quote:

---

Op 23 april 2010 0:19 schreef bastianus het volgende:
Dat is goed. Maar realiseer je wel (tip van een ouwe opa) dat je zelf verder moet (vriendlief ook) en dat je niet verwijtend moet zijn naar de mogelijke veroorzaker, da's negatieve energie. Je kunt beter manieren zoeken om te copen met je gedragsmoeilijkheden, en het naar positief gedrag om te zetten. En niet teveel helpen en er bovenop zitten jij, de enige die je vriend beter kan maken is hijzelf. [/papa-modus]

---

Goede tips, ik heb zeker wel de neiging regelmatig bovenop hem te springen en aan te wijzen wat verkeerd is en beter moet Maargoed, het is voor ons allebei een leerproces, hij moet het proberen omzetten naar beter gedrag, ik moet me er niet teveel mee bemoeien, vader.. naja die heeft teveel aan zijn hoofd om er zich tegenwoordig nog veel mee te bemoeien. Die zit ook al in behandeling met eem manische depressie.

Tis wat, mensen en hun problemen.

quote:

---

Op 23 april 2010 0:23 schreef bastianus het volgende:
Ik heb ooit geleerd bij ontwikkelingspsychologie dat je in de eerste vier jaar een kind vet kunt verknallen, omdat dan de hechting plaatsvindt. Daarna kunnen kinderen wel een stootje hebben. Maar ik ken ook kinderen die in de eerste levensjaren verwaarloosd zijn, die er toch goed bovenop zijn gekomen. De menselijke psyche is zo sterk en veerkrachtig, dat verbaast me nog regelmatig. Dus ik ben geneigd om het positief in te zien.

---

Oh tuurlijk maar, tot ver in je puberteit speelt dat ook nog behoorlijk. en dat is de tijd dat je die ontsporingen pas duidelijk gaat zien. De meeste ouders houden nog wel een goede tot redelijke band over met hun ouders dus zo erg zal het niet zijn idd, maar je heb er ook bij die zich vanaf dan toch wel een behoorlijke afstand bewaren met hun ouders.

quote:

---

Op 23 april 2010 0:23 schreef bokaj het volgende:
Jij moet ouders niet zo zwart-wit zien.

---

quote:

---

Op 23 april 2010 0:23 schreef bokaj het volgende:
Jij moet ouders niet zo zwart-wit zien.

---

Ik zie ze toch ook grijs

Ik deelde alleen in in zwart wit op de overdraagbaarheid van depressie voor de rest ben ik wel kleurenblind, maar zie ik ze toch wel in kleur. zij het met 1 kleur minder.

quote:

---

Op 23 april 2010 0:08 schreef bastianus het volgende:
Geef de ouders maar weer de schuld. Opvoeding is overrated denk ik. Maar goed, da's mijn mening.
.

---

Hier ben ik het niet mee eens.

Mijn vriendin werkt in de kinder en jeugd psychiatrie, en dan vooral met kinderen met gedragsproblemen en alles wat daar bij komt kijken. Als ik haar af en toe verhalen hoor vertellen, ligt het toch vrij vaak aan ouders die geen benul hebben waar ze mee bezig zijn, of hoe ze het zouden moeten doen, en niet om hulp durven vragen/willen vragen of lui die het allemaal best vinden en zeggen dat dat kind onhandelbaar is en dat dat niet hun probleem is. Vervolgens blijkt dat die kinderen thuis totaal geen aandacht krijgen, en dat de ouders ook niet meewerken met het "huiswerk" wat het kind, en de ouders mee naar huis kregen.

Dus ik denk dat opvoeding en ouders hier wel vrij veel mee te maken hebben.

