quote:

---

Op 5 november 2009 15:02 schreef Silence het volgende:
Schrijven gaat aardig, wieweet dat dat wel dé methode is voor mij.

---

Voor mij destijds wel een manier om het onder woorden te brengen. Ik heb met een briefje met punten heel zakelijk bij de huisarts gezeten, later meegenomen naar de intake en het heeft mij geholpen te kunnen benoemen/vertellen wat ik wilde vertellen. Helaas vond ik daarna het Riagg te achterlijk om ermee door te gaan. Ook omdat zij van mij vroegen een vaste therapiedag aan te gaan, groepstherapie (wat ik al niet wilde, ik en groepen.. niet best haha). Dit kon toen niet ivm onregelmatig werk, moest ik dan maar opzeggen om naar die therapie te gaan en deed ik dat niet vonden ze me niet gemotiveerd genoeg. Naast de problemen was werkloosheid ook echt iets wat mij zou helpen.. dus niet meer geweest want een alternatief wilden ze niet bieden.

[Dit bericht is gewijzigd door MMayo op 05-11-2009 15:32]

quote:

---

Op 5 november 2009 15:11 schreef MMayo het volgende:
Nee maar voor een verwijzing bij huisarts toch wel een handige manier om de eerste stappen te zetten. Bij de psych zul je uiteindelijk wel moeten gaan naar de boel verwoorden, maar ook daar zitten genoeg stappen tussen.

---

Very true maar een huisarts verwijst vrij snel door. Op zich een psych ook wel naar wat zwaarder geschut of ik heb het gewoon getroffen

quote:

---

En wat betreft tranen, nou en.. tegenhouden kost meer energie dan het gewoon te laten gieten.

---

Juistem

quote:

---

Op 5 november 2009 15:20 schreef Judge M. het volgende:
Very true maar een huisarts verwijst vrij snel door. Op zich een psych ook wel naar wat zwaarder geschut of ik heb het gewoon getroffen

Juistem

---

Jawel, maar om een start te maken.. moet je toch ergens beginnen. In een bepaalde hoek drukken gaat bij lang niet alle patienten werken en je bent daar toch om bepaalde doelen te behalen of minstens aan te werken.

Jup, ik ben benieuwd. Mijn huisarts is opzich al wel op de hoogte van een groot deel van de gebeurtenissen van mijn leven. Dus denk niet dat verwijsbrief een probleem gaat worden.

Ik moest toen eerst huisarts, toen intake bij psychiatrisch verpleegkundige, toen intake bij twee pschy lui, daarna nog eens intake met 1 psychkerel en zijn stagiaire. En omdat ik zwarte kleding droeg was ik vast suicidaal en depressief.

De kop van die vent zag er geniaal uit toen ik zei dat de reden waarom ik zwart droeg was zodat mijn reet wat minder vet leek.. Alweer bijna 7 jaar geleden, wat een fiasco was dat, RIAGG.


@Silence:
Denk je niet dat je tijdens de hulpverlening bij voorbaat al kan inschatten op welke manier ze je willen "uitdagen" en helpen? Helemaal gezien je ook een beetje op dat vlak een studie volgt? Lijkt je dat handig of eerder vervelend?

[Dit bericht is gewijzigd door MMayo op 05-11-2009 15:40]

Nee, daar ga ik het zeker over hebben. Ik weet al behoorlijk goed wat ik wel en niet kan hebben. Dus weet ook wel wat ik moet vertellen zodat de persoon tegenover me, me op weg kan helpen.

Afgelopen dinsdag voor het eerst dit jaar naar de SPV-er en psychiater geweest. Er stonden wel al eerder afspraken gepland maar die heb ik afgebeld omdat er 0,0 te melden was. Nu dan toch een afspraak omdat ik, als ik goed heb begrepen dat áls je onder behandeling staat je de psychiater 1 maal per jaar moet zien [kan complete onzin zijn ik weet het niet, SPV-er had het erover].

