Ik vroeg me ff af, of jullie in iets geloven? Daarmee bedoel ik: zie je iets bovennatuurlijks in ons bestaan of geloof je gewoon in niets? Zelf ben ik al een tijdje bezig met het lezen over verschillende 'godsdienstige' strekkingen zoals Oosterse (boeddhisme, hindoeisme...), hekserij (wicca en dergelijke) en ook over het satanisme. Maar tot nu toe heb ik nog geen enkele 'religie' gevonden waar ik het volledig mee eens ben. Nu ja, ik weet ook niet erg waarin ik dan wel in geloof! Lijkt mij allemaal eigenlijk wel heel moeilijk, maar wel interessant!!

quote:

---

Op 25 augustus 2001 22:32 schreef Nebel het volgende:
Ik vroeg me ff af, of jullie in iets geloven? Daarmee bedoel ik: zie je iets bovennatuurlijks in ons bestaan of geloof je gewoon in niets? Zelf ben ik al een tijdje bezig met het lezen over verschillende 'godsdienstige' strekkingen zoals Oosterse (boeddhisme, hindoeisme...), hekserij (wicca en dergelijke) en ook over het satanisme. Maar tot nu toe heb ik nog geen enkele 'religie' gevonden waar ik het volledig mee eens ben. Nu ja, ik weet ook niet erg waarin ik dan wel in geloof! Lijkt mij allemaal eigenlijk wel heel moeilijk, maar wel interessant!!

---

Ik geloof iig niet in een god, in welke vorm dan ook. Ik weiger te geloven dat ons leven van te voren is uitgestippeld. Ik ben er opzich tegen dat mensen al hun verantwoordelijkheid op een god afgeven, maar als mensen dat willen hou ik ze neit tegen .

Ehm....wat ik precies geloof is denk ik niet in een paar regeltjes uit te leggen.....even kort door de bocht: ik geloof in reincarnatie en ik geloof dat er iets goddelijks in iedereen zit. Ik geloof niet in God als een man op een troon op een wolk, maar ik denk dat wat God, Godin, Allah, Boeddha of hoe je het dan ook wilt noemen is een soort combinatie van het goddelijke in ons allemaal is (ik weet dat in sommige situatie het goddelijke moeilijk te zien is )hmmm.....ik ben weer vaag aan het lullen.....

Ik geloof in het bestaan van buitenaardse wezens.

Ook voor mij is het heel moeilijk te beschrijven hoe mijn "geloof" in elkaar zit. Ik heb er zoveel over nagedacht, dingen in me opgenomen, dit is nooit uit te leggen. Ik zal een poging wagen een indicatie te geven (overigens is dit ook al eens besproken in een ander topic).

Ik geloof niet in een god. Wel ben ik ervan overtuigd dat er iets is (iets dat ik zou moeten omschrijven als een soort kracht of energie... iets dergelijks) dat alles met elkaar verbindt. Deze "kracht" is volgens mij het leven zelf, dat wat alle levende/natuurlijke dingen uitstralen... blabla. Iets dat veel mensen helaas niet (meer) waarnemen, door het afstompen der zintuigen in de loop der evolutie.

Verder is mijn overtuiging van goed/slecht heel anders als die van veel mensen met wie ik er over gesproken heb, of naar wat ik zie. In onze maatschappij zijn zoveel dingen totaal verdraaid. Dit deel is voor mij te veel en te gecompliceerd om duidelijk over te brengen. Een opmerking hierover is dat er voor mij een heel groot verschil bestaat tussen voelen/denken en uitvoeren. Mensen schrijven vaak bepaalde gevoelens/emoties/verlangens en blabla af als slecht, terwijl ik er juist van overtuigd ben dat deze zeer positief zijn, en bedoeld om je als mens aan het denken te zetten, en je eigen identiteit te achterhalen. Hoe je er vervolgens mee om gaat kan wel heel verkeerd zijn. (Bv. door uiting te geven aan bepaalde gevoelens door anderen kwaad te doen ofzow.)

