Inherent Vice is een goeie ja. Nice Guys was ook lollig.

quote:

---

Op 19 mei 2025 20:42 schreef OPPEREINDBAAS het volgende:
Ik zou deze zelf nooit in dat genre geplaatst hebben. Wel echt een topfilm. Paar maanden terug in de bios gezien nog. Blijft fascinerend, toen opnieuw weer nieuwe lagen in ontdekt, deze film kun je maar blijven kijken.

---

Ik denk bij elke herziening dat ik hem eindelijk snap en dan aan het einde sta ik toch weer met lege handen.

Denk dat ik MD wel zijn beste vindt. Blue Velvet, Wild ar Heart en Lost Highway zijn ook heel goed en sommige aspecten van die films vind ik beter dan Mulholland, maar alles bij elkaar opgeteld is dat toch zijn meest complete film.

quote:

---

Op 19 mei 2025 21:05 schreef OPPEREINDBAAS het volgende:
Dus nu moet ik hem nog een keer zien

---

Alleen de tieten zijn het herkijken al waard. :v

quote:

---

Op 19 mei 2025 21:05 schreef Sater het volgende:


Ik denk bij elke herziening dat ik hem eindelijk snap en dan aan het einde sta ik toch weer met lege handen.

Denk dat ik MD wel zijn beste vindt. Blue Velvet, Wild ar Heart en Lost Highway zijn ook heel goed en sommige aspecten van die films vind ik beter dan Mulholland, maar alles bij elkaar opgeteld is dat toch zijn meest complete film.

---

Na Mulholland Blue Velvet aangezet. Daar had ik toen toch wel beduidend meer van verwacht.

quote:

---

Op 19 mei 2025 21:03 schreef KwelgeestIV het volgende:
Noir en neo noir, en waarom die titels niets gewoon noir zijn.

---

Ah, zo. Die twee die je noemt spelen toevallig allebei min of meer in dezelfde tijd als de klassieke noirs dus daar is het onderscheid misschien iets minder groot, maar zodra je naar een moderne setting gaat (net als neo westerns) of te veel stijlvreemde elementen toevoegt is het wel een min of meer nuttig onderscheid vind ik.

Ik maakt er nu vooral zelf een onderscheid tussen omdat er naar klassieke noir films werd gevraagd, maar als voorbeeld een veeeeel nieuwere film werd genoemd en ik daardoor betwijfelde dat tanteloos op zoek was naar de beste Humphrey Bogard films.

Usual Suspect had ik altijd als supertoffe film in herinnering, maar een herziening eind vorig jaar viel fors tegen.

quote:

---

Op 19 mei 2025 21:11 schreef KwelgeestIV het volgende:
Na Mulholland Blue Velvet aangezet. Daar had ik toen toch wel beduidend meer van verwacht.

---

Snap ik. Is rechtlijniger, sleept een beetje en heeft een onbevredigend einde. Maar Frank Booth is dan wel weer toffer dan alle personages in MD. ‘Heineken? Fuck that shit!’

quote:

---

Op 19 mei 2025 21:05 schreef Sater het volgende:
Ik denk bij elke herziening dat ik hem eindelijk snap en dan aan het einde sta ik toch weer met lege handen.

---

Ik dacht dus laatst ook dat ik hem snapte. Ik het later proberen uit te leggen aan degene met wie ik in de bios zat. Gewoon niet te doen

quote:

---

Op 19 mei 2025 21:05 schreef Sater het volgende:
Denk dat ik MD wel zijn beste vindt. Blue Velvet, Wild ar Heart en Lost Highway zijn ook heel goed en sommige aspecten van die films vind ik beter dan Mulholland, maar alles bij elkaar opgeteld is dat toch zijn meest complete film.

---

Absoluut. Lost Highway bijv. is me echt te fragmentarisch.

quote:

---

Op 19 mei 2025 21:08 schreef KwelgeestIV het volgende:
Alleen de tieten zijn het herkijken al waard. :v

---

Let je op Tom?

