Na wat turbulentie in mijn liefdesleven de afgelopen maanden ben ik eens gaan denken over de liefde.

Is de liefde wel zo leuk als dat iedereen roept? Of is liefde gewoon 9 van 10 keer pijnlijk en is de kans op geluk in de liefde klein?

Inmiddels ben ik op mijn eigen manier een studie naar de liefde begonnen en ik wil graag weten hoe jullie dr over denken.

Ik bedoel dit topic heel serieus en als iemand wat wil vertellen maar dat niet met heel ZM wil delen kan je me ook altijd mailen.

Nou, mijn mening heb je al.

Ik heb liefde voor muziek .en die kans is wel erg groot dat dat blijft .

En daar ben ik je erg dankbaar voor want het heeft me een hoop wijzer gemaakt (reactie op Greycloak)

[Dit bericht is gewijzigd door Lady Rose op 18-03-2002 17:15]

Ik denk dat verliefdheid (zoals ook door anderen reeds beweerd) een natuurlijke en zeker CHEMISCHE reactie in je hersenpan is, en kan me daarom niet aan het idee ontrekken dat liefde, de 'grote' broer van verliefdheid, een vorm van gewenning is.

Daarom is het zo kwetsend vaak, omdat je dingen verwacht, maar de persoon is al veranderd, en stelt je DUS teleur.

Ik vind de liefde iets geweldigs. Maar dat komt waarschijnlijk omdat ik waanzinnig verliefd ben op het liefste schepsel op aarde! Ik vind het zo bijzonder dat je je zo verbonden met iemand kan voelen. Soms is het zelfs zo sterk dat ik ervan moet huilen....ok, klinkt vast weer maf maar het is gewoon zo. Ik weet zeker dat voor iedereen "de ware" ergens rondloopt. Degene die je alleenmaar aan hoeft te kijken en hij/zij begrijpt je....zo mooi!

Verliefdheid is zeker iets chemisch in je hersentjes (is bewezen) maar als het "omslaat" in liefde weet je dat het goed zit. IMHO that is.

[Dit bericht is gewijzigd door WickedKimmie op 18-03-2002 17:19]

quote:

---

Op 18 maart 2002 17:07 schreef Lady Rose het volgende:
Is de liefde wel zo leuk als dat iedereen roept? Of is liefde gewoon 9 van 10 keer pijnlijk en is de kans op geluk in de liefde klein?

---

Ligt er denk ik aan hoe snel je je dekseltje (of potje) tegenkomt.

Het mooie is, na elke pijnlijke ervaring stomp je een beetje verder af, totdat je zo hol bent dat het je uiteindelijk geen hol meer kan verrekken. Totdat je dingen gaat vergeten en je je weer pijn laat doen.

Verliefdheid is aleen maar het mooiste gevoel te wereld als het wederzijds is en je 24 uur per dag bij elkaar kan zijn.

Is dat niet geval, dan wordt verliefdheid erg snel pijnlijk

quote:

---

Op 18 maart 2002 17:19 schreef Greycloak het volgende:
Het mooie is, na elke pijnlijke ervaring stomp je een beetje verder af, totdat je zo hol bent dat het je uiteindelijk geen hol meer kan verrekken. Totdat je dingen gaat vergeten en je je weer pijn laat doen.

---

Dat vind ik niet. Als je een pijnlijke ervaring hebt gehad heb je gewoon ff geen behoefte aan een nieuwe relatie die je dan (zo denk je op dat moment) ook weer pijn zal doen. Als je een beetje over je verdriet heen bent en het vertrouwen dat je dit keer geen pijn aangedaan zal worden hebt teruggekregen is het weer helemaal mogelijk een nieuwe relatie te krijgen die WEL blijft.

*edit* Ik lees je post nu pas goed besef dat we eigenlijk hetzelfde zeggen, sorry! *edit*

[Dit bericht is gewijzigd door WickedKimmie op 18-03-2002 17:23]

ik geloof elke keer weer heilig in de liefde, word zwaar gekwetst en begin dan weer van voor af aan. Volgens mij doe ik iets fout.
nou ja, ik blijf geloven

quote:

---

Op 18 maart 2002 17:23 schreef Angela Mortis het volgende:
ik geloof elke keer weer heilig in de liefde, word zwaar gekwetst en begin dan weer van voor af aan. Volgens mij doe ik iets fout.
nou ja, ik blijf geloven

---

Same here, maar het geloof daalt met de tijd.

het geloof daalt bij mij ook, maar zodra ik iemand anders tegenkom, lijk ik alle vorige problemen te zijn vergeten.
iig voel ik me op het moment van verliefd zijn goed dus da's wel fijn

Liefde is een sadistisch spelletje van God. Hij wilt ons zien lijden, dat is zijn doel en liefde zijn middel. Ik krijg 's avonds ook berichten van Satan die zegt dat ik alles moet moorden wat met liefde te maken heeft.. ik probeer het te onderdrukken, maar binnekort slaan mij stoppen door..

AAAAH stop, hou op, ga weg...

1 vriendin gehad, met daarbij een enorme dosis pijn, maar daar heb ik het liever niet over..

Ik geloof zeker in de liefde, maar ik mag ook graag discusieën over dit onderwerp.