Over "het lot" of dingen die vaststaan... Bepaalde dingen staan volgens mij zeker vast, maar zoals ik het zie zijn er meerdere mogelijkheden. Wij als (zielige) menselijke wezentjes hebben de mogelijkheid te kiezen, en naar aanleiding van onze eigen ideeën en uiteraard onder invloed van dingen die we hebben gezien en/of meegemaakt te bepalen wat wij wel of niet goed vinden, en shit... De keuzes die we maken bepalen dan weer de volgende reeks mogelijkheden. Bij elke keuze hoort een bepaalde uitkomst, en ik geloof dat die in grote lijnen vast staat. Het ligt dus enkel aan de keuzes die je maakt... en helaas moet ik constateren dat velen de makkelijkste uitweg kiezen of denken te kiezen (achteraf blijkt deze weg misschien wel veel zwaarder te zijn)... dit met als gevolg dat er geen of weinig mogelijkheid over blijft voor "spirituele" voldoening.

Om op reïncarnatie terug te komen wat Suzanne noemt. Ik geloof er ook enigszins in. Ik durf echter niet te zeggen hoe dat eruit zou zien. Zeker is voor mij dat de dood niet het absolute einde betekent. Wat er dan wel gebeurt, ik zou het niet durven zeggen.

Nou... zo moet het maar. Het is weer een heel verhaal geworden, hopelijk een beetje begrijpelijk... het heeft me in ieder geval effies wat afleiding bezorgd op dezen saaie zondag die weer eens op mijn werk doorbreng.

Zelf:geen.

Als andere mensen in iets willen geloven,heb ik daar geen enkel probleem mee,tenzij ze er écht andere mensen mee gaan lastigvallen.


[Dit bericht is gewijzigd door madeline usher op 26-08-2001 17:37]

Ik ben geboren als Rooms Katholiek, wat ik tot mijn 15e ook heb "beoefend". In de zin van dat ik mijn eerste communie heb gedaan (dat hebben mijn ouders besloten) en volgens eigen beslissing mijn heilig vormsel heb ontvangen. En tot mijn 15e ging ik regelmatig naar de kerk.

Ik ben op een gegeven moment voor mezelf een besluit genomen om niet meer te willen geloven in God, omdat het me duidelijk werd dat het geloof in een God, op de manier waarom Christenen dat doen, een zeer hypocriete manier van religie is. Je kunt zelf wel invullen wat ik ongeveer bedoel.

Verder ben ik wel geïnteresseerd in allerlei religies, maar dan puur om het feit dat de menselijke psyche mij heel erg boeit. Waarom doen mensen iets en hoe komt dat.

Ik "geloof" op dit moment nergens in; in elk geval niet in een hogere macht o.i.d. Alles wat ik in dit leven doe en heb bereikt, heb ik voor een zeer groot deel aan mijn eigen gezonde verstand te danken en niet aan een ander (en al helemaal niet aan een hogere macht). Ik heb wel een heel erg diep ontzag voor de natuur en de planeet op zichzelf, omdat de natuur nog altijd krachten heeft die sterker is dan de mens (en dier). Ik heb dan een bepaalde mening over mensen in het algemeen: wij zijn "pests" ... ongedierte... Deze planeet mag best wat mensen hebben, maar die hadden echt nooit slimmer moeten worden dan een chimpansee.

En een leven na de dood??? Nee... voor mij niet (hoop ik Je leeft nu, dat is gewoon een natuurlijk proces; je wordt geboren doordat er een conceptie tussen 2 mensen hebben plaatsgevonden; uit al die miljoenen zaadjes is er 1tje slim genoeg geweest om het eitje binnen te dringen... en na je geboorte, begint het sterfproces eigenlijk alweer. Dat werkt zo ook met alles; aan alles komt een einde.

