quote:

---

Op 12 november 2011 21:09 schreef Onweerwolf het volgende:
Wat jij beschrijft is een probleem dat 100% valt te wijten aan anderen en wat dus nooit en te nimmer een reden zou moeten zijn om geen kinderen te nemen.

---

Ten eerste: Kinderen neem je niet (niet dubbelzinnig bedoeld). Ten tweede: Leef je eens in in het kind. Mijn vriendje uit het dorp werd door twee lesbische moeder opgevoed. Ik weet niet of hij altijd even blij was met die keuze. Hem was niks gevraagd.
@PT: Ik denk dat het meer met niveau, status en achtergrond te maken heeft of mensen het begrijpen.

En nog is het geen recept voor probleemgevallen. De kans is iets groter dat het kind zelf ook een beetje 'anders' uitvalt dan de rest, maar dit hoeft zeker geen beperking te zijn.

Geen kinderen omdat je hartfalen in de familie hebt, geen kinderen omdat je niet heel veel geld hebt, geen kinderen omdat je partner per toeval dezelfde set genitaliën heeft als jij. Kinderen zijn een gokje, je weet nooit hoe het uit gaat vallen, en bij veel 'traditionele' stellen zullen ook genoeg aanwijzingen te vinden zijn die een gelukkig leven in de weg zouden kunnen staan.

quote:

---

Op 12 november 2011 21:36 schreef powertieke het volgende:
En nog is het geen recept voor probleemgevallen. De kans is iets groter dat het kind zelf ook een beetje 'anders' uitvalt dan de rest, maar dit hoeft zeker geen beperking te zijn.

Geen kinderen omdat je hartfalen in de familie hebt, geen kinderen omdat je niet heel veel geld hebt, geen kinderen omdat je partner per toeval dezelfde set genitaliën heeft als jij. Kinderen zijn een gokje, je weet nooit hoe het uit gaat vallen, en bij veel 'traditionele' stellen zullen ook genoeg aanwijzingen te vinden zijn die een gelukkig leven in de weg zouden kunnen staan.

---

Absoluut. Met dat vriendje van vroeger is het ook allemaal goed gekomen. Met mijzelf ook redelijk.

quote:

---

Op 12 november 2011 21:19 schreef bastianus het volgende:
Ten eerste: Kinderen neem je niet (niet dubbelzinnig bedoeld).

---

Hoezo? Lijkt me in de meeste gevallen een weloverwogen besluit.

quote:

---

Ten tweede: Leef je eens in in het kind.

---

En wat verwacht je dan voor antwoord? "Ik kom tot de conclusie dat ik een kind kan en wil opvoeden, er alles aan wil doen om het uit te laten groeien tot een geweldig mens, etc. etc. maar ik doe het maar niet want stel je voor dat het later wordt gepest?".

Dat slaat toch helemaal nergens op? Je gaat toch een kinderwens niet laten beïnvloeden door het feit dat er op deze wereld toevallig mensen rondlopen die niet helemaal goed bij hun hoofd zijn?

Ik vind dat echt een volstrekt belachelijke redenering.

quote:

---

Mijn vriendje uit het dorp werd door twee lesbische moeder opgevoed. Ik weet niet of hij altijd even blij was met die keuze. Hem was niks gevraagd.

---

Ja en? Misschien had 'ie wel opgevoed willen worden door twee mannen. Tough luck. Je kunt een kind nou eenmaal niet van te voren vragen of en hoe het geboren wil worden.

quote:

---

Op 12 november 2011 22:06 schreef Onweerwolf het volgende:

Tough luck.

---

En dat van iemand die vanwegen zijn geaardheid niet in staat is om met (alleen) zijn partner een kind te krijgen...

quote:

---

Op 12 november 2011 22:36 schreef Staalman het volgende:
En dat van iemand die vanwegen zijn geaardheid niet in staat is om met (alleen) zijn partner een kind te krijgen...

