quote:

---

Op 30 juli 2013 19:01 schreef nark het volgende:
Al lang hehehehe
Heb je de boeken van Almar Otten al gelezen Sgeiterd?
Aanradertje, jij nog tips......

---

Zo'n vermoeden had ik al.

Die schrijver ken ik niet, ik zal het eens gaan checken. Ik kan je Håkan Nesser aanraden. Ik heb al zijn boeken uit de Inspecteur Barbarotti reeks nu gelezen en ik vond ze erg goed.

Ga ik mmaar eens chekken dan thanx.

quote:

---

Op 30 juli 2013 19:11 schreef nark het volgende:
Ga ik mmaar eens chekken dan thanx.

---

Doe dat!

quote:

---

Op 30 juli 2013 18:34 schreef Fusion het volgende:
*voelt zich heel schuldig voor de belabberde staat waarin de Nederlandse literaire cultuur zich bevindt*

---

Naja. Ik vind het vervelend, zeker als docent Nederlands, dat Nederlandse boeken stelselmatig ondergewaardeerd worden. Ik hoor overigens hetzelfde van collegae over Duitse literatuur, i.m.o. ook zeker niet de minste. Veel studenten en leerlingen hoor ik altijd zeggen dat ze liefst in het Engels lezen, omdat die literatuur beter zou zijn. Natuurlijk je reinste onzin.
Zelf denk ik, dat Nederlandse boeken ondergewaardeerd worden, doordat bepaalde 'literatuur' op een voetstuk wordt verheven. B.v. een van der Heijden of Thomese. Terwijl dat ontzettend saaie zeurboeken zijn.
Wat Engelse literatuur als voordeel heeft, is dat er niet zoveel boeken op een voetstuk staan, dat vlot lezende en humoristische boeken daar ook als literatuur worden gezien. In Nederland en Duitsland lijkt 'literatuur' soms vooral niet leesbaar en vlot te mogen zijn.
Wel jammer, want daardoor missen heel veel mensen geweldige schrijvers als Deelder, van Doorn, Biesheuvel, Carmiggelt, Bomans of van het Reve. En komen ze niet verder dan de 'Grote drie' Mulisch, Reve en Hermans, die worden verplicht door school.
Daarnaast wordt de Engelse (Amerikaanse) cultuur in media, reclame, management etc. natuurlijk ook ontzettend overgewaardeerd. En lult het gros van de mensheid dat gewoon na. (Zie ook b.v. wangedrochten als Engels onderwijs op de basisschool of het feit dat onze moedertaal op weinig universiteiten nog de voertaal is.)
Ik heb slecht nieuws voor al die Engelstalige freaks: een volk dat de eigen taal en cultuur niet eens op waarde weet te schatten, en meelult met de 'overheersende' cultuur, zal echter ook niet de finesses van die cultuur weten te beheersen. Daarvoor is het beheersen van eigen taal en gebruiken namelijk net iets te belangrijk.

*kruipt weg in n hoekje*

Het komt gewoon door de literatuur die ik moest lezen op de middelbare school. Die rook naar spruitjes en nu associeer ik ongetwijfeld onterecht alle Nederlandse literatuur daarmee.

Sorry Bastianus.

Ben eindelijk begonnen met 'Metalion: The Slayer Mag Diaries' van Jon Kristiansen. Vooral de inleidingen van Metalion zijn een genot om te lezen en brengen veel herinneringen terug (tapetraden, demo's bestellen en underground zines lezen). Zijn nuchtere visie op het verleden en de hele Noorse kwestie en de dynamiek van medio jaren negentig werken relativerend en verhelderend.
Zojuist 'Blutleuchte' uitgelezen. Een compendium van de betere artikelen uit de tijdschriften Aorta en Ahnstern (1994-1999) van Gerhard Hallstatt (bekend van onder meer Allerseelen). Om de zoveel tijd heb ik er enkele artikelen uit gelezen. Zeker interessant, al is het soms wat gedateerd. Vooral de periode van de eerste Aorta uitgaven uit het begin van de jaren negentig. Dat de man een groot liefhebber is van reizen, komt in de artikelen duidelijk naar voren. Zijn reisverslagen van bezoeken aan Montsegur, Castel del Monte, Mithras heiligdommen, de Externsteine bij Obermarsberg zijn boeiend om te lezen. Daarnaast ook een interview met Varg (toen nog maar kort in de bak) en artikelen over onder andere magie, religie en kunst (Schwarzkogler, Joseph Beuys).
En begonnen aan 'In Niemandsland' van Ebbe Rost van Tonningen, nadat het bestaan van dit boek me hier duidelijk werd.