Yas, hij staat in de download.

Iedereen bedankt voor de tips, ik kan even vooruit.

quote:

---

Op 19 mei 2025 21:05 schreef OPPEREINDBAAS het volgende:


Dit is trouwens een uitleg die ik zeer recent keek. Pas toen viel het kwartje echt. Dus nu moet ik hem nog een keer zien

---

Ik weet niet of het achteraf revisionisme was (denk het eigenlijk wel), maar Lynch zei dat er niet één correcte uitleg/interpretatie van de film was. En dat hij mede daarom ook niet wilde vertellen wat deze volgens hem was.

quote:

---

Op 19 mei 2025 21:05 schreef Sater het volgende:
Denk dat ik MD wel zijn beste vindt.

---

Eraserhead, zonder twijfel. Verder in de top drie inderdaad Mulholland Dr., en Inland Empire. Die laatste vind ik het moeilijkst van allemaal, heb er eigenlijk nooit zin in, duurt lang, ziet er niet uit... Maar het is de misschien wel de engste film ooit.

[Dit bericht is gewijzigd door zodiac lung op 20-05-2025 9:24]

Eraserhead moet ik echt eens herzien. Lang geleden in niet ideale omstandigheden gekeken en vond hem toen uniek, maar ook een beetje traag en vaag en nooit zin gehad om hem nog een keer te kijken. Maar ik ‘weet’ ook dat dit onterecht is.

Over Inland Empire denk ik hetzelfde als jij. Maar zet hem daarom wel lager in mijn toplijst.

Jij hebt ook Mubi toch? Nog kijktips die daarop staan? Ik kijk echt te weinig van wat ze aanbieden.

quote:

---

Op 20 mei 2025 8:09 schreef KwelgeestIV het volgende:
Ik weet niet of het achteraf revisionisme was (denk het eigenlijk wel), maar Lynch zei dat er niet één correcte uitleg/interpretatie van de film was. En dat hij mede daarom ook niet wilde vertellen wat deze volgens hem was.

---

Klopt. Hij heeft wel wat clues gegeven:

Dat lijstje tips ga ik er volgende keer eens bij houden.

Ik heb MUBI, ja, maak er veel gebruik van. Ik gebruik daarbij vaak een VPN om via andere landen te kijken, dat vergroot het aanbod enorm. Al maakt het de keuze nog ingewikkelder. Weet niet of je vast zit aan het Nederlandse aanbod? Daarvan vond ik de afgelopen tijd goed: Revenge (Coralie Fargeat), Bring Them Down (Christopher Andrews), Aguirre (Herzog, zoveelste keer dat ik 'm zag), Queer (Luca Guadagnino), Close (Lukas Dhont). Maar denk dat je daar het meeste al wel van gezien hebt. Ik ga binnenkort eens beginnen aan de films van Yasujirô Ozu, die wil ik al lang eens zien. En in de Nouvelle Vague special staan ook nog wat mooie titels die ik nog niet gezien heb.

Afgelopen weekend elders gezien: Anatomy of a Fall (zeer goed!); The Florida Project van Sean Baker (idem), en Bastarden (The Promised Land) van Nikolaj Arcel.

Ik heb geen vpn, maar op vakantie in het buitenland check ik wel altijd even welke obscure horrorfilms daar beschikbaar zijn. Afgelopen zomer bijvoorbeeld The Brood van Cronenberg gezien in Duitsland.

Revenge heb ik in de bios gezien. Erg tof. Maar Queer en Close gemist dus die ga ik inhalen. Bring Them Down ga ik ook kijken! Dank! Zag dat Mishima er ook op stond, wil ik ook al tijden zien. Ik vind wel dat er vaak films als 'nieuw' worden toegevoegd die eerder ook al in het aanbod stonden. Empire of Passion, Jules et Jim onlangs.