---

Die mag je even uitleggen.

quote:

---

Op 12 november 2011 22:50 schreef Onweerwolf het volgende:
Die mag je even uitleggen.

---

aseksuelen?

[Dit bericht is gewijzigd door Hypnos op 12-11-2011 22:52]

Wat ik bedoel is dat jij steeds zo kort door de bocht gaat. En als er gewoon een opmerking gemaakt wordt m.b.t het kind, dan ga jij er bot overheen met tough luck. Zo van, jammer dan... En dan denk ik laat jij je kinderwens dan ook varen... jammer dan.

Ik bedoel het niet zo hard, maar ik reageer zo omdat jij als het in bescherming nemen van je geaardheid inzake religie en krijgen van kinderen soms echt veels te kort door de bocht gaat imo.

En wat Bastianus zegt: kinderen neem je niet, maar die krijg je... En dat heeft niets maar dan ook niets met religie of wat dan ook te maken.

[Dit bericht is gewijzigd door Staalman op 12-11-2011 22:54]

Huh, volgens mij is het 'niet snappen syndroom' van Staalman toch besmettelijk, Hypnos.

quote:

---

Op 12 november 2011 22:06 schreef Onweerwolf het volgende:
En wat verwacht je dan voor antwoord? "Ik kom tot de conclusie dat ik een kind kan en wil opvoeden, er alles aan wil doen om het uit te laten groeien tot een geweldig mens, etc. etc. maar ik doe het maar niet want stel je voor dat het later wordt gepest?".

Dat slaat toch helemaal nergens op? Je gaat toch een kinderwens niet laten beïnvloeden door het feit dat er op deze wereld toevallig mensen rondlopen die niet helemaal goed bij hun hoofd zijn?

Ik vind dat echt een volstrekt belachelijke redenering.

---

Ik niet. Bij mij in de familie komen psychische stoornissen voor. Heb het daar vroeger erg moeilijk mee gehad. Ik heb eerst bij de huisarts laten onderzoeken in hoeverre ik een erfelijke factor bij me had, wilde mijn kinderen echt zoiets niet aandoen.
Inmiddels ben ik wel blij dat ik er ben, maar ik heb me echt weleens afgevraagd waarom mijn ouders aan kinderen begonnen zijn. Het kan volgens mij geen kwaad als meer ouders hier goed over zouden nadenken. Bij heel veel mensen vraag ik me af of het wel verstandig en sociaal voor hun kinderen is dat ze eraan begonnen zijn.
Ook in het geval van ouders van dezelfde sekse denk ik daar over na, de gevolgen die dit voor hun kind kan hebben, vooral in de sociale omgeving. Volgens aloud Placebo-recept: 'Forever blackeyed, product of a broken home.'

quote:

---

Op 12 november 2011 22:53 schreef Staalman het volgende:
Wat ik bedoel is dat jij steeds zo kort door de bocht gaat. En als er gewoon een opmerking gemaakt wordt m.b.t hetkind, dan ga jij er bot overheen met tough luck. Zo van, jammer dan... En dan denk ik laat jij je kinderwens dan ook varen... jammer dan.

---

Ik begrijp echt niet wat je bedoelt. Jij weet een manier om kinderen te vragen voordat ze geboren worden wat voor ouders ze graag zouden willen?

quote:

---

Ik bedoel het niet zo hard, maar ik reageer zo omdat jij als het in bescherming van je geaardheid inzake religie en kinderen soms echt veels te kort door de bocht gaat.

---

Ja, probeer je maar eens in te denken hoe het zou voelen als jij homo was en mensen zouden zeggen: ja ik accepteer het wel maar... beperking dit, twijfel zus en voorwaarde zo.

Nee. Dat is dus geen acceptatie.

Als jij als hetero je niet hoeft af te vragen of je wel kinderen zou nemen omdat ze later gepest kunnen worden dan hoef ik dat als homo ook niet. Kort door de bocht? Lijkt me niet. In dit geval is er dus niet zoiets als een grey area. Gelijkheid daar gaat het om.

quote:

---

En wat Bastianus zegt: kinderen neem je niet, maar die krijg je... En dat heeft niets maar dan ook niets met religie of wat dan ook te maken.