Ook ik heb me nooit echt willen verdiepen in de Nederlandse literatuur. Ik heb er een zekere afkeer van, waar ik geen duidelijke verklaring voor kan geven. Misschien komt dat mede doordat dat geforceerde intellectuele me tegenstaat en ik Mulisch altijd zo'n ontzettende drol heb gevonden. Maar ja, van dat intellectuele geneuzel, daar heeft ook menig Duitse literator last van. Er staan genoeg Nederlandse klassiekers in de kast, alleen vangen ze daar stof. Als ik me meer zou gaan verdiepen in de materie, dan twijfel ik er niet aan dat de interesse zal worden aangewakkerd.

Neusgatenperspectief van Paul Antipoff uitgelezen. Biographie van een man die plots verlamd raakt. Confronterend boek door de herkenbaarheid van die situatie.

Verder 'Voor ik ga slapen' van S.J. Watson, leuke psychologische thriller over een vrouw met meerdere vormen van amnesie.

Het graf van Campo Santo, nageaapte Dan Brown, niets bijzonders.

Nu weer verder in 'de man die zijn vrouw voor een hoed hield'. Geestig en leerzaam, leuk dus.

quote:

---

Op 30 juli 2013 20:16 schreef Fusion het volgende:
*kruipt weg in n hoekje*

Het komt gewoon door de literatuur die ik moest lezen op de middelbare school. Die rook naar spruitjes en nu associeer ik ongetwijfeld onterecht alle Nederlandse literatuur daarmee.

Sorry Bastianus.

---

Je moet spruitjes ook roerbakken, niet doodkoken.

quote:

---

Op 30 juli 2013 20:47 schreef Silence het volgende:
Nu weer verder in 'de man die zijn vrouw voor een hoed hield'. Geestig en leerzaam, leuk dus.

---

ik meen wel eens te hebben gehoord over een echte man die zijm vrouw daadwerkelijk voor n hoed hield. Is dit boek daarop gebaseerd of ben ik in de war?

quote:

---

Op 30 juli 2013 21:19 schreef bastianus het volgende:
Je moet spruitjes ook roerbakken, niet doodkoken.

---

u heeft gelijk. Wellicht probeer ik t weer eens.

quote:

---

Op 30 juli 2013 21:26 schreef Fusion het volgende:
u heeft gelijk. Wellicht probeer ik t weer eens.

---

Nu ja, ik snap je wel. Godfried Bomans en Karel van het Reve geven ook vaak af op Nederlandse literatuur, die door taalkundigen, professoren en andere professionele betweters als 'de literatuur' wordt beschouwd. Omdat het vaak kleinzielige navelstaarderij is, leuk als introspectiepraat op de divan bij de psychiater, maar weinig interessant om te lezen voor een relatieve 'buitenstaander'. Dergelijke zielige praat lijkt voor 'hoogstaande literatuur' vaak de norm te zijn geworden. 'Tonio' van van der Heijden vind ik hier een goed voorbeeld van, bijvoorbeeld.
Zelf houd ik meer van schrijvers die gewoon een goed fictief, betogend of polemisch verhaal kunnen schrijven. Al die zielenknijperij (van der Heijden), eruditie door het smijten met kennis (Thomese/Mulisch) of drammerij (Reve/'t Hart) hoeven van mij ook niet.

[Dit bericht is gewijzigd door bastianus op 30-07-2013 22:24]

quote:

---

Op 30 juli 2013 21:25 schreef Fusion het volgende:
ik meen wel eens te hebben gehoord over een echte man die zijm vrouw daadwerkelijk voor n hoed hield. Is dit boek daarop gebaseerd of ben ik in de war?

---

Het is een book over neurologische case studies. Onder andere over een man die inderdaad zijn vrouw daadwerkelijk voor een hoed houdt.

Hebben mensen Inferno gelezen? Ik ben er net in begonnen, maar overtuigt voor geen meter.