Ter nuancereing, je hebt ook een hoop mensen en kinderen die eens toornis hebben, maar er toch prima mee leren leven, en hun zaken prima voor elkaar krijgen.

quote:

---

Op 23 april 2010 0:26 schreef VodeVilicious het volgende:
Goede tips, ik heb zeker wel de neiging regelmatig bovenop hem te springen en aan te wijzen wat verkeerd is en beter moet Maargoed, het is voor ons allebei een leerproces, hij moet het proberen omzetten naar beter gedrag, ik moet me er niet teveel mee bemoeien, vader.. naja die heeft teveel aan zijn hoofd om er zich tegenwoordig nog veel mee te bemoeien. Die zit ook al in behandeling met eem manische depressie.

Tis wat, mensen en hun problemen.

---

Tja, ik herken heel van mezelf in jou en je posts, denk dat we wel wat karakterovereenkomsten en gemeenschappelijke geschiedenis hebben. Vandaar ook mijn bezorgdheid. Sowieso ben ik niet zo'n fan van relaties met mensen die psychisch labiel zijn, je zoekt zo toch weer je verleden op en springt ook heel snel in gedrag van vroeger. Dat had ik althans wel toen mijn vorige vrouw in een depressie zat.
Maar goed, je vindt het allemaal nog wel uit. In elk geval proberen jullie eraan te werken. Maar pas op, als je vriend straks overal overheen is en weer sterker is, hoop ik nog wel dat hij je nodig heeft.

quote:

---

Op 23 april 2010 9:12 schreef bastianus het volgende:
Tja, ik herken heel van mezelf in jou en je posts, denk dat we wel wat karakterovereenkomsten en gemeenschappelijke geschiedenis hebben. Vandaar ook mijn bezorgdheid. Sowieso ben ik niet zo'n fan van relaties met mensen die psychisch labiel zijn, je zoekt zo toch weer je verleden op en springt ook heel snel in gedrag van vroeger. Dat had ik althans wel toen mijn vorige vrouw in een depressie zat.
Maar goed, je vindt het allemaal nog wel uit. In elk geval proberen jullie eraan te werken. Maar pas op, als je vriend straks overal overheen is en weer sterker is, hoop ik nog wel dat hij je nodig heeft.

---

Ik vind het tof hoor, om jou visie erop te lezen. Het is voor ons ook nog heel erg uitzoeken. En over dat laatste wat je zegt, opzich zijn we daar niet echt bang voor. We zijn allebei heel erg bezig met onszelf weer een beetje op het juiste spoor te krijgen om elkaar wat minder nodig te hebben. We zien elkaar doodgraag maar vanwege alle problemen en issues hebben we snel de neiging heel erg aan elkaar te gaan hangen en daar word niemand blij van.

quote:

---

Op 23 april 2010 8:14 schreef Sjaakie het volgende:
Mijn vriendin werkt in de kinder en jeugd psychiatrie, en dan vooral met kinderen met gedragsproblemen en alles wat daar bij komt kijken. Als ik haar af en toe verhalen hoor vertellen, ligt het toch vrij vaak aan ouders die geen benul hebben waar ze mee bezig zijn

Etc.

---

Mijn ma werkt in de ambulante begeleiding voor scholen en daar is het ook vaak dat 'moeilijke" kinderen "moeilijke" ouders (lees: (halve) tokkies) hebben.

Helaas is het krijgen van kinderen té makkelijk (mits er geen problemen zijn bij de voortplantingsorganen van ouders).

ben ik ff blij dak geen kinduren hep

[Dit bericht is gewijzigd door Black Jew op 23-04-2010 22:07]

quote:

---

Op 23 april 2010 22:06 schreef Black Jew het volgende:
ben ik ff blij dak geen kinduren hep

---

Waar je vanaf weet, bedoel je?

quote:

---

Op 23 april 2010 8:14 schreef Sjaakie het volgende:
Hier ben ik het niet mee eens.