---

Ik weet niet wat religie er mee te maken heeft, maar kinderen krijg je doorgaans omdat je besloten hebt ze te willen. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk en soms lukt het ook niet.

quote:

---

Op 12 november 2011 22:54 schreef Onweerwolf het volgende:
Huh, volgens mij is het 'niet snappen syndroom' van Staalman toch besmettelijk, Hypnos.

---

quote:

---

Op 12 november 2011 23:01 schreef Onweerwolf het volgende:
Als jij als hetero je niet hoeft af te vragen of je wel kinderen zou nemen omdat ze later gepest kunnen worden dan hoef ik dat als homo ook niet.

---

Ook als hetero denk ik daar juist wel over na. Je moet proberen je kinderen assertief, weerbaar en sterk te maken, dat is de beste manier om ze tegen pesten te beschermen. Maar een garantie bestaat nooit natuurlijk.
Al kan het geen kwaad om met risicofactoren rekening te houden. En dat doe ik dus wel, op grond van ervaringen die ik in mijn jeugd gehad heb. Leuk dat je als ouder een kinderwens heb, maar het kind heeft nergens om gevraagd. En ouders met gelijke geaardheid in een bekrompen omgeving vind ik een risicofactor, hoe je het ook wendt of keert.

Overigens heb ik er niet bewust voor gekozen om ouder te worden, ben er ook nooit mee bezig geweest. Dat maakt misschien ook wel dat ik er een andere kijk op heb. Onze kinderen waren echt 'cadeautjes'.

quote:

---

Op 12 november 2011 22:56 schreef bastianus het volgende:
Ik niet. Bij mij in de familie komen psychische stoornissen voor. Heb het daar vroeger erg moeilijk mee gehad. Ik heb eerst bij de huisarts laten onderzoeken in hoeverre ik een erfelijke factor bij me had, wilde mijn kinderen echt zoiets niet aandoen.
Inmiddels ben ik wel blij dat ik er ben, maar ik heb me echt weleens afgevraagd waarom mijn ouders aan kinderen begonnen zijn. Het kan volgens mij geen kwaad als meer ouders hier goed over zouden nadenken. Bij heel veel mensen vraag ik me af of het wel verstandig en sociaal voor hun kinderen is dat ze eraan begonnen zijn.

---

Hier ben ik het volledig mee eens.

quote:

---

Ook in het geval van ouders van dezelfde sekse denk ik daar over na, de gevolgen die dit voor hun kind kan hebben, vooral in de sociale omgeving. Volgens aloud Placebo-recept: 'Forever blackeyed, product of a broken home.'

---

En dit is dus totaal iets anders. En een 'anders' samengesteld gezin is niet per definitie een broken home.

Dat kinderen van homo ouders gepest kunnen worden is een feit en een probleem. Dat probleem heeft een oplossing nodig. Voorkomen dat er kinderen bestaan van homo ouders is geen oplossing.

Denk je dat civilisatie en progressiviteit binnen een samenleving ontstaat door weg te lopen voor problemen? Door te zorgen dat problemen zich niet voor kunnen doen ipv er een oplossing voor te zoeken?

Er bestaat ook nog steeds zoiets als racisme, zullen we daarom ook alle gekleurde minderheden in een bepaalde samenleving maar adviseren geen kinderen te nemen? Als je namelijk het enige negertje in je klas bent loop je ook de kans gepest te worden.

quote:

---

Op 12 november 2011 23:07 schreef bastianus het volgende:
Ook als hetero denk ik daar juist wel over na. Je moet proberen je kinderen assertief, weerbaar en sterk te maken, dat is de beste manier om ze tegen pesten te beschermen. Maar een garantie bestaat nooit natuurlijk.
Al kan het geen kwaad om met risicofactoren rekening te houden. En dat doe ik dus wel, op grond van ervaringen die ik in mijn jeugd gehad heb. Leuk dat je als ouder een kinderwens heb, maar het kind heeft nergens om gevraagd. En ouders met gelijke geaardheid in een bekrompen omgeving vind ik een risicofactor, hoe je het ook wendt of keert.