Ik "geloof" dan wel weer redelijk sterk in het lot (dat is weer heel tegenstrijdig met mijn nuchtere instelling). Dat heeft te maken met allerlei "toevalligheden" die misschien niet toevallig zijn. In dit geval zijn er voor mijn leven ooit begon allerlei gebeurtenissen geweest die er voor hebben kunnen zorgen dat ik nooit geboren had geworden. Maar ik denk dat iedereen dat wel heeft

Verder moet iedereen lekker zelf weten waar hij/zij in gelooft, zolang ze mij er maar niet mee lastig gaan vallen. Ik respecteer een ieder zijn geloof. Dat heeft er ook in geresulteerd dat ik (met mijn toch wel explicite mening over bepaalde zaken) heel goed kan opschieten met mijn chatvriendje(die heel ernstig RK is en absoluut niets van metal moet hebben ) en wij zonder elkaar de hersenen in hoeven slaan (omdat we toch erg verschillende meningen over bepaalde zaken erop na houden) ook gewoon op vakantie samen kunnen...

Daar kunnen de meeste religieuzen nog een puntje aan zuigen, aangezien die vaak dus helemaal niet zo tollerant zijn (en niet te vergeten, ontzettend hypocriet).

[Dit bericht is gewijzigd door Sarjenka op 26-08-2001 21:33]

ik geloof niet in een god, en al helemaal niet in wat de mensen er van gemaakt hebben.

verder geloof ik wel dat er iets is een soort kracht ofzoiets en ik denk dat als je dood gaat je ziel blijft en dat het lichaam een soort omhulsel is.
maar ja ik breek het nu maar af want al ik een maal op dreef ben houd ik niet meer op

quote:

---

Op 26 augustus 2001 17:52 schreef Sarjenka het volgende:
Daar kunnen de meeste religieuzen nog een puntje aan zuigen, aangezien die vaak dus helemaal niet zo tollerant zijn (en niet te vergeten, ontzettend hypocriet).

---

Daar ben ik het volkomen mee eens. Heb zelf heel nare ervaringen gehad met mensen die zichzelf brave christenen waanden, maar ondertussen eenieder die ook maar een iets afwijkende mening toegedaan was veroordeelden. Ondertussen was ik degene die respect toonde voor hun overtuigingen en ze verder met rust liet, en werd ik voor allerlei enge dingen uitgemaakt. Het ergste vond ik dat ze mij kwalijke eigenschappen toedichtten die ze juist zelf vertoonden, en voor geen enkele redelijke conversatie open stonden, zij waren immers gelovig, en gingen naar de kerk, dus waren ze goed. Ik haat dat soort mensen enorm, hoewel ik het nu niet erg meer vind. Het heeft me veel geleerd.

Ik ben d'r nog niet helemaal uit, maar in principe geloof ik niet in een god. Wat ik wel geloof is dat er dingen gebeuren die we (nog) niet begrijpen (waar komen anders die DejaVu's vandaan)
Ik denk dus ook niet dat het leven hier op aarde een vast doel heeft. Ik denk dat je het doel zelf stelt.
Wat betreft reincarnatie: wie zou het zeggen? ik niet iig. Er kleven teveel haken en ogen voor me aan. Wie worden er dan allemaal gereincarneerd? Alleen mensen? mensen en dieren? Alles dat leeft? Als alleen mensen worden gereincarneerd vind ik dat redelijk vaag.. zo bijzonder zijn wij nou ook weer niet. Tot ik hier wat meer duidelijkheid voor mezelf over heb ga ik er maar vanuit dat na het leven het finito is.

Dus dat is het voorlopig voor mij

Ik ben zelf christelijk opgevoed, het was er gewoon ingestampt, god bestaat PUNT
maar op een gegeven moment werd mij allemaal nie zo duidelijk meer, ik begon m'n twijfels te trekken of 'god' wel bestond. Ik dus helemaal de bijbel uitpluizen enzo en kwam gewoon tot de conclusie dat je in je zelf moet geloven en niet in een of andere god.
Mijn moeder zegt altijd: "god geeft je kracht"
Ik vin dat nie, als ik ergens kracht van krijg is het van mezelf.
En er zal best wel meer zijn dan hemel en aarde en na de dood begint het echte leven pas denk ik...