Mijn vriendin werkt in de kinder en jeugd psychiatrie, en dan vooral met kinderen met gedragsproblemen en alles wat daar bij komt kijken. Als ik haar af en toe verhalen hoor vertellen, ligt het toch vrij vaak aan ouders die geen benul hebben waar ze mee bezig zijn, of hoe ze het zouden moeten doen, en niet om hulp durven vragen/willen vragen of lui die het allemaal best vinden en zeggen dat dat kind onhandelbaar is en dat dat niet hun probleem is. Vervolgens blijkt dat die kinderen thuis totaal geen aandacht krijgen, en dat de ouders ook niet meewerken met het "huiswerk" wat het kind, en de ouders mee naar huis kregen.

Dus ik denk dat opvoeding en ouders hier wel vrij veel mee te maken hebben.

Ter nuancereing, je hebt ook een hoop mensen en kinderen die eens toornis hebben, maar er toch prima mee leren leven, en hun zaken prima voor elkaar krijgen.

---

Tja, met een vriendin in zo'n tak van zorg zul je wel veel horrorverhalen horen. Ik ken ze ook veel van mijn werk overigens. Maar je moet, denk ik, oppassen dat je niet teveel van dat soort verhalen uitgaat. Bij mij in de klas toen ik de opleiding voor zorg deed durfde haast niemand aan kinderen te beginnen. Omdat je zoveel ziet dat het misgaat. Maar iemand die b.v. in de ICT werkt zal vast minder van dat soort verhalen horen.

quote:

---

Op 23 april 2010 22:10 schreef bokaj het volgende:
Waar je vanaf weet, bedoel je?

---

lol

kut kinderen kunnen fluiten naar hun geld.

quote:

---

Op 23 april 2010 23:18 schreef Black Jew het volgende:
lol

kut kinderen kunnen fluiten naar hun geld.

---

Daar kan ik me wel iets bij voorstellen in jouw geval..

quote:

---

Op 23 april 2010 23:19 schreef bastianus het volgende:
Daar kan ik me wel iets bij voorstellen in jouw geval..

---

ik ook.

quote:

---

Op 23 april 2010 22:29 schreef bastianus het volgende:
Tja, met een vriendin in zo'n tak van zorg zul je wel veel horrorverhalen horen. Ik ken ze ook veel van mijn werk overigens. Maar je moet, denk ik, oppassen dat je niet teveel van dat soort verhalen uitgaat. Bij mij in de klas toen ik de opleiding voor zorg deed durfde haast niemand aan kinderen te beginnen. Omdat je zoveel ziet dat het misgaat. Maar iemand die b.v. in de ICT werkt zal vast minder van dat soort verhalen horen.

---

Ik snap wat je bedoelt, maar de verhalen die zij vertelt sterken mijn idee meestal alleen maar dat er gewoon een hoop mensen gruwelijk hard falen als ouder, in mijn ogen.

Ik heb vroeger ook behoorlijk wat rottigheid uitgehaald, en was echt wel een probleempuder, maar ondanks dat mijn ouders redelijk vaak wanhopig werden, hebben ze toch gezorgd dat ik een aantal zaken voor elkaar had, en bleef hebben, of ik het daar toen mee eens was of niet, en al dan niet vrijwillig, en al dan niet met een beste tik hier en daar. Nu ik wat ouder ben zie ik allemaal wel in waarom ze dat deden en ben ik ze daar behoorlijk dankbaar voor, meer ouders zouden het in mijn ogen zo eens moeten proberen. Dit is echt heel slecht wat ik nu typ, en ik baal er echt van, maar ik houd mijn hart vast voor wat er van de kinderen van mijn zus terecht gaat komen, het zijn er 3, tussen de 5 en de 1, en als ik nu al zie dat die niet luisteren en hoe daar mee omgegaan wordt...

quote:

---

Op 24 april 2010 10:20 schreef Sjaakie het volgende:
of ik het daar toen mee eens was of niet, en al dan niet vrijwillig, en al dan niet met een beste tik hier en daar

---

DIT

Volgens mij is de kunst van het opvoeden nu overgepsychologeerd. Ik heb het idee dat een hoop ouders proberen de vriendjes van hun kinderen te zijn in plaats van degenen die ze moeten voorbereiden op de wereld.

