huisarts mag ook antidepressiva voorschrijven, zeker Venlafaxine.

Heb het zelf ook gebruikt, en kijk er net wat anders tegen aan: medicatie kan goed helpen om het huidige niveau van angst/depressie te beteugelen zodat je meer ruimte hebt om te werken aan de problematiek. Weet niet welke dosis je hebt gekregen?

---

Heb 150mg gekregen. Ik ken mensen die er erger aan toe waren (in mijn ogen) en die kregen 37,5.. Vind het sowieso wel bijzonder, huisarts wilde dat ik dat ging slikken en dan over twee weken terugkomen om te kijken hoe het met me ging. Leuk, maar dat spul werkt pas na 2 maanden... Vraag me dan wel terdege af of hij weet waar hij over praat. Ik twijfel niet aan zijn kundigheid, maar weet niet of dit wel de goede beslissing is. Echt, google maar eens wat, dan zul je zien dat ontzettend veel mensen die pillen slikken terwijl het bij 90% niet helpt en alleen maar bijwerkingen veroorzaakt.

Nogmaals, ik ben er echt niet op tegen. Als ik in een traject met een psycholoog o.i.d. erachterkom dat het na een poos niet beter gaat, dan kan hij of zij mij dat eens voorstellen en kunnen we erover nadenken. Ik wil niet "chemisch vrolijk" zijn, ik wil werken aan de oorzaak... En ik snap je wel hoor, misschien helpt dit daarbij, maar ik wil pertinent eerst proberen zonder. Als het nou iets rustgevends zou zijn om bijvoorbeeld beter te kunnen slapen en de gedachten iets los te laten zou ik er heel anders in staan denk ik, maargoed, dan kan ik ook naar het Kruidvat voor wat valeriaan-spul. Haalt de scherpste randjes er ook vanaf.

Ik ben helemaal geen zelfdokter-type, en wat moet dat moet... Maar zoals ik eerder zei, het zijn geen paracetamolletjes en ik wil echt een weloverwogen voorschrift op basis van meerdere gesprekken met een specialist. Dán wordt het anders. Ik vind persoonlijk niet dat een huisarts dit na 10 minuten voor kan schrijven, zonder verdere tekst en uitleg.

[Dit bericht is gewijzigd door Ethereal op 18-10-2017 13:55]

quote:

---

Op 18 oktober 2017 12:11 schreef spectre het volgende:
het kan aan mij liggen, maar dit soort persoonlijke info moet je echt nooit op een forum zetten.

---

Misschien heb je gelijk, maar vind het juist ook wel weer fijn om reacties en ervaringen van anderen te horen of te lezen... Heeft me in het IVF-traject ook best gesteund. Misschien haal ik het straks ook wel weer weg.

quote:

---

Op 18 oktober 2017 12:24 schreef Ethereal het volgende:
Heb 150mg gekregen. Ik ken mensen die er erger aan toe waren (in mijn ogen) en die kregen 37,5.. Vind het sowieso wel bijzonder, huisarts wilde dat ik dat ging slikken en dan over twee weken terugkomen om te kijken hoe het met me ging. Leuk, maar dat spul werkt pas na 2 maanden... Vraag me dan wel terdege af of hij weet waar hij over praat. Ik twijfel niet aan zijn kundigheid, maar weet niet of dit wel de goede beslissing is. Echt, google maar eens wat, dan zul je zien dat ontzettend veel mensen die pillen slikken terwijl het bij 90% niet helpt en alleen maar bijwerkingen veroorzaakt.

Nogmaals, ik ben er echt niet op tegen. Als ik in een traject met een psycholoog o.i.d. erachterkom dat het na een poos niet beter gaat, dan kan hij of zij mij dat eens voorstellen en kunnen we erover nadenken. Ik wil niet "chemisch vrolijk" zijn, ik wil werken aan de oorzaak... En ik snap je wel hoor, misschien helpt dit daarbij, maar ik wil pertinent eerst proberen zonder. Als het nou iets rustgevends zou zijn om bijvoorbeeld beter te kunnen slapen en de gedachten iets los te laten zou ik er heel anders in staan denk ik, maargoed, dan kan ik ook naar het Kruidvat voor wat valeriaan-spul. Haalt de scherpste randjes er ook vanaf.

Ik ben helemaal geen zelfdokter-type, en wat moet dat moet... Maar zoals ik eerder zei, het zijn geen paracetamolletjes en ik wil echt een weloverwogen voorschrift op basis van meerdere gesprekken met een specialist. Dán wordt het anders. Ik vind persoonlijk niet dat een huisarts dit na 10 minuten voor kan schrijven, zonder verdere tekst en uitleg.