Nee. M'n pa zei wel dat het begin moeilijk(er) doorkomen was.

quote:

---

Op 30 juli 2013 23:26 schreef Silence het volgende:
M'n pa zei wel dat het begin moeilijk(er) doorkomen was.

---

Het raakt me totaal niet. Er gebeuren genoeg opzienbarende dingen, maar bij elke opzienbarendheid verbaast het me helemaal niks dat Dan Brown die opzienbarendheid erin heeft gestopt. Zelfs in de eerste paar bladzijdes lees ik al aardig wat ''filler'' materiaal. Alinea's die er totaal niet toe doen (al zal dat later in het boek anders blijken, hetgeen dan ook alweer doorzichtig is). Qua verhaallijn ben ik niet ver genoeg om over het hele boek te oordelen.

Welke Dan Brown is dan wel aan te raden?

quote:

---

Op 30 juli 2013 19:45 schreef bastianus het volgende:

Naja. Ik vind het vervelend, zeker als docent Nederlands, dat Nederlandse boeken stelselmatig ondergewaardeerd worden. Ik hoor overigens hetzelfde van collegae over Duitse literatuur, i.m.o. ook zeker niet de minste. Veel studenten en leerlingen hoor ik altijd zeggen dat ze liefst in het Engels lezen, omdat die literatuur beter zou zijn. Natuurlijk je reinste onzin.
Zelf denk ik, dat Nederlandse boeken ondergewaardeerd worden, doordat bepaalde 'literatuur' op een voetstuk wordt verheven. B.v. een van der Heijden of Thomese. Terwijl dat ontzettend saaie zeurboeken zijn.
Wat Engelse literatuur als voordeel heeft, is dat er niet zoveel boeken op een voetstuk staan, dat vlot lezende en humoristische boeken daar ook als literatuur worden gezien. In Nederland en Duitsland lijkt 'literatuur' soms vooral niet leesbaar en vlot te mogen zijn.
Wel jammer, want daardoor missen heel veel mensen geweldige schrijvers als Deelder, van Doorn, Biesheuvel, Carmiggelt, Bomans of van het Reve. En komen ze niet verder dan de 'Grote drie' Mulisch, Reve en Hermans, die worden verplicht door school.
Daarnaast wordt de Engelse (Amerikaanse) cultuur in media, reclame, management etc. natuurlijk ook ontzettend overgewaardeerd. En lult het gros van de mensheid dat gewoon na. (Zie ook b.v. wangedrochten als Engels onderwijs op de basisschool of het feit dat onze moedertaal op weinig universiteiten nog de voertaal is.)
Ik heb slecht nieuws voor al die Engelstalige freaks: een volk dat de eigen taal en cultuur niet eens op waarde weet te schatten, en meelult met de 'overheersende' cultuur, zal echter ook niet de finesses van die cultuur weten te beheersen. Daarvoor is het beheersen van eigen taal en gebruiken namelijk net iets te belangrijk.

---

+1

The Ocean At The End Of The Lane - Neil Gaiman

Weer prima te lezen tot nu toe. Met reden mijn favoriete auteur.

quote:

---

Op 30 juli 2013 20:34 schreef Aelfric het volgende:
Ben eindelijk begonnen met 'Metalion: The Slayer Mag Diaries' van Jon Kristiansen. Vooral de inleidingen van Metalion zijn een genot om te lezen en brengen veel herinneringen terug (tapetraden, demo's bestellen en underground zines lezen). Zijn nuchtere visie op het verleden en de hele Noorse kwestie en de dynamiek van medio jaren negentig werken relativerend en verhelderend.

---

Vond ik ook zeer de moeite. Een echte aanrader.

quote:

---

Op 31 juli 2013 9:18 schreef Illusione het volgende:
The Ocean At The End Of The Lane - Neil Gaiman

Weer prima te lezen tot nu toe. Met reden mijn favoriete auteur.

---

Deze al gezien, Paul? (vanaf 1:15 ergens):



(en hier de volledige versie van dat nummer, mocht je toevallig een SoIaF lezer zijn






[Dit bericht is gewijzigd door Mark op 31-07-2013 10:20]

Nog niet, zal 'm dadelijk eens checken!

quote:

---

Op 30 juli 2013 19:45 schreef bastianus het volgende:
En komen ze niet verder dan de 'Grote drie' Mulisch, Reve en Hermans, die worden verplicht door school.