Ik geloof ook niet in een almachtige god. Maar ik respecteer degenen die dat wel geloven. Mensen die ik niet respecteer zijn mensen die hun geloof willen opdringen aan je, of mensen die jou niet respecteren omdat je niet dezelfde denkbeelden heb als zij.

Ik geloof wel dat er veel spiritueels om ons heen is, geesten of andere onverklaarbare dingen sluit ik niet uit.
Ook vind ik dat je kracht uit jezelf moet putten en niet moet rekenen op anderen. Als je iets wilt bereiken in de wereld moet je het zelf doen, er is geen god die jou zal voortrekken.

Reincarnatie geloof ik niet in, als je dood bent ben je dood.

Ik geloof niet in god, ik geloof dat de mensen die in god geloven, zelf die god zijn, als ze zeggen, hij geeft me steun, hij verteld me wat goed is om te doen, dan denk ik, dat ze dat zelf echt gewoon zijn, dat ze heerlijk met zichzelf kunnen lullen, ja daar ben ik eigenljk best wel jaloers op, ik ben vooral benieuwd naar hoe al die geloven in god zijn begonnen...

ik geloof alleen..ik geloof alleen in dood.... ik ben zeer benieuwd naar dood, en dat is misschien ook wel een reden, dat ik niet bang ben voor pijn, of ongelukken of iets in die richting.

Soms vraag ik me serieus af, waar ik mee bezig ben, waarom ik me kut voel, waarom ik op dat bepaalde moment happy ben... waarom iedereen maar gewooon leeft, en als je daar dan emt iemand over praat kom je toch regelmatig tegen, dat iemand anders zich ook wel af vraagt waar we nu mee bezig zijn... ik bedoel.. waarom loopt iedereen zo te fucken? waarom bijvoorbeeld rascisme, oorlog, écht zinloos geweld (ja, ik probeer ook mijn woede te verliezen met geweld),... ik begrijp het (nog) niet, en ik betwijfel of ik het ooit zal begrijpen..misschien is dit een fase ofzo... dat ik alles wil weten..
want dat wil ik

quote:

---

Op 28 augustus 2001 12:19 schreef ro=zizboos het volgende:Soms vraag ik me serieus af, waar ik mee bezig ben, waarom ik me kut voel, waarom ik op dat bepaalde moment happy ben... waarom iedereen maar gewooon leeft, en als je daar dan emt iemand over praat kom je toch regelmatig tegen, dat iemand anders zich ook wel af vraagt waar we nu mee bezig zijn... ik bedoel.. waarom loopt iedereen zo te fucken? waarom bijvoorbeeld rascisme, oorlog, écht zinloos geweld (ja, ik probeer ook mijn woede te verliezen met geweld),... ik begrijp het (nog) niet, en ik betwijfel of ik het ooit zal begrijpen..misschien is dit een fase ofzo... dat ik alles wil weten..
want dat wil ik

---

Dat heet nou filosoferen Jij hebt het schijnbaar erg goed, want juist mensen die eigenlijk niets te klagen hebben, gaan zich verdiepen in de zin van het leven. Het waarom en waarvoor... Ik weet niet of dat een fase is. Bij sommige mensen wordt dit wel versterkt door het gebruik van stimulerende middelen. Je moet je de dingen in je leven een plek kunnen geven, in de ruimste zin van het woord. Maar het is altijd goed om na te denken over dat soort dingen. Je moet alleen altijd proberen er wat nuchter over te blijven, want je kunt ook gigantisch depresief worden van al dat gedenk. En het is ondoenlijk alles wat er in de wereld gebeurt te begrijpen; maar het feit dat je er wel bij stilstaat, is erg goed.

Ik geloof dat ik wel geloof maar als jullie niet willen geloven dat ik geloof dan geloof ik dat ik het beste kan geloven dat jullie misschien wat minder geloven, geloof ik

oeps

Enfin,ik versta het wel...

quote:

---

Op 28 augustus 2001 12:57 schreef Fire het volgende:
Ik geloof dat ik wel geloof maar als jullie niet willen geloven dat ik geloof dan geloof ik dat ik het beste kan geloven dat jullie misschien wat minder geloven, geloof ik

---

Ik geloof het ook...

quote:

---

Op 28 augustus 2001 12:32 schreef Sarjenka het volgende: Je moet alleen altijd proberen er wat nuchter over te blijven, want je kunt ook gigantisch depresief worden van al dat gedenk.