Anatomy en Florida vond ik ook goed. Die laatste niet gezien.

The Keep gekeken, bedankt voor de tip. Compleet gestoorde film en ik ben fan. Geweldige Mann-ansichtkaartenshots, afgewisseld met pure kaas en een niet te volgen verhaal. Ik heb me goed vermaakt.

Nog een noir die me te binnen schoot: Out of the Past.

Mooi!

Ik zag gisteren deze zinderende wraakfilm, met een uitstekende Nicolas Cage in de hoofdrol. Speelt zich af op één locatie, namelijk een stuk strand en de naastgelegen parkeerplaats. Het personage van Cage keert terug naar zijn geboorteplek om te surfen, maar krijgt te horen dat alleen locals welkom zijn. Vervolgens krijgt hij een portie ellende te verwerken alsof hij de bijbels Job is en de rest laat zich raden - maar toch net even anders.



[Dit bericht is gewijzigd door Sater op 21-05-2025 11:03]

Ohw fuck, er komt alweer een nieuwe Wes Anderson aan!

Dit zijn de pareltjes waar je het voor doet.

https://www.ign.com/articles/28-years-later-danny-boyle-goes-big-with-horror-sequel-widescreen-the-infected

Wist niet dat Garland meeschreef gaaf!

quote:

---

Op 1 juni 2025 13:17 schreef Fusion het volgende:
https://www.ign.com/articles/28-years-later-danny-boyle-goes-big-with-horror-sequel-widescreen-the-infected

Wist niet dat Garland meeschreef gaaf!

---

Dat is een goede selling point, ja!

Ook dat ze ook weer hier voor alternatieve maar contemporaine technieken van filmen gegaan zijn. Tuurlijk met aanzienlijk budget, maar wie bedenkt nu een rig waar je tot 20 Iphones in ophangt en daarmee zowel kan maken wat 'nu' is als wat je zelf opneemt als mogelijk cinematografische hoogstandjes.

We moeten nog zien wat het wordt, maar de tekenen zijn goed.

[Dit bericht is gewijzigd door Ascendant Grotesque op 01-06-2025 13:57]

Ik hou de verwachtingen laag, maar stiekem.... deel 1 was ook echt enorm goed.

quote:

---

Op 1 juni 2025 13:32 schreef Fusion het volgende:
Ik hou de verwachtingen laag, maar stiekem.... deel 1 was ook echt enorm goed.

---

Deel 1 was prachtig, een van de beste zombiefilms ooit. Deel 2 vond ik ook gaaf, maar vooral door Robert Carlyle denk ik. Dat deel is ook niet aan (mee)geschreven door Garland.

Nu weer naar Garland (en Boyle als regisseur!), ja. Eerdere successen bieden geen garantie voor de toekomst, natuurlijk. Maar vooralsnog ziet dit er wel goed uit.

De tweede Trainspotting van Boyle vond ik niet zo’n succes. Benieuwd naar deze. Al moet ik de eerste nodig eens opnieuw kijken. De laatste keer was toen hij net in 3 voor 25 bakken van de FRS kwam.

quote:

---

Op 1 juni 2025 14:18 schreef Sater het volgende:
De tweede Trainspotting van Boyle vond ik niet zo’n succes. Benieuwd naar deze. Al moet ik de eerste nodig eens opnieuw kijken. De laatste keer was toen hij net in 3 voor 25 bakken van de FRS kwam.

---

Is er een tweede Trainspotting?

Oh, wat waren die veel te goedkope DVD-combinatiedeals vet, buiten FRS ook... Zoveel films daarmee gekocht, van absolute rommel tot absolute genialiteit.

Al lees ik net even terug wat ik er toen over schreef en dat is eigenlijk gematigd positief.

quote:

---

Na 21 jaar durfde regisseur Danny Boyle het eindelijk aan. Een vervolg maken op de cultklassieker Trainspotting. Het is een project dat op voorhand gedoemd lijkt te mislukken, maar dit doet het niet. Mede dankzij de tijd die er verstreken is sinds het eerste deel, is T2 een film met een eigen gezicht geworden.