Nou, het eerste wat ze vragen is "hoe gaat het?". Erg goed. Alleen, ik slaap veel. Heel veel. Meer dan 12 uur per dag en soms 15. Komt puur door de pillen: Zyprexa 20MG [Olanzapine] Efexor 75MG en Promethazine [spierverslapper/snoepjes]. Van de Zyprexa word ik gewoon moe, maar het is te doen met koffie. Neem ik echter de Promethazine in, dan moet ik gewoon zorgen dat ik al in bed lig voor ze beginnen te werken anders kon ik dat bed nog wel eens niet halen. Beetje overkill. Dus, de Promethazine gaan we eerst halveren, daarna helemaal weglaten.
Hij begon ook nog over de Zyprexa verlagen maar ik onderbrak hem. Niemand komt aan mijn Zyprexa aangezien dit medicijn enorm goed werkt en me bijna heilig is. Ik slik nu de volle 20MG voor het slapen gaan en misschien dat we in de toekomst gaan kijken naar een verdeling ervan over de dag [bv: 5MG 's morgens en 15 's avonds, om de hamer een beetje weg te halen].
Enige klacht die ik nog had was dat ongelofelijk hard nachtelijk zweten. Ik word wel eens wakker en dan lijkt het gewoon of ik in mijn bed gepist heb. Maar het is gewoon zweet. Dat is een beetje kut, maar is een bekende bijwerking van Efexor.

Anyway we gaan richting de 1 jaar totaal stabiel.

Gisteren ook een afspraak gemaakt, kan pas begin januari terecht, maar het heeft niet echt haast.
Gaat alweer wat beter door te praten met mijn ambulant woonbegeleider en zeker ook door hulp/steun van wat aardige mensen.

De psychiater weegt mij ook altijd in verband met medicijnen en nu is het een tijd terug geweest dat ik bij hem ben geweest, toen iets van 85 nu tegen de 100 aan, dus ik ben benieuwd wat hij zegt. Kreeg elders al "tips" om te vragen naar concerta want "daar val je wel van af".

Wat je schrijft over veel slapen, heb ik ook wel. Kan moeiteloos 12 uur slapen en dan nog niet "uitgeslapen" voelen, vooral dat half wakker/ half slapende gesluimer is soms wel fijn, dan wordt het soms wel 15 uur later nadat ik op bed ben gaan liggen.

Ritme is wel problematisch, vooral in combinatie met het vinden van het juiste tijdstip om medicijnen in te nemen. Eerst 's ochtends nu voor het slapen gaan, was ik eerst met mijn studie bezig (stage/afstuderen) ging ik op tijd op bed, maar dan lag ik echt uren wakker en was ik de rest van de dag erg moe. Nu ik al een tijd thuis zit, is mijn ritme aardig verschoven, maar slaap ik bijna wel direct als ik op bed ga.

Het plan is opgevat om de studie weer te hervatten, eerst het verslag van mijn stage afmaken en dan afstuderen. Dat wordt dan ook zeker weer 9 tot 5, maar van de vakantie kon in de Alpen ook na een week wel wennen aan vroeg opstaan zonder de hele dag moe te zijn.

Welkom bij de psychische hulplijn!

- Heeft u een dwangneurose, toets dan herhaaldelijk een 1 in

- Bent u onzelfstandig, vraag dan of iemand voor u de 2 in wilt toetsen

- Heeft u een meervoudige persoonlijkheid, toets dan een 3, 4, 5 en een 6 in.

- Bent u paranoïde, dan weten wij precies wie u bent en wat u wilt. Blijf aan de lijn, terwijl wij uitzoeken waar u vandaan belt.

- Bent u schizofreen, luistert u dan goed naar het stemmetje die u vertelt welk nummer u in moet toetsen

- Bent u manisch depressief, dan maakt het niet uit welk nummer u intoetst, want er neemt toch niemand op.

- Heeft u last van dyslexie, toets dan 9696969696969696969696969696969696 in.

- Heeft u last van geheugenverlies, toets dan een 8 in en spreek uw naam, adres,
telefoonnummer, geboortedatum, sofi-nummer, en de meisjesnaam van uw moeder in na de piep.

- Heeft u een posttraumatische stresstoornis, toets dan langzaam en voorzichtig op de 0

- Heeft u last van besluiteloosheid, spreek dan na de piep – of voor de piep – een boodschap in. Of na de piep. Wacht u op de piep!

