quote:

---

Op 20 januari 2011 11:46 schreef Ralph het volgende:
Zie ik dat nu goed? Is Smoochy weer terug? Lachen.

---

Haha ja, in psychiatrie topic.. wat toepasselijk!

quote:

---

Op 20 januari 2011 11:55 schreef MMayo het volgende:
Ben ik het niet met je eens, maar dat had je wel verwacht denk ik. Zij heeft geen keuze omdat zij psychisch zo in de knoei zit dat zij er zelf geen enkele vat meer op heeft. De omgeving heeft de keuze misschien, maar doen wat in hun macht ligt, helaas is het de instelling die het voor het zeggen heeft en er voor kiest niks te doen (of de client, maarja die is momenteel niet zo in staat om afwegingen te maken). Ahja, het moet schijnbaar eerst goed mis gaan. Komt vanzelf wel in het nieuws, zou overigens voor haar niet de eerste keer zijn.

---

Ik wens je veel sterkte toe in elk geval en je omgeving ook. Je lijkt me sowieso heel
sterk.
Ik was dat zelf vroeger ook, tot ik een keer bij de enkels afknapte. Dus zorg ook goeg voor jezelf. Sorry dat ik zo bezorgd en wijsneuzerig ben, maar ik wil alleen waarschuwen voor wat valkuilen waar ik zelf in getrapt ben.

Dankjewel, denk ik. Wat voor valkuilen had jij dan als ik vragen mag?

quote:

---

Op 20 januari 2011 12:15 schreef MMayo het volgende:
Dankjewel, denk ik. Wat voor valkuilen had jij dan als ik vragen mag?

---

Lang verhaal met nogal wat persoonlijke informatie. Wil ik het wel een keer IRL met je over hebben bij een biertje ofzo.

quote:

---

Op 20 januari 2011 11:44 schreef MMayo het volgende:
Ja, zij vind dat zij het niet nodig heeft omdat ze God heeft die haar stuurt. In haar beleving is zij in dienst van God, die geeft haar boodschappen wat ze moet uitvoeren. Deze "boodschappen" worden steeds extremer. Het gaat om mijn tante. Momenteel denkt zij dat zij de vervangster is van mijn overleden oma. Niet voor niks al 40 jaar in de psychiatrie zeg maar

---

Oei, ik heb veel in de materie gezeten vanwege mijn psychosen.

Het in dienst zijn van god kwam ik veel tegen in de stof. Sterkte (voor zo ver nodig)

Ik moet zeggen dat ik zelf de laatste tijd weinig klachten heb omdat dingen beter time. Als een ritme. Daarom zijn dingen voorspelbaarder.


CRACK ROKEN111

Hm... ik zie verbanden aan de hand van dat verhaal met een ander topic in dit forum.

<3

quote:

---

Op 21 januari 2011 12:24 schreef Black Jew het volgende:
Oei, ik heb veel in de materie gezeten vanwege mijn psychosen.

Het in dienst zijn van god kwam ik veel tegen in de stof. Sterkte (voor zo ver nodig)

Ik moet zeggen dat ik zelf de laatste tijd weinig klachten heb omdat dingen beter time. Als een ritme. Daarom zijn dingen voorspelbaarder.


CRACK ROKEN111

---

quote:

---

Burn-out. Opeens weet ik het.

---

quote:

---

En nu? Even helemaal kappen met werken?

---

Om deze vraag zoals beloofd nog even te beantwoorden. Ik heb vandaag vrij genomen maar ga gewoon door, op aanraden van m'n broer, die overigens psychiater is.

Ik moet leren om voor langere tijd rustig en relaxt te werken. Wat ik tot nu toe steeds gedaan heb is heel lang niks doen en vervolgens keihard bikkelen om deadlines te halen. Dit is lang goed gegaan; ik maak dan opeens een noodplan(ning), haal desnoods nachten door, werk heel doelgericht en haal het op die manier wel. Nu ik in m'n uppie aan een lange-termijnsproject werk en één keer per jaar een dikke deadline heb kom ik mezelf tegen. Die deadline heb ik net achter de rug, maar ik kon mezelf daarna niet meer aan het werk krijgen. Toen ik het probeerde te forceren werd het me teveel en was het "knak" ahw.

Bovendien ben ik nogal vrij op m'n werk; ik mag thuis werken, heb vrije tijden, kan/mag drummen/sporten zoveel ik maar wil op m'n werk, etc... heel leuk, maar in combinatie met het eerste verhaal niet altijd even makkelijk. Wat dit betreft moet ik veel duidelijker grenzen stellen.

Ik vertel het gewoon maar even (kort), dat schijnt goed te zijn.

Succes! Ik hoop dat je de balans voor jezelf weet te vinden.

quote:

---

Op 31 januari 2011 18:47 schreef rotor het volgende:
Om deze vraag zoals beloofd nog even te beantwoorden. Ik heb vandaag vrij genomen maar ga gewoon door, op aanraden van m'n broer, die overigens psychiater is.

Ik moet leren om voor langere tijd rustig en relaxt te werken. Wat ik tot nu toe steeds gedaan heb is heel lang niks doen en vervolgens keihard bikkelen om deadlines te halen. Dit is lang goed gegaan; ik maak dan opeens een noodplan(ning), haal desnoods nachten door, werk heel doelgericht en haal het op die manier wel. Nu ik in m'n uppie aan een lange-termijnsproject werk en één keer per jaar een dikke deadline heb kom ik mezelf tegen. Die deadline heb ik net achter de rug, maar ik kon mezelf daarna niet meer aan het werk krijgen. Toen ik het probeerde te forceren werd het me teveel en was het "knak" ahw.

