quote:

---

Op 19 maart 2014 16:08 schreef ColdheartMinor het volgende:
Ja, hier ook. Gaat gaaf worden.

---

Leuk ze weer eens op een kleiner podium te zien.
Laatste keer dat ik ze in een kleine zaal zag was in Nighttown.

Setlist van de laatste optredens is niet verkeerd.
Ik kan er wel wat mee.

http://www.setlist.fm/setlist/dream-theater/2014/stadtpark-hamburg-germany-53c1d791.html

Gister dus in 013, en ik vrees dat ik moet concluderen dat Dream Theater met Mike Mangini het echt niet gaat doen wat mij betreft. Op plaat prima, maar live is het echt een dementie minder.

Even wat dingen op een rijtje:

Minpunten:

- Veel te druk. Echt heel erg leuk, 200 meer kaartjes verkopen dan de maximale capaciteit, vaker doen. Weet je wanneer? Met Roadburn, dat wordt lachen.
- Anderhalf uur lang kijken naar een soort Droomvlucht ripoff preshow vulling.
- Precies dezelfde set als in de HMH. Dit zou nooit zijn gebeurd als Portnoy nog in de band had gezeten. Die zorgde altijd voor afwisseling in de set tijdens tours.
- Mike Portnoy was smaakmaker op het podium, zowel als persoon als met drumwerk. Daar was bij Mangini niks van te merken. Ja, hij kan leuke dingetjes, en de drumsolo was aardig, maar de over de top fills en de solo bij bijvoorbeeld 'Finally Free', daar was niks van over, jammer.
- Alles van "A Dramatic Turn of Events". Wat. Een. Kutplaat. Stop er nou eens mee. Jezus.

Pluspunten:

+ The Illuminati Theory (ofzoiets) blijft een lekker nummertje.
+ Leuke vulling van de pauze.
+ De lichtman. Ging helemaal op in z'n ding. Prachtig om te zien.
+ Spaced-dye Vest.
+ Dance of Eternity

quote:

---

Op 20 september 2011 13:25 schreef spectre het volgende:
[/zelthor]

---

Hey godver

@Coldheartminor: Vind het juist een verademing om Dream Theater met Mangini en vooral zonder Portnoy te zien. De band is zichtbaar bevrijd en er straalt meer plezier vanaf dan de jaren ervoor. Hoezeer Portnoy ook één van mijn helden is, begin ik me steeds meer te irriteren aan zijn overdreven zucht naar spotlights. Was laatst weer overduidelijk bij Transatlantic. Je ziet een Labrie meer ontspannen op het podium staan, zonder de vrees dat telkens een clown achter hem zijn momenten als frontman staat te vergallen.

Die vaste setlist geeft eindelijk ook eens ruimte om een live-productie neer te zetten, met vaste visuele ondersteuning. Heb de band eerder dit jaar in HMH en gisteren dus in 013 gezien, maar vond het totaal geen probleem dat dezelfde nummers gespeeld werden.

Vond het fenomenaal, blijft na ruim 20 jaar nog steeds mijn favoriete band!

quote:

---

Op 17 juli 2014 13:34 schreef ColdheartMinor het volgende:
Op plaat prima, maar live is het echt een dementie minder.

---

Mis Portnoy niet echt eerlijk gezegd. Mangini doet het wat mij betreft prima. Zelfde setlist is misschien wel jammer, maar dat zou mij op dat moment niet echt uitmaken.

Ja, € 86,-.. Dacht het dus niet. Idee is leuk, maar nee. Naar Amsterdam met het OV is nog wel te doen op een maandagavond maar niet met die ticketprijs helaas.

Dat zijn de prijzen!

Met een andere zanger, een tweede gitarist en de toetsenist achter een hammond of Rhodes(op de achtergrond) en ik zou het nog overdenken als de prijs ongeveer op de helft zat.

En dat maakt dit natuurlijk een compleet nutteloze reactie

[Dit bericht is gewijzigd door Dirge for november op 04-11-2015 12:32]

Volgens de website van MOJO zijn de kaarten verkrijgbaar vanaf €65.

Zullen wel de plaatsen zijn van de achterste rij, bovenste balkon. Blijft evengoed een hoge prijs (vind ik) vergeleken met de 50 euro van 013 vorig jaar.

