Beli Mawr |
Great god Cernunnos, return to Earth again! |
|
|
|
Posted 11-11-2008 14:05 by Beli Mawr (Moderator) |
|
|
Gisterochtend is een icoon van de Vlaamse kleinkunst van ons heengegaan
quote:
ma 10/11/08 17:37 - De Vlaamse zanger en kunstenaar Wannes Van de Velde is vanmorgen op 71-jarige leeftijd overleden aan een slepende ziekte.
Wannes Van de Velde kreeg zijn voorliefde voor volksmuziek met de paplepel ingegoten. Als kind van een begenadigd zanger groeide hij op in het Schipperskwartier in Antwerpen. Bij zijn ouders thuis werden er vooral levensliederen, spotliederen en strijdliederen gezongen.
In 1953 schreef Van de Velde zich in in de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten, afdeling plastische kunsten. Hij volgde een opleiding tot schilder maar begon al snel saxofoon te spelen in de Antwerpse jazzkroegen.
Boosheid was een belangrijke drijfveer voor Van de Velde, ook in de liedjesteksten die hij zelf begon te schrijven. Hij hekelde de sloop van de oude stadskern waar hij opgroeide. Zijn liefde voor Antwerpen zal hem later de titel "officieuze stadsdichter van Antwerpen" opleveren.
In 1966 kwam zijn eerste plaat uit, "Wannes Van de Velde". Hij koos daarin voor de enige taalvariant die hij zelf beheerste: het Antwerpse dialect.
Over de machteloosheid van de mens
In de jaren zeventig proefde Van de Velde ook van de theaterwereld. Samen met een aantal jonge acteurs maakte hij de voorstelling "Mistero buffo" van Dario Fo.
Op muzikaal vlak scoorde Van de Velde een hit met "Ik wil deze nacht in de straten verdwalen." Het nummer werd de titelsong van de film "Home sweet home" van Benoît Lamy.
In de volgende platen van Van de Velde verschoof de klemtoon van traditionele folk naar meer exotische elementen zoals de flamenco.
In 1992 zong Van de Velde een hit van Bobbejaan Schoepen, "Lichtjes van de Schelde", weer de hitlijsten in, samen met Hans De Booij.
Zeven jaar later maakte hij een unieke cd met blueszanger Roland Van Campenhout.
Altijd speelde de broosheid en de machteloosheid van de mens een rol in de teksten van Van de Velde. Een machteloosheid die hij soms verontwaardigd, soms melancholisch onder woorden bracht.
"Ik heb geen seconde van wanhoop gekend"
In 2000 werd er leukemie vastgesteld bij Van de Velde. Hij overwon de ziekte en begon nog aan een nieuwe tournee met "In de maat van de seizoenen".
Ga naar de toegankelijk versie van de content die nu volgt.
Op deze plaats staat een flash die video aanbiedt. Hieronder vindt u de informatie van deze video en links naar de beschikbare formaten.
"Hij doet zeer koppig zijn eigen zin"
Collega's Roland Van Campenhout en Koen De Cauter vertellen over hun collega. "Iemand die zeer koppig zijn eigen zin doet" en "een enorme muziekliefhebber", noemt Roland hem. (VRT)
Bekijk het Windows Media Player fragment
Bekijk het QuickTime fragment
De uitgave van zijn derde dagboekdeel, "Beloken dagen" (2007) was een van de laatste wapenfeiten van Van de Velde.
Daarin schrijft hij: "Ik heb van in het begin geweten dat mijn aandoening fataal kan zijn, en toch heb ik geen seconde van wanhoop gekend".
"Wel heb ik aan een mogelijk einde gedacht, en getracht me daar een voorstelling van te maken, maar ik zag geen ijzingwekkende beelden opdoemen. Althans niet voor mezelf. Het enige wat me pijn deed was de gedachte aan het verdriet van hen die achter zouden blijven".
Bron
Nu kan enkel nog zijn geest dieze nacht in de stroaten verdwoalen
Having heard the voice of Morrigan I am uilleannpiping my way through this world, powered by Guinness SLÁINTE
|