haha..heb een cd van Backfire, change the game...en dat ding blaast je van je stoel..echt af is die plaat, zowel kwa productie alsook de songwriting...ik vind het een europese hardcore klassieker. en jullie ??

Absoluut! Maar de cd daarvoor, still dedicated, is ook al geweldig.

Eigenlijk hebben deze gasten nog nooit een slecht album uitgebracht.

quote:

---

Op 28 april 2005 16:07 schreef NecRobert het volgende:
Waar heb je ze voor nodig als ik vragen mag?

---

mail maar.

Hoe is de nieuwe Born From Pain eigenlijk?

@negative, die still dedicated moet ik nog steeds ergens vandaan zien te halen.Het ding is niet zo makkelijk te verkrijgen. ( wil er geen 16 euro voor dokken bij Sounds of de Free... ) Dus ik zoek nog even verder.Born From Pain ken ik al helemaal niet...Is dat ook zo'n Slayer rip off ???

Born from pain lijkt erg op Hatebreed. Maar ze hebben wel hun eigen gezicht. Meer NYHC eigenlijk. Een mix tussen Hatebreed en Madball met wat thrash metal invloeden zou misschien de beste omschrijving zijn.

Ik vind ze goed, maar ze worden wel erg gehypt de laatste tijd. Maar ik gun het ze wel.

sja, ze zitten nu ook op metal blade geloof ik, niet ?? heb er net wat van gehoord BFP en het knalt wel hahahah.Beetje als Dead By Dawn, bandje die ik wel goed ken.

Dat ze op Metalblade zitten maakt opzich niet zoveel uit. Hun nieuwe album klinkt nogsteeds redelijk hardcore. Tenminste, zo hardcore als je dat soort muziek kunt noemen. Want de metal invloeden zijn duidelijk aanwezig maar dat zijn ze altijd al geweest. Ook toen ze nog op een hardcore label zaten.

hehehe, het boeit me ook geen ruk op welk label ze zitten..interesseert het mij nou of een band cash kan verdienen met de muziek.pff,voor niks gaat alleen de zon op dacht ik zo. Maar goed, ik ga verder Az kijken....tot later vanavond.

't Is niet mijn favoriete stijl muziek, maar ik kan er niet onderuit: born from pain is een verdomd goede band. Ik hoor de laatste 2 bfp platen 100x liever dan de laatste 2 hatebreed platen trouwens. Vind hatebreed maar slappe hap (met uitzondering van die eerste lp op victory welteverstaan).

Backfire... tsja, eerste 2 lp's vind ik super. De platen daarna vind ik stukken minder. Live al een tijd lang niet meer gezien, maar stond altijd als 'n huis.

Kan iemand mij één of twee fantastische albums aanraden? Dan kan ik mij ook 'ns verdiepen in de wondere wereld van de hardcore.

Madball - Demonstrating My Style is echt een heftig album, NYHC op topniveau, Verder Victim in Pain van Agnostic Front is ook heel erg vet en natuurlijk Hatebreed met The Rise of Brutality brengt de goeie mosh-mentality in mij naar boven

Hatebreed vind ik niet echt leuk. Althans niet live, op CD heb ik ze nog niet gehoord.

quote:

---

Op 28 april 2005 21:35 schreef VivaHate het volgende:
Backfire... tsja, eerste 2 lp's vind ik super. De platen daarna vind ik stukken minder. Live al een tijd lang niet meer gezien, maar stond altijd als 'n huis.

---

Dat spreekt voor zich. Dat heeft bijna elke band. De eerste albums zijn altijd beter, de demo's zijn eigenlijk nog weer beter. Maar eigenlijk is een band vaak op z'n best als ze hun eerste noten aan slaan in de oefenruimte. Daarna zouden ze eigenlijk allemaal moeten stoppen.

quote:

---

Op 28 april 2005 17:47 schreef mental het volgende:
tut tut, u vergeet Second Chance nog, Dead By Dawn bijvoorbeeld.

---

Ik vermeld alleen bands die regelmatig spelen. Dead By Dawn speelt echt nooit, het is een goeie band. Die MCD is cool, maar als je nooit speelt ben je ook geen Nederlandse topband. Voor Second Chance geld eigenlijk hetzelfde. Ik kan alle releases waarderen, maar echt vaak draaien doe ik ze niet. Live is het leuk maar meer een feest band en ik heb mijn hardcore het liefste HARD.

quote:

---

Op 28 april 2005 20:25 schreef XnegativeX het volgende:
Born from pain lijkt erg op Hatebreed. Maar ze hebben wel hun eigen gezicht. Meer NYHC eigenlijk. Een mix tussen Hatebreed en Madball met wat thrash metal invloeden zou misschien de beste omschrijving zijn.

Ik vind ze goed, maar ze worden wel erg gehypt de laatste tijd. Maar ik gun het ze wel.

---

Ik weet niet over welke releases van Born From Pain je het hebt maar meer NYHC vind ik ze niet. Vooral de mcd en de eerste full length is duidelijk meer metal dan Hatebreed.

Die nieuwe plaat knalt gewoon als een achterlijke. Er zitten minder breakdowns in en meer een groove en dat kan ik wel waarderen, is een goede afwisseling live op de oude nummers.

Born From Pain is gewoon een meesterlijke band. Ze waren ook geniaal live op de cd-release party.

Tsja, ik ben er niet zo wild van maar dat komt omdat ik een grote liefhebber ben van snelle old school.

Tja ik heb zelf ook niks tegen snelle old school. Maar bijv. Dead stop kwam wat magertjes over tussen al die snoeiharde riffs van BFP op de release show.

[Dit bericht is gewijzigd door Disciple op 29-04-2005 12:54]

Ik ervaar dat toch heel anders. Bands als Hatebreed en Born from pain zijn wel bruut met al hun beatdowns maar komen lang niet in de buurt van de energie die bands als Deadstop neer weten te zetten.

Daar spreekt, voor mij persoonlijk dan, veel meer agressie uit.

All out War, dat is een gave band.

quote:

---

Op 29 april 2005 12:59 schreef Rutan het volgende:
All out War, dat is een gave band.

---

Juistem!

Echt jammer dat ze ermee gekapt zijn. Condemned to Suffer is echt een heerschplaat

Je moet hem alleen niet te vaak luisteren.
Het wordt wel saai na een paar keer.

For those who where crucified moet je trouwens ook niet vergeten.

quote:

---

Op 29 april 2005 13:35 schreef XnegativeX het volgende:
Je moet hem alleen niet te vaak luisteren.
Het wordt wel saai na een paar keer.

For those who where crucified moet je trouwens ook niet vergeten.

---

Ow dat vind ik juist niet, die cd blijft vet iedere keer als ik hem opzet.

For those who were crucified ken ik nog niet. Die ga ik ook zo maar es uitchecken.

quote:

---

Op 28 april 2005 23:21 schreef Lies het volgende:
Hatebreed vind ik niet echt leuk. Althans niet live, op CD heb ik ze nog niet gehoord.

---

Hatebreed heeft naar mijn mening 1 hele toffe cd gemaakt en dat is Satisfaction is the death of desire. Daar staan toch wel wat hele toffe nummers op.
Perseverance ging nog wel, maar The rise of brutality vind ik een vrij saaie plaat.