Was het bij jullie een weloverwogen keuze?

Dat niet. Mijn vrouw zou niet zwanger kunnen worden, maar werd het toch. Dus toen gingen we er maar voor.
Zwaar is het zeker, de verantwoordelijkheid voor twee mensenlevens. Maar het is ook superleuk.

Eigenlijk wilden wij geen kinderen. Maar we zijn er wel blij mee.

Ik krijg het idee dat best veel mensen toch 'overvallen' worden door kinderen. Vanuit dat opzicht kan ik me ook voorstellen dat het ernstig tegenvalt. Hoewel een weloverwogen keuze natuurlijk ook tegen kan vallen. Geen idee. Ik vind het maar een lastig vraagstuk.

Mij valt het tot nu toe alleszins mee. Maar ik heb dan ook niet van die hele “gewenste” kinderen, dat scheelt. Mijn verwachtingen zijn niet hoog.

[Dit bericht is gewijzigd door bastianus op 19-01-2018 23:44]

Hier hadden eega en ik nooit een kinderwens. Broers kregen kinderen, hartstikke leuk en en zo. Maar toch. En een jaar of 10 geleden dachten we toch zoiets van, jaaaa, wacht even. Helemaal niet is helemaal niet en op een gegeven moment waren we toch een beetje bang dat we de boot zouden gaan missen en dan zouden gaan balen, want misschien is het wel hartstikke leuk.

Nou ja, proberen. Niets. Ik mezelf laten testen, prima. Eega iets met temperaturen gedaan, was ook goed.

Toen niets. Nou ja, dan niet. Geen inseminatie gedoe of adopteren. Welnee, klaar er mee.

Nu dus tien jaar ouder en ik loop tegen de 50 aan en ik ben echt blij dat het niet zover gekomen is.

Lekker rustig.

[quote]Op 19 januari 2018 23:50 schreef F.Jacobse het volgende:
Hier hadden eega en ik nooit een kinderwens. Broers kregen kinderen, hartstikke leuk en en zo. Maar toch. En een jaar of 10 geleden dachten we toch zoiets van, jaaaa, wacht even. Helemaal niet is helemaal niet en op een gegeven moment waren we toch een beetje bang dat we de boot zouden gaan missen en dan zouden gaan balen, want misschien is het wel hartstikke leuk.

Nou ja, proberen. Niets. Ik mezelf laten testen, prima. Eega iets met temperaturen gedaan, was ook goed.

Toen niets. Nou ja, dan niet. Geen inseminatie gedoe of adopteren. Welnee, klaar er mee.

Nu dus tien jaar ouder en ik loop tegen de 50 aan en ik ben echt blij dat het niet zover gekomen is.

Lekker rustig.


[/quote

scheelt je een hoop gedoe indd. superleuk, ik kan me er echt niks bij voorstellen.

Yep, mensen die de leegte in hun bestaan proberen op te vullen met kinderen.
Neem dan een hond oid.

Ik ben er toch content mee, ook al moesten we vandaag, voor het verjaardagsfeestje van de vriendjes (voor m'n jongste zoon) enkele uren doorbrengen in een binnenspeeltuin, voor volwassenen één van de poorten naar de hel. Dat gegil, die stank van volgekakte broekjes en vieze plastic
Anderzijds moet ik ook toegeven dat ik niet geheel malcontent ben met het co-ouderschap, en zo lekker tijd voor mezelf kan nemen.

quote:

---

Op 20 januari 2018 12:22 schreef ex-filosofem het volgende:
Yep, mensen die de leegte in hun bestaan proberen op te vullen met kinderen.
Neem dan een hond oid.

---

precies dat dus.

Veel mensen hadden ook geen kinderen moeten krijgen. Van het slappe volk dat tegen hun koter(s) geen nee kan zeggen tot de mensen die niets van hun priveleven kunnen opgeven. Kinderen die vervolgens om half 8 op de voorschoolse opvang gedumpt worden en om half 6 weer opgehaald worden.

Als je niet voor kinderen kan zorgen, zou je ze ook niet mogen krijgen.

Tsja. Het blijft een iets. Je mag heel veel niet, maar kinderen krijgen, hopsakeetje. 1, 2, 6, 12, maakt niet uit, je gaat je gang maar. Dat idee heb ik iig wel.

het is ook fuckin makkelijk he. bij de meesten dan. keertje condoom vergeten en je bent de sjaak. niemand hoeft bang te zijn dat ik er voor een ga zorgen trouwens. ik houd mijn geld voor mezelf.

fucking is makkelijk ja. Zwanger raken, is voor een aantal mensen toch echt andere koek, haha. Als je het toch al drie keer per dag doet en het niet zo nauw neemt met voorbehoedsmiddelen, zal dat wel anders zijn.


Anyway, aangezien we de twintig weken voorbij zijn en de bijbehorende check hebben gehad, weten we dat we weer een meisje krijgen.

Gefeliciteerd man.

quote:

---

Op 21 januari 2018 22:41 schreef innuendo het volgende:
Veel mensen hadden ook geen kinderen moeten krijgen. Van het slappe volk dat tegen hun koter(s) geen nee kan zeggen tot de mensen die niets van hun priveleven kunnen opgeven. Kinderen die vervolgens om half 8 op de voorschoolse opvang gedumpt worden en om half 6 weer opgehaald worden.

Als je niet voor kinderen kan zorgen, zou je ze ook niet mogen krijgen.

---

Hoho. Mag ik dat even lekker zelf weten ja?

quote:

---

Op 21 januari 2018 22:41 schreef innuendo het volgende:
Als je niet voor kinderen kan zorgen, zou je ze ook niet mogen krijgen.