---

In mijn tijd was dit in ieder geval zeker niet aan de orde. De boeken die 'opgedrongen' werden waren via de "Lijster"-lijsten, etc. En daar zit overwegend 'lichte' literatuur bij. Zat voor mij ook Mulisch tussen, De Aanslag dan. Die gaat ook wat ten onder aan zijn symboliekzucht, maar is geen ultieme navelstaarderij.

Zal best dat er wat docenten Nederlands zijn die 'de Grote Drie' opdringen, maar ik durf niet te zeggen dat dat de regel is of de uitzondering.

quote:

---

het feit dat onze moedertaal op weinig universiteiten nog de voertaal is.)

---

Dit is denk ik gewoon onzin

Voor zover ik weet worden de niet-internationale Bachelors op alle universiteiten grotendeels in het Nederlands gegeven. Bij Master-onderwijs is er wel een ontwikkeling naar (exclusief) Engels, wegens (volgens mij) Europese richtlijnen om Masters voor iedereen binnen Europa toegankelijk te maken. Bij ons draait het er in de praktijk op neer dat alle Master-vakken in het Engels gegeven kúnnen worden (het materiaal is in het Engels, etc.), maar als er geen buitenlanders bijzitten is de voertaal bijna altijd Nederlands.

quote:

---

Ik heb slecht nieuws voor al die Engelstalige freaks: een volk dat de eigen taal en cultuur niet eens op waarde weet te schatten, en meelult met de 'overheersende' cultuur, zal echter ook niet de finesses van die cultuur weten te beheersen. Daarvoor is het beheersen van eigen taal en gebruiken namelijk net iets te belangrijk.

---

Ik zie niet in hoe het lezen van Engelstalige literatuur het onmogelijk maakt de eigen cultuur te begrijpen

quote:

---

Op 30 juli 2013 22:24 schreef bastianus het volgende:
Nu ja, ik snap je wel. Godfried Bomans en Karel van het Reve geven ook vaak af op Nederlandse literatuur, die door taalkundigen, professoren en andere professionele betweters als 'de literatuur' wordt beschouwd. Omdat het vaak kleinzielige navelstaarderij is, leuk als introspectiepraat op de divan bij de psychiater, maar weinig interessant om te lezen voor een relatieve 'buitenstaander'. Dergelijke zielige praat lijkt voor 'hoogstaande literatuur' vaak de norm te zijn geworden. 'Tonio' van van der Heijden vind ik hier een goed voorbeeld van, bijvoorbeeld.
Zelf houd ik meer van schrijvers die gewoon een goed fictief, betogend of polemisch verhaal kunnen schrijven. Al die zielenknijperij (van der Heijden), eruditie door het smijten met kennis (Thomese/Mulisch) of drammerij (Reve/'t Hart) hoeven van mij ook niet.

---

Ik heb vooral moeite met de pretentieuze hoogdraverij die bvb. Mulisch tot in de puntjes beheerst. Mede daarom en door sowieso een lichte aversie jegens 'literatuur' (welke taal dan ook), heb ik altijd wat moeite gehad met Nederlandstaligee literatuur. Nou ja, eigenlijk ook wel moeite met 'realistisch drama' in het algemeen, ook met andere media kan ik me daar 100% aan doodergeren. Gezien ik wel van 'serieuze' boeken hou, blijft er dan niet zoveel over qua Nederlandse literatuur in mijn optiek

Wel jammer! Moet er weer eens werk van maken. Boeken als Bint, Blokken, Nooit Meer Slapen en in mindere mate De Koperen Tuin, Eline Vere hebben me (destijds) toch best gesmaakt.