Gezien de teasers wordt de nieuwe plaat een rockopera. Vandaar waarschijnlijk het boeken van theaterzalen deze tour. De hoge kosten zullen vast zijn vanwege de productie (orkest, acteurs, decor, gastmuzikanten etc.).

Hoe dan ook, vind deze prijzen net een stapje te ver gaan. Ik sla een rondje over.

[Dit bericht is gewijzigd door Daops op 04-11-2015 16:56]

Net even wat gefastforward door de self titeld uit 2013. Wat een inspiratieloos gepiel zeg. Laatste concert was ook bagger. Ik denk ook maar met weemoed terug naar de eerste concerten in NL. Misschien maar weer eens de eerste of de tweede opzetten, leuk!

Zo dat was mijn mening. Boeiend he.

En die nieuwe plaat is me (tot nu) toch een partij schijt. Ik mis Portnoy nu wel heel erg. Die had zoiets nooit door de vingers gezien. En die zorgde er tenminste voor dat John "de showoff" Petrucci nog een beetje met beide benen op de grond bleef.

Niet dat Portnoy zelf niet van het showboten was, maar hij gaf tenminste iedereen regelmatig een kans om te shinen.

De nieuwe nog maar 1 keer gehoord en er zitten zeker mooie stukken muziek in.
Er zitten ook (teveel)handjes in de lucht en zwaai maar mee, ballade achtige stukken in.

Nog wat vaker horen in ieder geval.

cd 1 beluisterd. valt niet mee, maar gelet op de vorige twee platen (eigenlijk al vanaf Octavarium) ook niet tegen. maar het duurt me gewoon te lang. echt zonde van mijn tijd.
Dream Theater is allang niet meer de band die ik tot en met pak 'em beet A Change of Seasons adoreerde.

review?

Lijkt me echt verschrikkelijk, die nieuwe plaat. Geen noot van gehoord, maar 130 minuten DT is niet wat. Dat is gewoon veel en veel te veel, en ik gok dat minimaal 50% ervan gepiel is.

Gepiel valt dan wel weer mee. Het doet een beetje denken aan Leonardo - The Absolute Man. Erg musical-achtig dus. Veel LaBrie ook en, dat verbaasde mij zelf een beetje, niet eens zo irritant.
Verder is 130 minuten muziek van welke artiest dan ook veel te lang voor. Ik vind 1 keer in de twee jaar The Lamb Lies Down On Broadway al een, wel prettige, opgave. En die is bijna drie kwartier korter...

[Dit bericht is gewijzigd door Metal-D op 27-01-2016 11:19]

80/90 minuten voor een dubbelalbum is echt de max voor wat ik aan studioalbums trek. Ik kan zo snel ook geen uitzondering op die regel bedenken, behalve George Harrison's All Things Must Pass met 105 minuten.

Met livealbums heb ik dat gek genoeg weer niet. 3+ uur live Springsteen of 2,5 uur Floyd is dan weer geen probleem.

Eens. Het is echt gewoon te lang. Ik kan me ook zo even geen album bedenken van vergelijkbare lengte wat ik gaaf vind. En dat terwijl ik Dream Theater's live albums prima trek. En die zijn ook al gauw rond de 3 uur.

Vrees daarom dat Dream Theater met deze release en de daaraan gekoppelde shows de plank volledig mis zal slaan. Denk dat dit nou echt iets is voor de die hard fan. Jammer.

Hmm. Nu ik er zo over na denk... Ik kan lang niet alles trekken wat Lucassen maakt, maar toch trek ik een dubbelaar van hem vaak beter dan deze nieuwe van Dream Theater. Hmm... Frappant.

Toch wordt ie beter. Minpunten zijn er genoeg: af en toe heel kazig, lelijk artwork, slechte packaging (credits afgebeeld in witte letters op lichte achtergrond dus onleesbaar), belachelijke teksten, veel herhalingen en lange duur.

Toch: respect voor de poging, LaBrie die best gevarieerd zingt, voor DT-begrippen afwijkende instrumenten (doedelzak, strijkers die niet uit een kastje lijken te komen), korte nummers en best leuke muzikale momenten.