the witch |
beter langharig dan kortzichtig |
|
|
|
Posted 06-07-2011 12:52 by the witch |
|
|
quote: Op 6 juli 2011 0:10 schreef Ethereal het volgende:
In september weer richting gynaecoloog. Mijn vrouw en ik zijn inmiddels een goede 2 jaar "bezig" met het proberen om zwanger te raken, maar tot nog toe nog niks. Hebben al een hoop gechecked: Zaad is in orde, baarmoeder en bijbehorende zaken zijn in orde, alles is lichamelijk eigenlijk prima, maar nog steeds geen resultaat. Ben bang dat je het op een gegeven moment "te graag gaat willen", hetgeen ongetwijfeld averechts werkt, maar wat doe je eraan? Wellicht straks met hormonen o.i.d. het aantal eisprongen vergroten, of andere kunstgrepen toepassen. Weet nog niet hoever wij daarin willen gaan (niet extreem ver in ieder geval), maar we zien wel waar het schip strandt..
Het op de kalender kijken om te zien of je weer "moet" vanavond begin ik ernstig genoeg van te krijgen. De spontaniteit is er voor een groot deel af.. Ook zitten we op de leeftijd dat iedereen om ons kinderen krijgt en dat werkt ook niet echt heel erg mee. Uiteraard zijn we hartstikke blij voor iedereen om ons heen die een kindje krijgt, maar je kunt af en toe de gedachte "Zij wel..." niet tegenhouden. Terwijl je er nooit echt bij stilstaat dat die personen wellicht ook al jaren aan het "proberen" zijn.. Af en toe frustrerend. En dan zijn wij pas een ruime 2 jaar bezig, sommige mensen doen er nog vele malen langer over.
Overigens klinkt het allemaal erger dan dat het is, het is absoluut niet zo dat we allebei heftig gedeprimeerd langs de Prenatal lopen, of dat we nergens anders meer mee bezig zijn, totaal niet! Alleen zou het wel leuk zijn dat het binnenkort eens raak is..
Mensen hier met soortgelijke ervaringen?
Wij hebben er bij onze zoon (die bijna 2 is) ook anderhalf jaar over gedaan om zwanger te worden. Ik was toen 36. Na een jaar na dokter gegaan, onderzoekjes gehad, alles ok, heb alleen overgewicht maar verder gezond enzo. Net toen we dachten van we moeten nog maar een x naar de huisarts gaan was het raak, gelukkig. Na een goede zwangerschap en bevalling een gezonde zoon, terwijl we eigenlijk de hoop al een beetje opgegeven hadden, dus het kan wel. Begrijp je frustatie heel goed! en kan me helemaal vinden in je verhaal. Wij zijn nu alweer een jaar bezig voor de 2e (ben nu 39) dus denk dat ik binnenkort maar weer eens langs de huisarts ga. Geef de moed iig niet op!
see you at occultfest!
|