---

Flink aan het lezen in de vrije tijd nu, kijken of ik dat door weet te trekken naar de non-vrije tijd Afgelopen weken:

Catch-22 (Joseph Heller) - te gek! Verwarrend, absurd, komisch, tragisch, inzichtelijk, alles! Weinig boeken waarbij ik voortdurend op het puntje van mijn stoel zat, of er nu extreem komische of ongelooflijk schokkende dingen aan het gebeuren waren. Een van de cruxes (sp?) van het verhaal, de Catch-22, is een grote oefening in paradoxen, chaos en verwarring, en dat wordt gespiegeld in de manier waarop het boek en de individuele hoofdstukken geschreven zijn. Hoe de karakters onder een en ander te lijden hebben wordt daarmee vrij direct op jou als lezer overgebracht

Do Androids Dream of Electric Sheep? (Philip K. Dick) - leuk! Leest als een trein, en tikt mooie onderwerpen aan over de hele linie. Helaas gaat het niet zo diep als het zou kunnen gaan (qua onderwerpen an sich, maar ook qua filosofische en maatschappelijke implicaties), maar het is wel diep genoeg om zelf te gaan nadenken. Een erg leuk iets om naast Blade Runner (de film) te hebben, net een stukje meer uitleg en verdieping van de setting. Bij mijn editie was ook nog een 'historische' verhandeling over hoe het boek in een film is omgezet gevoegd: erg interessant.

Lord of the Flies (William Golding) - geniaal! In het begin had ik wat moeite om te schakelen naar het taalgebruik, maar toen dat voorbij was las het vlot door. Onder de toplaag is het een mooie verkenning van de menselijke natuur en hoe ontzettend makkelijk we vanuit onschuld tot angst en wreedheid te verleiden zijn. Dit soort korte boeken met een zeer kleine setting en op zich een simpel thema waarbinnen de schrijver ontzettend diep weet te gaan vind ik echt ontzettend knap. Beetje het Old Man and the Sea-idee wat dat betreft.

Cryptonomicon (Neal Stephenson) - te gek! Ook hier in het begin wat moeite met het taalgebruik. Niet zozeer omdat ik het niet begreep, maar omdat ik het overdreven wollig en vaag vond. Dat werd daarna gelukkig snel minder, al past het wel bij het thema (cryptologie). Over het geheel een spannend en ontzettend interessant boek. Het is op zich een thriller - deels in de historie (WO2) en deels in het heden (Nou ja, iets voor de 'grote' internet-opleving) - maar veel intelligenter (je kunt heel wat leren over cryptografie/cryptologie), emotioneler en daarmee al met al diepgaander dan veel andere thrillers. Bij tijd en wijle ontzettend grappig, aangrijpend, en naar het einde toe echt spannend. Een aantal erg goede karakters ook. Nou ja, bijna allemaal wel maar, maar een paar springen er ver boven uit.

World War Z (Max Brooks) - te gek! Stuk leuker dan ik dacht, het 'wat gebeurt er nou op wereldschaal met een zombieepidemie'-gebeuren is iets wat niet vaak behandeld wordt en Brooks weet dat erg goed te doen. De verhalen van de individuen die het allemaal hebben meegemaakt blijken een erg goede manier om het allemaal duidelijk te maken. Elk verhaal voegt echt wat toe, en is interessant. Erg spannend zou ik het allemaal niet noemen, maar het is dan ook door overlevers beschreven dus je weet al waar het naar toe gaat

The Dialogues of Plato (Bantam Classics, ed. Erich Segal) - interessant! Behandelt een groot deel van de dialogen die Socrates gevoerd heeft. Prachtig om te zien hoe Socrates door middel van vraagstelling menig opponent op de knieën dwingt. Uiteraard vertaald, maar blijft wel wat lastig te volgens soms. Waarschijnlijk omdat het vooral vertaald en niet ernstig geïnterpreteerd is Maar ook omdat gesprekken niet per se de beste vorm zijn om ideeën naar voren te brengen (om ze te vórmen werkt het wel goed); het is soms wat lastig om het punt te zien. En ik kan me niet aan het idee onttrekken dat Socrates zich soms (licht) tegenspreekt als hij vooral de querelant uithangt. Toch, een aantal zeer interessante ideeën die nog steeds relevant zijn. En bijna verbazingwekkend om te zien in hoeverre Socrates al vooruit liep op de leer van Christus...

[Dit bericht is gewijzigd door Ascendant Grotesque op 21-08-2013 10:03]

quote:

---

Op 31 juli 2013 20:33 schreef Ascendant Grotesque het volgende:
Catch-22 (Joseph Heller)

---

Moet ik ook eens lezen!

quote:

---

Lord of the Flies (William Golding) - geniaal! In het begin had ik wat moeite om te schakelen naar het taalgebruik, maar toen dat voorbij was las het vlot door. Onder de toplaag is het een mooie verkenning van de menselijke natuur en hoe ontzettend makkelijk we vanuit onschuld tot angst en wreedheid te verleiden zijn. Dit soort korte boeken met een zeer kleine setting en op zich een simpel thema waarbinnen de schrijver ontzettend diep weet te gaan vind ik echt ontzettend knap. Beetje het Old Man and the Sea-idee wat dat betreft.