---

Ja, i know, en ook dat zuigt...
een tijdje heb ik me zelfs depri gevoeld, omdat niemand anders zo scheen te denken zoals ik, en dat ik me dus echt eenzaam voelde, nu voel ik me oook eenzaam, maar op een andere manier, het zal namelijk toch altijd zo zijn dat niemand me 100% kent, al zou ik dat soms wel willen, geen woorden meer hoeven te gebruiken enzo...
met sommige mensen heb ik wel een abnd, waarbij ik soms niets hoef te zeggen, en gewoon mag janken.

Maar nu, nee ik voel me niet depri omddat ik denk. Ik voel me depri om andere shit.
soms denk ik dat ik me aanstel enzo, maar boeie

(aait rooz troostend over de bol)

quote:

---

Op 28 augustus 2001 16:33 schreef ro=zizboos het volgende:
Ja, i know, en ook dat zuigt...
een tijdje heb ik me zelfs depri gevoeld, omdat niemand anders zo scheen te denken zoals ik, en dat ik me dus echt eenzaam voelde, nu voel ik me oook eenzaam, maar op een andere manier, het zal namelijk toch altijd zo zijn dat niemand me 100% kent, al zou ik dat soms wel willen, geen woorden meer hoeven te gebruiken enzo...
met sommige mensen heb ik wel een abnd, waarbij ik soms niets hoef te zeggen, en gewoon mag janken.

Maar nu, nee ik voel me niet depri omddat ik denk. Ik voel me depri om andere shit.
soms denk ik dat ik me aanstel enzo, maar boeie

---

*hele dikke knuffel*

*hug* kiss kiss

nou ro=zizboos, (bijna) iedereen denkt wel na wat diegene hier in godsnaam op deze aardbol heeft te zoeken enzo. En je zal vast wel iemand vinden die er net over denk als jou (of die heb je misschien al gevonden)
Er zijn 3 fases in het leven:
geboorte, vruchtbaar en sterven (zoiets waren ze geloof ik)
Als ik naar die fases kijk denk ik: "is dat nou het leven?", maar je moet er gewoon van genieten en er nie zomaar op los leven.
Ik geniet bijvoorbeeld als ik me in een prachtig landschap vertoeft...En dan te denken dat mensen alles bevuilen enzo, het zijn gewoon een stel parasieten eingelijk. (excuses)

Ik vraag me vaak ook af: "waarom ben ik zo geworden, ben ik ergens voor bestemd, waarom luister ik naar metal" enzovoorts, ik hoop deze antwoorden ooit te vinden in m'n leven...

[Dit bericht is gewijzigd door NecRomantica op 28-08-2001 21:27]

ik ben, zoals ik ben, omdat ik zo ben.

En ik ga niet met mensen om die zijn zoals ik, want zo is niemand, alleen jammer dat er ook haast niemand te vinden is die me -een beetje- begrijpt.

Ik geloof niet in het één of het ander,gewoon omdat ik ervaar dat dit mijn mentale én fysieke vrijheid beknot.En daarbij,ik weet wat ik mag doen en wat niet.Godsdienst in het algemeen wordt door sommigen m.i.net iets teveel misbruikt om zich te profileren als elitegroepen en/of om beestigheden uit te halen...

EN om gewoon stoer te zijn. Want als je zegt dat je satanist bent probeer je wel een bepaald image te creëren. En dat gebeurt in de metalscene nog weleens...

quote:

---

Op 28 augustus 2001 21:25 schreef NecRomantica het volgende:
En dan te denken dat mensen alles bevuilen enzo, het zijn gewoon een stel parasieten eingelijk. (excuses)

---

ik vind het ook hoor......
ALS er een god bestaat en die heeft deze wereld gemaakt dan zijn wij diegene die het kapot maken.......