---

Ga ff lekker terug in de tijd en zeg dit tegen mijn ouders. Anders heb ik er zo weinig aan.

quote:

---

Op 22 januari 2018 16:19 schreef powertieke het volgende:
Hoho. Mag ik dat even lekker zelf weten ja?

---

Van mij wel. Maar het verbaast mij ook soms. Een stel in mijn familiekring is vier jaar bezig geweest met kinderen krijgen. Is het eindelijk gelukt, zit het kind na drie maanden al drie dagen bij de opvang, en twee bij opa en oma omdat de ouwelui fulltime werken. De hond van het gezin in kwestie is ook vijf dagen per week bij de uitlaatservice.
Aan de andere kant: ze kunnen wel in een grote keet wonen en twee dikke wagens rijden nu. Kwestie van prioriteiten. Maar dan niet komen janken straks als je blaag onhandelbaar want spoilt rotten en emotioneel verwaarloosd is. Zeg ik als eerstegeneratie sleutelkind.

Ik vind niet dat je je leven al te drastisch moet gaan omgooien als je kinderen krijgt (zegt iemand die gescheiden is omdat de moeder haar leven volledig assimileerde met het leven/de 'goestingen' van onze kinderen). Als je je job graag doet, waarom zou je dan opeens half-time (of nog minder) moeten gaan werken omdat je kinderen hebt? Onze zonen zijn ook naar de crèche gegaan. Alleen voor- en naschoolse opvang was niet nodig. Maar dan hebben we nog chance van alle twee gepensioneerde ouders te hebben, die er geen probleem van maken om elke week af te zakken om ze van school te halen. En het is niet dat wij dikke verdieners zijn, zeker niet nu we gescheiden zijn. Dan is een fulltime-job zeker noodzakelijk om rond te kunnen komen. Maar ik kan je verzekeren dat onze koters genoeg liefde krijgen, en beleefd en met alles er op en er aan opgevoed worden (enkel spijtig dat die Boef dan alles komt verpesten met z'n mysogeen gerap ).

En af en toe eens gewoon jezelf zijn, en uit de rol van papa/mama stappen, is bij momenten echt nodig, evengoed om een goede papa/mama te kunnen zijn.

Ik ben van mening dat jaarlijks je een keer bijna dooddrinken prima te combineren is met het ouderschap.

Maar werken, ouderschap, relatie en dan ook nog ruimte voor jezelf houden is behoorlijk ingewikkeld.

Liefst zou ik twee van de vier laten vallen maar blijkbaar zijn ze nauw gekoppeld.

quote:

---

Op 22 januari 2018 20:04 schreef bastianus het volgende:
Van mij wel. Maar het verbaast mij ook soms. Een stel in mijn familiekring is vier jaar bezig geweest met kinderen krijgen. Is het eindelijk gelukt, zit het kind na drie maanden al drie dagen bij de opvang, en twee bij opa en oma omdat de ouwelui fulltime werken. De hond van het gezin in kwestie is ook vijf dagen per week bij de uitlaatservice.
Aan de andere kant: ze kunnen wel in een grote keet wonen en twee dikke wagens rijden nu. Kwestie van prioriteiten. Maar dan niet komen janken straks als je blaag onhandelbaar want spoilt rotten en emotioneel verwaarloosd is. Zeg ik als eerstegeneratie sleutelkind.

---

Ik snap dat niet. Kneiterhard je best doen om kinderen op de wereld te zetten om ze vervolgens nooit te zien. Het zal wel. Mij niet gezien. Hier geen kinderwens in ieder geval en als het aan mij ligt mijn volgende relatie ook niet. Keertje oppassen op de koters van een maat is hartstikke leuk, maar daar houdt het ook echt op, hehe.

quote:

---

Op 23 januari 2018 10:40 schreef powertieke het volgende:
Ik ben van mening dat jaarlijks je een keer bijna dooddrinken prima te combineren is met het ouderschap.

Maar werken, ouderschap, relatie en dan ook nog ruimte voor jezelf houden is behoorlijk ingewikkeld.

Liefst zou ik twee van de vier laten vallen maar blijkbaar zijn ze nauw gekoppeld.

---

Dit vat 'm wel goed samen, ja.

quote:

---

Op 23 januari 2018 10:55 schreef Ralph het volgende:
Ik snap dat niet. Kneiterhard je best doen om kinderen op de wereld te zetten om ze vervolgens nooit te zien. Het zal wel.

---

Ik vind het ook lastig om te snappen. Het zijn wel schatten van mensen overigens, dus ik vermoed dat het allemaal met de beste bedoelingen gebeurt. Zoals ik er ook van overtuigd ben dat mijn ouders dat vroeger deden. Maar elf jaar vind ik achteraf toch best jong om na school alleen thuis te blijven, zeker als je ook nog de verantwoording voor je zusje en broertje draagt.
Ik probeer voor de tieners bij mij thuis wel om zoveel mogelijk thuis te zijn. Juist nu hebben ze hun ouwelui hard nodig, ook al lopen ze te rebelleren als een gek bij tijd en wijle.

Het lijkt mij ook iets westers om zo betrokken te zijn bij de opvoeding van je kinderen.
Ik ga er van uit dat in vele andere culturen, kinderen van 11 (spijtig genoeg, gezien vanuit mijn westerse waarden) al moeten gaan werken, of al langer moeten letten op de jongere zussen/broers.

Ja natuurlijk, die kinderen daar hebben ook geen tijd of gelegenheid om te puberen, die worden al veel jonger volwassen. Die grens hier komt volgens mij ook steeds hoger te liggen, mensen van boven de twintig liggen nog te puberen.

[Dit bericht is gewijzigd door bastianus op 23-01-2018 11:44]