---

Je kan er ook leuk over denken met behulp van Thomas Hobbes' natuurstaat.

quote:

---

The Dialogues of Plato (Bantam Classics, ed. Erich Segal) - interessant! Behandelt een groot deel van de dialogen die Socrates gevoerd heeft. Prachtig om te zien hoe Socrates door middel van vraagstelling menig opponent op de knieën dwingt. Uiteraard vertaald, maar blijft wel wat lastig te volgens soms. Waarschijnlijk omdat het vooral vertaald en niet ernstig geïnterpreteerd is Maar ook omdat gesprekken niet per se de beste vorm zijn om ideeën naar voren te brengen (om ze te vórmen werkt het wel goed); het is soms wat lastig om het punt te zien. En ik kan me niet aan het idee onttrekken dat Socrates zich soms (licht) tegenspreekt als hij vooral de querelant uithangt. Toch, een aantal zeer interessante ideeën die nog steeds relevant zijn. En bijna verbazingwekkend om te zien in hoeverre Socrates al vooruit liep op de leer van Christus...

---

Veel van wat Socrates gezegd zou hebben, is door Plato in zijn schrijfsels gewoon in de mond van Socrates gelegd. Ik weet dus nooit echt zeker wat Socrates of Plato nu precies zei. Verder moet je de Apologie van Socrates lezen! Ik heb hem in Nederlandse vertaling gelezen en dat las precies zoals op de middelbare school Grieks vertaald werd. Had een fijne versie met veel woordelijke toelichting die de rede in het perspectief van de filosofie plaatst zodat het eerder een lofrede op de filosofie wordt in plaats van een verdedigingsrede van Plato.

quote:

---

Op 31 juli 2013 20:44 schreef iPim het volgende:
Je kan er ook leuk over denken met behulp van Thomas Hobbes' natuurstaat.

---

Dat soort concepten spelen er inderdaad doorheen. Dat uit zich ook in de tweespalt die er uiteindelijk is.

quote:

---

Veel van wat Socrates gezegd zou hebben, is door Plato in zijn schrijfsels gewoon in de mond van Socrates gelegd. Ik weet dus nooit echt zeker wat Socrates of Plato nu precies zei.

---

Dat is inderdaad een heikel punt, maar goed. Waar ik 'Socrates' zei bedoel ik dan ook 'de door Plato voorgestelde Socrates'. Ik brand me er verder niet aan wat 'de echte Socrates' precies inhoudt

quote:

---

Verder moet je de Apologie van Socrates lezen! Ik heb hem in Nederlandse vertaling gelezen en dat las precies zoals op de middelbare school Grieks vertaald werd. Had een fijne versie met veel woordelijke toelichting die de rede in het perspectief van de filosofie plaatst zodat het eerder een lofrede op de filosofie wordt in plaats van een verdedigingsrede van Plato.

---

De Apologie zat er ook bij, en dat is qua concepten e.d. denk ik wel het meest interessante deel van "The Dialogues of Plato" (al was het 'afslachten' van de Sofisten en ook politici ook wel mooi). Ik zou er (inderdaad) zeker bij gebaat zijn een versie te lezen waarbij wat meer toegelicht wordt / in de moderne(re) filosofische context geplaatst wordt. Gelukkig weet ik wel eea van die context, maar toch ook weer niet zoveel dat ik het echt goed op waarde weet te schatten.

Je hebt wel gelijk, AG. Maar ik verkeer nogal eens in kringen van managers en commerciële figuren. Met name in die kringen worden de VS als lichtend voorbeeld gezien, getuige ook de hoeveelheid Engelse terminologie, het Engels (Amerikaans) als voertaal en het vrij algemene dedain in die kringen voor Europese cultuur en talen. Bij economiestudies is Engels wel de algemene voertaal op de uni, en dat vind ik erg jammer en kwalijk. Binnen ICT zie ik eenzelfde ontwikkeling.