---

Nogmaals, dat er een risico is ben ik met je eens, maar dat zou in geen geval een reden moeten zijn om het dan maar niet te doen.

Op 12 november 2011 23:01 schreef Onweerwolf het volgende:

quote:

---

Ik begrijp echt niet wat je bedoelt. Jij weet een manier om kinderen te vragen voordat ze geboren worden wat voor ouders ze graag zouden willen?[/qoute]

Nee dat bedoel ik niet.. Maar ik krijg het punt toch niet over...

[quote]Ja, probeer je maar eens in te denken hoe het zou voelen als jij homo was en mensen zouden zeggen: ja ik accepteer het wel maar... beperking dit, twijfel zus en voorwaarde zo.

Nee. Dat is dus geen acceptatie.

---

En dan is er geen 100% acceptatie... Tough luck. Leg je erbij neer dat er altijd voor en tegenstanders zullen zijn. Maar jouw zucht naar acceptatie is zo hoog dat je het andere bijna de strot door duwt..

[qoute]Als jij als hetero je niet hoeft af te vragen of je wel kinderen zou nemen omdat ze later gepest kunnen worden dan hoef ik dat als homo ook niet. Kort door de bocht? Lijkt me niet. In dit geval is er dus niet zoiets als een grey area. Gelijkheid daar gaat het om. [/quote]

Ja, maar mijn allereerste "tough luck" kwam hierdoor. Die gelijkheid is er fysiek gewoon niet omdat zonder hulp van een draagmoeder of adoptie twee mannen of twee vrouwen nou eenmaal geen kinderen zullen kunnen krijgen.

[qoute]Ik weet niet wat religie er mee te maken heeft, maar kinderen krijg je doorgaans omdat je besloten hebt ze te willen. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk en soms lukt het ook niet. [/quote]

Kijk dat is al minder kort door de bocht.

Oei, sorry voor de knullige quotes...

quote:

---

Op 12 november 2011 23:18 schreef Staalman het volgende:
En dan is er geen 100% acceptatie... Tough luck. Leg je erbij neer dat er altijd voor en tegenstanders zullen zijn. Maar jouw zucht naar acceptatie is zo hoog dat je het andere bijna de strot door duwt..

---

En waarom zou ik me willen neerleggen bij geen 100% acceptatie? Ik kan daar geen enkele reden voor verzinnen hoor.

quote:

---

Ja, maar mijn allereerste "tough luck" kwam hierdoor. Die gelijkheid is er fysiek gewoon niet omdat zonder hulp van een draagmoeder of adoptie twee mannen of twee vrouwen nou eenmaal geen kinderen zullen kunnen krijgen.

---

En in hoeverre is die fysieke ongelijkheid dan relevant nadat het kind is gebeuren? Alle wetenschappelijk onderzoeken wijzen uit dat er geen enkele (GEEN ENKELE) reden is om aan te nemen dat zulke kinderen minder goed opgroeien.

quote:

---

Kijk dat is al minder kort door de bocht.

---

Dat is toch precies hetzelfde als wat ik eerder zei? En zeker in het geval van homo ouders is kinderen zomaar opeens krijgen (zoals Bastianus blijkbaar is overkomen) niet echt aan de orde.

[Dit bericht is gewijzigd door Onweerwolf op 12-11-2011 23:38]

quote:

---

Op 12 november 2011 23:12 schreef Onweerwolf het volgende:
Nogmaals, dat er een risico is ben ik met je eens, maar dat zou in geen geval een reden moeten zijn om het dan maar niet te doen.