Ik heb een aantal theorieën over de liefde

quote:

---

Op 18 maart 2002 17:28 schreef Angela Mortis het volgende:
het geloof daalt bij mij ook, maar zodra ik iemand anders tegenkom, lijk ik alle vorige problemen te zijn vergeten.
iig voel ik me op het moment van verliefd zijn goed dus da's wel fijn

---

Dat heb ik ook gehad. Maar op een gegeven moment ga je denken....hmmm, ik doe toch iets fout... Dan ga je denken wat je fout doet en als je daar achter kan komen kan je proberen het in je volgende relatie te verbeteren.

Bij mij was het bijvoorbeeld zo dat ik heel veel last had/heb van verlatingsangst. Daardoor ging ik heel erg claimen...en dat vinden mannen nix! Daar ben ik heel erg aan gaan werken en nu gaat het wel goed. Ik heb ook met mn vriend afgesproken dat hij het gewoon zegt als hij zich opgesloten of geclaimd voelt door mij. Dat is echt heel fijn!

Heb nu 1 vriendin, bevalt me prima

quote:

---

Op 18 maart 2002 17:31 schreef WickedKimmie het volgende:
Dat heb ik ook gehad. Maar op een gegeven moment ga je denken....hmmm, ik doe toch iets fout... Dan ga je denken wat je fout doet en als je daar achter kan komen kan je proberen het in je volgende relatie te verbeteren.

Bij mij was het bijvoorbeeld zo dat ik heel veel last had/heb van verlatingsangst. Daardoor ging ik heel erg claimen...en dat vinden mannen nix! Daar ben ik heel erg aan gaan werken en nu gaat het wel goed. Ik heb ook met mn vriend afgesproken dat hij het gewoon zegt als hij zich opgesloten of geclaimd voelt door mij. Dat is echt heel fijn!

---

dat verlatingsangst klinkt ook redelijk naar iets wat ik ook heb gedaan..

Ja, lekker aan jezelf twijfelen als het niet goed gaat in een relatie van welke orde dan ook, heerlijk is dat! Terwijl we allemaal weten dat we ons best doen en nix meer kunnen doen dan datgene waar we mee bezig zijn. Fuck that. Ik ben mezelf en als dat je niet bevalt dan rot je maar op.

quote:

---

Op 18 maart 2002 17:31 schreef WickedKimmie het volgende:
Bij mij was het bijvoorbeeld zo dat ik heel veel last had/heb van verlatingsangst. Daardoor ging ik heel erg claimen...en dat vinden mannen nix! Daar ben ik heel erg aan gaan werken en nu gaat het wel goed. Ik heb ook met mn vriend afgesproken dat hij het gewoon zegt als hij zich opgesloten of geclaimd voelt door mij. Dat is echt heel fijn!

---

dat had ik dus precies andersom, ik werd geclaimd en hij had het na 1 maand over samen op vakantie
toen was ik weg, en het duurde een tijd voordat ik helemaal van hem af was
nu ben ik aardig terughoudend geworden, en ik weet niet zeker of ik daar blij of juist niet bli mee moet zijn.

quote:

---

Op 18 maart 2002 17:34 schreef SQT het volgende:
dat verlatingsangst klinkt ook redelijk naar iets wat ik ook heb gedaan..

---

Je mag me wel mailen als je het erover wil hebben.

Bij mij komt het iig doordat mn ouders na een vreselijk huwelijk gescheiden zijn en ik dus nooit een goed voorbeeld heb gehad qua relaties. (jaja, psycholoogje kim heeft dat maar mooi ff zelf uitgevogeld!)

quote:

---

Op 18 maart 2002 17:34 schreef Greycloak het volgende:
Ja, lekker aan jezelf twijfelen als het niet goed gaat in een relatie van welke orde dan ook, heerlijk is dat! Terwijl we allemaal weten dat we ons best doen en nix meer kunnen doen dan datgene waar we mee bezig zijn. Fuck that. Ik ben mezelf en als dat je niet bevalt dan rot je maar op.

---

mee eens, maar dan probeer je nog wel je relatie te redden als er eens iets fout gaat toch? Wat ik bedoel: je geeft toch ook wel eens toe ofzo?

Ja, te vaak, en da's nou net het probleem. Ik geef een ander te vaak het voordeel van de twijfel.

vaak merk ik dat ik teveel geef in relaties. Ik cijfer mezelf helemaal weg en verdwijn na verloop van tijd in een soort schim vanmezelf

quote:

---

Op 18 maart 2002 17:37 schreef Angela Mortis het volgende:
dat had ik dus precies andersom, ik werd geclaimd en hij had het na 1 maand over samen op vakantie
toen was ik weg, en het duurde een tijd voordat ik helemaal van hem af was
nu ben ik aardig terughoudend geworden, en ik weet niet zeker of ik daar blij of juist niet bli mee moet zijn.

---

I am what I an from beginning to the end...

kijk je wordt toch gevormd door de maatschappij, wie weet was je anders nu wel een of andere idiote patser. Jij bent dit geworden (dit klinkt ook als een ervaring, dat is bijna nooit slecht lijkt mij) en dat hebben anderen dan maar te accepteren. Als jij je hier goed bij voelt, wat is dan het probleem?