- Heeft u last van een korte termijn geheugen, toets dan een 9

- Heeft u last van een korte termijn geheugen, toets dan een 9

- Heeft u last van een korte termijn geheugen, toets dan een 9

- Heeft u een minderwaardigheidscomplex, hang dan maar op, al onze medewerkers hebben het veel te druk om met u te praten.

:')

Whahahaha nice :D

jammer dat het waor is

zijn er hier ook mensen die ervaring hebben met het stoppen van Remeron??

Ik ben zelf dit keer niet aan de beurt maar een familielid waar ik erg veel van houd. Ik weet normaliter vaak mensen gerust te stellen en ga bezig met ervaringsdeskundige. Maar remeron heeft een dus danige werking die mij vreemd is.

De verslagenheid versus de angsten die mijn naaste heeft heb ik nog niet eerder gezien. En die arts die er mee te dealen heeft geeft maar een advies, en dat is weer het oude gebruik oppakken.

Dat maakt mij erg kwaad want zo lijkt het dat de gevestigde orde waar wij mee te maken hebben bang is/zijn voor whatever.

En wat dat is weet ik eigelijk niet. Zelfmoord lijkt er niet in te zitten, misschien een inzinking??het is moeilijk te zeggen. Maar er zijn maar bar weinig artsen (op een na dan die van mijzelf.) die met de client zelf door een dal durven te gaan.

nogmaals ik ken het middel remeron niet bahalve dan het gebruik, niet het afkicken? misschien is het iemand hier geluk? laat je horen.

ps mijn Doc is een toffe peer want hij helpt mij be mijn de-medificatie. En dat woord schud ik zo ff uit mn mouw


Groetjes plus kusjes

DE ZWART JEUDE

quote:

---

Op 20 november 2009 15:53 schreef Hypnos het volgende:


- Heeft u last van een korte termijn geheugen, toets dan een 9

---

Heeft iedereen toch? nouja last...

Waar gaat het over?

Iemand toevallig een tip voor een goedkope zorgverzekering waarbij een redelijk aantal gesprekken met een psycholoog vergoed wordt?
[/pauper-student]

quote:

---

Op 8 december 2009 16:19 schreef Silence het volgende:
Iemand toevallig een tip voor een goedkope zorgverzekering waarbij een redelijk aantal gesprekken met een psycholoog vergoed wordt?
[/pauper-student]

---

Ik ben geen kenner, maar zover ik weet kun je het meeste waar voor je geld krijgen met natura zorgverzekeringen.
Het nadeel is dan wel minder keus en soms langere wachtrijen. Ik weet dat zowel Menzis als Unive iig zon verzekering aanbieden en wellicht andere aorgverzekeraars ook wel.

Ik dacht dat bij de meeste de eerste 8 gesprekken standaard vergoed werden?

quote:

---

Op 8 december 2009 20:57 schreef De Tegenpartij het volgende:
Ik dacht dat bij de meeste de eerste 8 gesprekken standaard vergoed werden?

---

Meestal wel, maar vaak is er dan toch weer een kleine eigen bijdrage dacht ik... althans bij sommige verzekeringen wel andere weer niet. Ik werk zelf in de orthopedie (dus heb helaas een hoop te maken met zorgverzeker'aars) en helaas zijn al die basisverzekeringen weer anders qua vergoeden. Het is één bak ellende.

Privatisering van het zorgstelsel is net zo'n miskleum als het privatiseren van de NS .

quote:

---

Op 8 december 2009 21:21 schreef FireFox het volgende:
Meestal wel, maar vaak is er dan toch weer een kleine eigen bijdrage dacht ik... althans bij sommige verzekeringen wel andere weer niet. Ik werk zelf in de orthopedie (dus heb helaas een hoop te maken met zorgverzeker'aars) en helaas zijn al die basisverzekeringen weer anders qua vergoeden. Het is één bak ellende.

Privatisering van het zorgstelsel is net zo'n miskleum als het privatiseren van de NS .

---

+1.

Dikke plus 1, ja.