---

Dat klopt wel denk ik. Maar het is best een verantwoordelijkheid die je aangaat. Maar dat is het krijgen van kinderen sowieso natuurlijk.
Overigens, in de praktijk merk ik dat ik kinderen van twee mannen vaak leuker vind opdrogen dan die van twee vrouwen. Ik heb het idee dat het toch seksebepaald is hoe je met kinderen omgaat. Vrouwen zijn vaak toch bezorgder, en voeden hun kinderen beschermder op. Mannen zijn vaak toch weer minder voorzichtig, en laten kinderen meer risico's nemen daardoor.
Een bevriend homostel heeft dit leuk opgevangen, vind ik. Ze hebben samen met een bevriend lesbisch stel kinderen gekregen, en voeden die ook samen op. Zodoende krijgen de kinderen toch met beide seksen te maken.

Lijkt mij allemaal een redelijk ingewikkelde constructie.
Hoe geef je dat aan bij de gemeente.

Is elk van die kinderen dan geaccepteerd door een mannetje en vrouwtje van 1 van beide stellen?
Er zit namelijk een verschil tussen samen opvoeden en ook daadwerkelijk voogdij hebben of wettelijk vertegenwoordiger zijn van een kind.

Of staan de kids op naam van alleen de biologische moeder?
Hoe los je dat dan op als de natuurlijke moeder komt te overlijden?
De vader heeft dan niet zomaar het recht het kind toegewezen te krijgen.

quote:

---

Op 12 november 2011 21:19 schreef bastianus het volgende:
Ten tweede: Leef je eens in in het kind. Mijn vriendje uit het dorp werd door twee lesbische moeder opgevoed. Ik weet niet of hij altijd even blij was met die keuze. Hem was niks gevraagd.

---

[disclaimer: Niet zo aggressief bedoeld als het misschien klinkt, maar ik probeer gewoon even mijn visie hierop hierneer te plempen. overigens ook niet alleen op Bas gericht, meer in het algemeen, maar de quote is wel een mooi aanknopingspunt.]

Mij is ook niks gevraagd. En ik had een "gewone" gezinssamenstelling. Dat is overigens ook het enige in ons gezin wat gewoon te noemen is.

Geloof me, als ik had kunnen kiezen dan had mijn leven er ook heel anders uitgezien. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 6 was. Mijn moeder kreeg de voogdij en als ik terugkijk gaf ze ons een dak boven het hoofd maar dat was ook alles. Ze heeft ons eigenlijk grotendeels aan ons lot overgelaten. Ik denk dat we meer bij de buren gegeten hebben dan thuis. Toen ik 10 was zijn we op een internaat gedumpt. Mijn vader kreeg de voogdij niet, ik denk persoonlijk dat mn moeder daarvoor gezorgd heeft, zo van "ik niet dan jij ook niet." Ik werd gepest dat het een lieve lust was, en dat met 1 papa en 1 mama. Maar kijk mij nu; ik heb veel problemen gehad en veel moeilijke periodes meegemaakt, maar ik heb een goed leven, een lieve man, een baan, en ik zit op een plaats waar ik gelukkig ben. Daarbovenop heb ik geleerd hoe het niet moet. Had ik de keuze gehad had ik liever van mijn eigen fouten geleerd maar die luxe had ik nu eenmaal niet. Ik heb de keuze gemaakt om hier sterk van te worden. Uiteindelijk ben ik best goed terecht gekomen, al zeg ik het zelf. En waarom zouden kinderen opgevoed door liefhebbende homo-ouders dat dan niet kunnen? Had ik 2 papa's of 2 mama's gehad, dan was mijn leven misschien zelfs wel makkelijker geweest, wie zal het zeggen?

En begin nu niet over dat mijn situatie een uitzondering is. Ik ken genoeg mensen die dit soort shit aan de hand hebben gehad. Zo uitzonderlijk is het nu ook weer niet.