Een belangrijke factor in het slagen is dat alle betrokkenen van toen ook nu weer meedoen. John Hodge tekende opnieuw voor het scenario, Irvine Welsh kroop andermaal in de huid van dealer Mikey Forrester en Underworlds Rick Smith zorgde voor de muziek. T2 betekent ook een hernieuwde samenwerking tussen Boyle en hoofdrolspeler Ewan McGregor.

De vier vrienden van toen worden in de film met elkaar herenigd wanneer Mark Renton na twintig jaar terugkeert naar Edinburgh. Maar van een feestelijke reünie is geen sprake. Renton en Sick Boy lopen zich hopeloos vast in hun plan om rijk te worden met een bordeel. Spud verliest op komische wijze zijn baan en de voortvluchtige Begbie koestert nog steeds wrok over het drugsgeld dat Renton van hem stal. Al deze verwikkelingen brengt Boyle met zijn kenmerkende stijl in beeld. Snelle montages, hallucinante passages en stilstaande beelden rijgt hij soepel aan elkaar. Opvallend is de hoeveelheid actie in de film, zoals een spannende achtervolging en een bij Blade Runner aanknopende scène verderop in de film.

Naast deze intriges loopt er nog een thema door de film, namelijk de vraag naar wat er van het leven geworden is. De dagen van heroïnegebruik liggen achter hen, maar speed en coke worden nog volop geconsumeerd. Geluk in de liefde is niet voor het viertal weggelegd. Er staat een big fucking television in hun woonkamer en Renton houdt een geüpdate versie van zijn choose life-monoloog, waarin hij nu niet alleen het burgerlijke bestaan, maar ook de huidige wereld ervan langs geeft. Je zou kunnen zeggen dat de midlifecrisis gearriveerd is of dat ze in ontkenning daarvan proberen te leven. Dit gaat onvermijdelijk gepaard met terugblikken en het overdenken van gemiste kansen. Zoals Sick Boy zegt: ‘Nostalgia. That’s why you’re here. You’re a tourist in your own youth.’

Hiermee lijkt hij zich zowel tot Renton als tot het filmpubliek te richten. We zijn hier tenslotte omdat we het eerste deel gezien hebben. Het is daarom onbegrijpelijk dat Boyle het nodig vindt om de shots in T2 die verwijzen naar klassieke Trainspotting-momenten te verknippen met beelden uit het origineel. Iedereen die de film uit 1996 gezien heeft zal de hint begrijpen. De nieuw gemaakt flashbacks, met uitstekend gecaste jongere acteurs, komen daarentegen wel goed uit de verf, net als de voice-over die gebruik maakt van verhalen uit het boek Trainspotting. Hierdoor krijgen de personages meer diepgang en worden hun keuzes en onderlinge relatie begrijpelijker.

Zo lukt het Boyle om zijn publiek meer dan alleen een feest der herkenning voor te schotelen – hoewel er natuurlijk een wc-pot voorbijkomt. T2 is minder opwindend dan zijn voorganger, maar het scheelt niet veel. De laag drama compenseert bovendien een hoop. Ook siert het Boyle dat hij niet teveel in het verleden is blijven hangen. Dit alles geldt ook voor de soundtrack. Naast klassieke nummers van Blondie, The Clash, Queen (!) en natuurlijk Underworld, met ‘Slow Slippy’ staan er vooral nieuwe bands op als Fat White Family, Wolf Alice en het Edinburghse trio Young Fathers. En uiteraard ontbreekt ‘Lust for Life’ niet, zij het in een Prodigy-jasje.

Nu is het wachten tot we in 2038 te zien krijgen hoe de heren van hun pensioen gaan genieten.

---