https://www.volkskrant.nl/columns-opinie/wat-opvalt-in-de-klassieke-top-400-is-de-grote-hoeveelheid-kutmuziek~be9dd285/
"Wat opvalt in de Klassieke Top 400 is de grote hoeveelheid kutmuziek
Merlijn Kerkhof17 oktober 2024
Op NPO Klassiek (voorheen Radio 4) wordt tot en met vrijdag de Klassieke Top 400 uitgezonden. Luisteraars konden stemmen op hun favoriete stukken, waaruit een lijst ontstond à la de Top 2000, maar dan met Brahms en Mozart. En Cor Bakker. De voormalige huispianist van Paul de Leeuw is met zijn ‘requiem’ voor collega Louis van Dijk de hoogste binnenkomer in de lijst. Hij staat op 42, vlak voor de Cellosuites van Bach.
Herman Finkers staat op 63 met de mis die hij schreef voor zijn bruiloft. In interviews zei hij bescheiden dat hij zich niet met de grootheden kan meten, de luisteraar denkt daar anders over. Het Vioolconcert van Beethoven staat twee plekken lager.
Zo zijn er meer opmerkelijke zaken. In de aanloop naar de stemweek spoorde de zender luisteraars aan om vooral ook op vrouwelijke componisten te stemmen. Er staan 24 composities in van 15 vrouwen. Ik had de fanschare van Henriëtte Bosmans wat onderschat, want zij is met vier stukken vertegenwoordigd.
Over de auteur
Merlijn Kerkhof is redacteur klassieke muziek van de Volkskrant.
Dat Frank Martin de meest miskende componist aller tijden is, wordt maar weer eens bevestigd: zelfs zijn Mis voor dubbelkoor staat er niet in.
Wat vooral opvalt – laat ik maar gewoon eerlijk zijn – is de grote hoeveelheid bagger-, film- en andere achterlijke kutmuziek. De klinkende shoarma van Ennio Morricone, de te lang op de warmhoudplaat gelegen kaassoufleetjes van Hans Zimmer. De sleetse aftreksels van John Williams, die als scholier waarschijnlijk ook al zijn proefwerken afkeek en de antwoorden behendig herformuleerde, waardoor hij een hoger cijfer scoorde dan zijn buurjongen die wél had geleerd.
Ook nieuw in de lijst: Nordin Maouli (341), die marinier is en in de piano een uitlaatklep vond. Hij wil laten zien dat in dat uniform ook een mens met emoties verstopt zit. Noten lezen kan hij nog niet, maar hij maakte wel al een single (Unbound). Hoe mooi zijn verhaal ook is, het is toch een klap in het gezicht van al die pianisten die zich jarenlang dagelijks het schompes studeren dat NPO Klassiek een sympathieke beginneling zo op het schild hijst.
Van 74 van de stukken is de componist nog in leven. In sommige gevallen denk ik: helaas. Nee, grapje hè: natuurlijk ga ik hier niet lopen beweren dat Ludovico Einaudi (zes keer in de lijst) nooit geboren had mogen worden, ik had gewoon liever gezien dat hij iets in de retail was gaan doen.
Het probleem van die lijst is dat de bandbreedte te groot is. De crux zit hem in hoe we klassieke muziek definiëren. De zender heeft de sluizen opengezet voor alles wat ook maar een klein beetje in de richting komt en op akoestische instrumenten wordt gespeeld. Vier gebroken akkoorden op een harp, een stukje zonder enige ontwikkeling: het lijkt mij onvoldoende om het labeltje te rechtvaardigen.
Op 1 staat trouwens Bachs Matthäus-Passion. Dat had natuurlijk de Hohe Messe moeten zijn."
Nou heeft Morricone, voor filmmuziek, best een paar aardige deuntjes. Voor filmmuziek, ja. Dus flinke pr3t om het sentiment van de auteur.
(":