Bovendien ben ik nogal vrij op m'n werk; ik mag thuis werken, heb vrije tijden, kan/mag drummen/sporten zoveel ik maar wil op m'n werk, etc... heel leuk, maar in combinatie met het eerste verhaal niet altijd even makkelijk. Wat dit betreft moet ik veel duidelijker grenzen stellen.

---

Duidelijk, en klinkt logisch Je broer zal het ook wel weten, wat betreft dat doorgaan

Hoort bij dat 'grenzen stellen' ook meer mini-deadlines voor jezelf zetten? Dat helpt mij wel, in ieder geval.

Sterkte ermee!

quote:

---

Ik vertel het gewoon maar even (kort), dat schijnt goed te zijn.

---

:') (@zelf)

Mini-deadlines stellen is een van de dingen die ik ga doen idd. Verder echt kappen met werken om 17:00 en zo nog een paar dingen... Een behoorlijke opgave voor iemand als ik.
Thx voor de toewensingen en NU gaat m'n PC UIT!

... ok,

net weer wat meegemaakt


16 uur aan een stuk geslapen, kwerd wakker, begin ik 3 verhalen door elkaar te vertellen, ik heb het door van mezelf maar kan mn focus niet houden.

dan begin ik extreem veel gedachten door elkaar te hebben, precies mega-piekeren, alleen zijn het geen negatieve gedachten


precies iemand die iedereens innerlijke stem kan horen, maar dan alleen in mezelf


ik kom beneden, probeer te eten , drinken, nog iets, kan niet focussen en BOEM

slaap...

herkenbaar.

tip: geen drugs of drank consumeren in deze periode.

nee, heb ik geen zin in ook,

alleen koffie, hoe vreemd het ook klinkt

kwil me kunnen focussen maar vind niets wat genoeg afleiding brengt!!!

zelfs noise niet

of videogames of zutomut of weet ik veel wat

lichamelijke relaxers maken me alleen onmachtiger lijkt het wel

Ga een stuk wandelen in het bos, Hypnos.

bos is weg, regen overal, sleutels onvindbaar a
argh

wel goed idee, misschien es fitnessen gaan

In ieder geval iets waarbij je alleen met jezelf bent, geen pc, tv, games of wat dan ook. Dat dwingt je te focussen.

hoe kun je jezelf dwingen je te focussen? Ik heb dat vroeger veel geprobeerd, zelfs met mindfullness (god forbid) en mditatie,

maar dat viel te herleiden tot slaap


ook seks is tijdelijk en niet praktisch en lukt ook weinig op jezelf


automut is zelfde en niet te overwegen...


externe factoren zijn niet jezelf

Als je alleen in het bos loopt zul je wel moeten, dan is er niks verder meer op te focussen edit: en dat betekent misschien wel dat de storm in je hoofd even moet uitwaaien, maar dat komt uiteindelijk wel.

De dingen die je verder noemde verstrooien je gedachten misschien, dan sla je je denken neer en vindt je misschien zo rust. Maar het laat je zeker niet focussen.

[Dit bericht is gewijzigd door Ascendant Grotesque op 12-02-2011 11:43]

eigenlijk heb ik gewoon schrik van het bos en de straat, omdat je bijna niet anders kunt dan afgeleid worden door zoveel impulszen, maar het is net zo confronterend dat het niet lukt. Maar misschien is het dan net wel goed om emotioneel (triest) te worden en het eruit te laten, misschien lukt het daarna wel?

quote:

---

Op 12 februari 2011 11:45 schreef Hypnos het volgende:
eigenlijk heb ik gewoon schrik van het bos en de straat, omdat je bijna niet anders kunt dan afgeleid worden door zoveel impulszen, maar het is net zo confronterend dat het niet lukt. Maar misschien is het dan net wel goed om emotioneel (triest) te worden en het eruit te laten, misschien lukt het daarna wel?

---

Wat voor impulsen vind je nog in het bos, dan?

Maar ja, misschien is het juist goed. Confronteren, erdoor heen gaan, het breekpunt opzoeken, enzovoorts.

I must not fear.
Fear is the mind-killer.
Fear is the little-death that brings total obliteration.
I will face my fear.
I will permit it to pass over me and through me.
And when it has gone past I will turn the inner eye to see its path.
Where the fear has gone there will be nothing.
Only I will remain.

quote:

---

Op 31 januari 2011 18:47 schreef rotor het volgende:
Om deze vraag zoals beloofd nog even te beantwoorden. Ik heb vandaag vrij genomen maar ga gewoon door, op aanraden van m'n broer, die overigens psychiater is.

Ik moet leren om voor langere tijd rustig en relaxt te werken. Wat ik tot nu toe steeds gedaan heb is heel lang niks doen en vervolgens keihard bikkelen om deadlines te halen. Dit is lang goed gegaan; ik maak dan opeens een noodplan(ning), haal desnoods nachten door, werk heel doelgericht en haal het op die manier wel. Nu ik in m'n uppie aan een lange-termijnsproject werk en één keer per jaar een dikke deadline heb kom ik mezelf tegen. Die deadline heb ik net achter de rug, maar ik kon mezelf daarna niet meer aan het werk krijgen. Toen ik het probeerde te forceren werd het me teveel en was het "knak" ahw.

Bovendien ben ik nogal vrij op m'n werk; ik mag thuis werken, heb vrije tijden, kan/mag drummen/sporten zoveel ik maar wil op m'n werk, etc... heel leuk, maar in combinatie met het eerste verhaal niet altijd even makkelijk. Wat dit betreft moet ik veel duidelijker grenzen stellen.

Ik vertel het gewoon maar even (kort), dat schijnt goed te zijn.

---

Vooral het laatste deel is wel herkenbaar, ik heb mezelf dit jaar een veel strakkere planning gegeven, dat werkt tot nu toe wel.