---

Hmm, tja.. ik ken ook mensen waarbij het wel heel goed geholpen heeft, juist als een springplank om aan de oorzaak te kunnen helpen. Die twee maanden is overigens wat veel, ik heb bij mezelf (en anderen) ook resultaten gemerkt na 2-3 weken.
Snap je gedachtegang heel goed hoor, en volgens mij hoort daar normaal ook wel wat meer bij dan één gesprekje van 10 minuten. Heb je ook vragenlijsten in moeten vullen? Die helpen ook vaak bij het bepalen van de huidige situatie, is wel vrij standaard die ook in te zetten.

Sterkte, man...

Ethereal: sterkte man, vet kut om te lezen.

Over medicijnen, je kunt ook gewoon vragen om met een andere en lagere dosis te starten. Het kutte van anti deprressiva is dat er toch even gekeken moet worden of ie goet bij je aanslaat en welke je zelf fijn vind werklen (die dingen hebben bijwerken, en het verschilt per persoon wat de bijwerkingen zijn en hoe heftig en hoe je ze ervaart)

Mocht je dr iets over willen weten, vanuit de praktijk dan, mail maar ff naar vraaghetkoenAAPhotmailPUNTcom ik denk dat ik ongeveer elke anti depressiva en angststoornis remmer heb gehad.

Doel van die medicijnen is ook niet je shit oplossen, maar je de rust in je hoofd bieden dat je het op kunt lossen/aan kunt pakken.

Maar nogmaals, vert kut man, sterkte voor je.

Gewoon starten met die medicijnen. Het gaat je helpen bij je zelfonderzoek. En je wordt niet 'chemisch blij' maar het helpt de stemmingswisselingen (en vooral de diepe dalen) wat uitvlakken. En dat is nu niet verkeerd, lijkt mij.

Sterkte Ethereal. Volgens mij wil minder Nirvana luisteren ook wel helpen.

quote:

---

Op 18 oktober 2017 12:55 schreef ex-filosofem het volgende:
Gewoon starten met die medicijnen. Het gaat je helpen bij je zelfonderzoek. En je wordt niet 'chemisch blij' maar het helpt de stemmingswisselingen (en vooral de diepe dalen) wat uitvlakken. En dat is nu niet verkeerd, lijkt mij.

---

Nou lijkt me eerder niet en totaal niet wenselijk.

De oorzaak is duidelijk en het is iets wat je niet lichtzinnig moet nemen. En iets waarbij je je volle gevoel wilt zijn. de depressie legt je lam hier en daar maar emoties zijn over het algemeen ook erg functioneel. Mensen met depressie hebben een groter probleemoplossend vermogen alleen wel meer gericht op hunzelf.

depressie is geen ziekte het is een lichaamseigenreactie net zoals koorts. Het lichaam probeert een probleem op te lossen dan kun je met koortsremmers je ff beter voelen maar het ondermijnt je goede afweer en zal voor langduriger herstel zorgen.

Pillen doe je pas als de lichaamsreactie te langdurig is of op een verkeerde cue reageerd.

Als je met dit soort dingen al geen dipjes mag voelen waar nog wel van? Leven zonder depressies is zon beetje het ontkennen van je bestaan.

Sprak van de week nog een dokter(vriend van me) die zei dat maar bij 30% van de patienten antidepressiva werken. en dat is dus inclusief mensen waarbij de situatie niet te veranderen is zoals ouwetjes in het verzorgingstehuis.

[Dit bericht is gewijzigd door ElitE op 18-10-2017 15:05]

quote:

---

Op 18 oktober 2017 15:02 schreef ElitE het volgende:
De oorzaak is duidelijk en het is iets wat je niet lichtzinnig moet nemen. En iets waarbij je je volle gevoel wilt zijn. de depressie legt je lam hier en daar maar emoties zijn over het algemeen ook erg functioneel. Mensen met depressie hebben een groter probleemoplossend vermogen alleen wel meer gericht op hunzelf.

---

Helemaal mee eens. Non-specifieke factoren zoals de tijd nemen, het opbouwen van een vertrouwensband met psycholoog en zelfs het placebo effect van überhaupt een stap richting therapie zetten, werken veel effectiever dan medicatie. Zeker indien de reden voor de sombere gevoelens duidelijk is.

tja in veel studies is dat de oorzaak van het placeboeffect. maar hier kun je het ook vastpakken als herkennen en erkennen van het probleem en openstaan voor een oplossing en jezelf activeren om er wat mee te doen.