Mijn benedenburen hebben nu een kind in de peuterpuberteit, dat kind hoor je krijsen om haar ouders uit te lokken en dan roepen ze alleen terug dat ze moet ophouden. Als ze consequent een klap op haar kont of tik tegen het hoofd¹ hadden gegeven had ze het waarschijnlijk nu wel afgeleerd.


¹ met beleid natuurlijk, er is een verschil tussen een corrigerende tik en mishandeling

Ah, ik werd vroeger ook weleens geslagen of aan m'n oren getrokken als ik iets had gedaan wat niet mocht...niet meer dan normaal denk ik...wie zich brand moet op de blaren zitten....toch?

Is ook persoonsgebonden, lijkt mij. Ik ben iig nooit gemept in het verleden en daar ben ik wel blij om.

+1

zo ik zit nu nog maar op 5mg boven de maximum dosis Zyprexa. Ik ga rustig verder met afbouwen tot ik een mooie balans gevonden heb.

gister ben ik trouwens een jaar van de wiet af.

Respect, ik faalde na 3 maanden weer.

Heb laatst weer een Neuro Psychologisch Onderzoek gehad en heb er gigantisch met de pet naar gegooid, maar toch was de uitslag zwaar bovengemiddeld; wat zegt dat over zo'n test

Ik geloof dat ze bij dit soort onderzoeken kijken of er geen hersenbeschadigingen kunnen vinden. Dus als je er dan toch goed uitkomt liggen je problemen waarschijnlijk niet aan een hersenbeschadiging.

quote:

---

Naar welke functies kijkt een neuropsycholoog?

* Intelligentie
* Snelheid van informatieverwerking
* Geheugen
* Denkprocessen
* Taal (spreken en begrijpen)
* Aandacht en concentratie
* Plannen
* Fijne en grove motoriek
* Visuele waarneming (perceptie)
* Emotionele processen

---

Jij had toch ook best een hoog IQ? dan zit je bij deze test dus ook al snel wat hoger.

Het kan natuurlijk ook dat je zo goed bent dat je hersenbeschadiging toch niet zoveel uitmaakt

Schizofreen of creatief?

De hersenen van creatieve mensen lijken in bepaalde opzichten op die van mensen met schizofrenie.

Het dopaminesysteem in de hersenen van gezonde, maar zeer creatieve mensen lijkt op dat van patiënten met schizofrenie. Dat ontdekten onderzoekers van het Zweedse Karolinska Institutet. De gelijkenis zou kunnen verklaren waarom creatieve gaven vaker voorkomen bij mensen uit families met een geschiedenis van mentale aandoeningen, schrijven ze in PLoS ONE.

Het onderzoek van dokter Fredrik Ullen en collegae spitste zich toe op de thalamus. Dat is het hersengebied dat allerlei informatie filtert voordat het wordt doorgestuurd naar de cortex, waar zaken als nadenken, redeneren en het maken van keuzes plaatsvinden. In beide onderzochte groepen bleken duidelijk minder dopamine D2-receptoren aanwezig te zijn. 'Dat betekent waarschijnlijk dat er minder informatie wordt gefilterd, zodat er meer informatie naar de cortex gaat', aldus Ullen.

Dat mechanisme zou kunnen verklaren waarom creatieve mensen vaak ongewone oplossingen voor een probleem verzinnen, maar ook waarom mensen met schizofrenie soms met de meest bizarre associaties komen, denkt Ullen. 'Want thinking outside the box is natuurlijk een stuk makkelijker als je box niet helemaal intact is.'

quote:

---

Op 21 mei 2010 13:58 schreef ElitE het volgende:
Schizofreen of creatief?
maar ook waarom mensen met schizofrenie soms met de meest bizarre associaties komen, denkt Ullen. 'Want thinking outside the box is natuurlijk een stuk makkelijker als je box niet helemaal intact is.'

---

te mooi dit.

hehe die uitspraak heb ik een beetje moeite mee. Al is teh box niet gedefinieerd natuurlijk.