En nog een leuke vraag: Veel mensen geloven dat ik geen goede moeder kan zijn omdat ik nooit een echte moeder gehad heb. Eens of oneens? En zou dit dan een reden voor mij moeten zijn om maar gewoon geen kinderen te nemen? Stel je voor wat het kind zou denken als het hoort over hoe oma en mama met elkaar omgingen ergens in de vorige eeuw.

quote:

---

Op 13 november 2011 10:50 schreef watery black het volgende:
En nog een leuke vraag: Veel mensen geloven dat ik geen goede moeder kan zijn omdat ik nooit een echte moeder gehad heb. Eens of oneens? En zou dit dan een reden voor mij moeten zijn om maar gewoon geen kinderen te nemen? Stel je voor wat het kind zou denken als het hoort over hoe oma en mama met elkaar omgingen ergens in de vorige eeuw.

---

Oneens. Ik ga niet tot in detail uitweiden, maar mensen die me goed kennen weten dat het bij ons thuis vroeger ook niet altijd makkelijk was. Als vader heb ik hier veel last van gehad in het begin, maar ik heb hulp gevraagd en gekregen waardoor ik zaken op een goede manier heb kunnen verwerken. Inmiddels gaat het zelfs zo goed met me als vader en met mijn ouders als opa en oma, dat het verleden ons geen van allen en zelfs mijn kinderen niet in de weg staat.

quote:

---

Op 13 november 2011 8:52 schreef XXL het volgende:
Lijkt mij allemaal een redelijk ingewikkelde constructie.
Hoe geef je dat aan bij de gemeente.

Is elk van die kinderen dan geaccepteerd door een mannetje en vrouwtje van 1 van beide stellen?
Er zit namelijk een verschil tussen samen opvoeden en ook daadwerkelijk voogdij hebben of wettelijk vertegenwoordiger zijn van een kind.

Of staan de kids op naam van alleen de biologische moeder?
Hoe los je dat dan op als de natuurlijke moeder komt te overlijden?
De vader heeft dan niet zomaar het recht het kind toegewezen te krijgen.

---

Volgens mij heeft bij beide stellen één iemand de voogdij. De biologische vader en de biologische moeder. En de kinderen doen het geweldig, dat lijkt me vooral belangrijk.

quote:

---

Op 13 november 2011 10:57 schreef bastianus het volgende:
Oneens. Ik ga niet tot in detail uitweiden, maar mensen die me goed kennen weten dat het bij ons thuis vroeger ook niet altijd makkelijk was. Als vader heb ik hier veel last van gehad in het begin, maar ik heb hulp gevraagd en gekregen waardoor ik zaken op een goede manier heb kunnen verwerken. Inmiddels gaat het zelfs zo goed met me als vader en met mijn ouders als opa en oma, dat het verleden ons geen van allen en zelfs mijn kinderen niet in de weg staat.

---

Details zijn niet nodig. Mijn post is ook maar het topje van de ijsberg.
Geloof me, de meeste mensen denken daar anders over, puur uit onbegrip. Ik heb mijn schoonouders pas na 2 jaar verteld over mijn verleden. Hadden ze me ernaar gevraagd, had ik het wel verteld hoor, maar ik wilde dat ze mij beoordeelden op wie ik ben, niet op mijn verleden. Bleek achteraf ook maar beter, had ik het eerder verteld hadden ze de relatie tussen mij en mijn nu-man waaarschijnlijk keihard tegengewerkt. Puur uit liefde voor hun zoon, btw. Het zijn schatten van mensen. Maar zij zijn een gezin uit het prentenboek, zeg maar. 32 jaar getrouwd, iedereen is vrolijk en gelukkig, en iedereen houdt van elkaar. Ze begrijpen mijn situatie ook absoluut niet. Maar door het "achterhouden van informatie" weten ze wel dat er een verschil is tussen mij en mijn verleden.

Ik geloof zelf juist dat dit mij misschien nog wel beter kan maken als moeder, zolang ik maar goed ermee omga en open sta voor aanwijzingen van de mensen om me heen.