| Chelman |
| Krijg de bloemetjes |
 |
 |
|
 Posted 10-07-2006 23:09 by Chelman |
 |
|
quote:
Op 11 juni 2006 19:18 schreef METALSLET het volgende:
Meisjesnamen : Kiki, Deedee, Didy, Naomi, Nina, Julya Indy en/of Dominique
Toen ik dit las moest ik gelijk hier aan denken:
quote:
Waarom verdienen de ouders van Stefany doorgaans minder dan die van Stéphanie? Waarom hebben mensen met een afwijkende voornaam vaker last van psychische problemen? Hoe populair zijn namen als Britney en Jamai nu echt?
Naamkundige dr. Doreen Gerritzen weet er alles van.In 2000 kreeg het Amsterdamse Meertensinstituut voor volkcultuur via de Sociale Verzekeringsbank die de kinderbijslag regelt, de beschikking over 3,5 miljoen voornamen van in Nederland wonende kinderen onder de achttien jaar. Voor naamkundige dr. Doreen Gerritzen en twee collega's een onuitputtelijke bron voor wetenschappelijk onderzoek en analyses, waarover in november het boek Over voornamen moet verschijnen.
Onder meer via de postcodes kon Gerritzen de voornamen herleiden tot bepaalde wijken en het daaraan gekoppelde sociale en financiële milieu. Wat bleek: ouders uit de hogere inkomensklassen geven hun dochters opvallend vaak een voornaam die op 'e' eindigt: Eline, Katherine,
Lisanne. Of op een 'ijn': Karlijn, Jasmijn. In dit milieu zijn ook Franstalige namen populair, mits met de juiste accenten geschreven: Cécile, Frédérique.
Daarentegen eindigen de namen van dochters uit de lagere salarisklassen vaak op een 'a': Samantha, Melissa, Linda, Tamara. In deze klasse zijn de namen over het algemeen ook wat langer en meer dan eens afgeleid van populaire personages uit tv-series. Ook de uitgang 'y' is populair bij de lagere klasse, zowel bij jongens als bij meisjes: Wendy, Kelly, Joey, Danny. Hetzelfde geldt voor namen met een Engelse, Spaanse of Italiaanse herkomst: Mario, Ricardo, Melissa, Kimberley, Kevin, Wesley.
De Engelse zeggen weliswaar 'What's in a name?' en puur rationeel gezien is een voornaam ook niet meer dan een bepaalde lettercombinatie, maar in de praktijk blijken voornamen grote invloed te kunnen hebben op het leven van de drager. Zo signaleerde het tijdschrift Psychologie een paar jaar geleden dat mensen met een zeer afwijkende naam vaker last hebben van psychische problemen. Gerritzen: ,,Ik ben geen psycholoog, maar als jij een vervelende naam hebt waar je aldoor mee gepest wordt, dan kan dat behoorlijk op de zenuwen werken. Iemand die Bingo wordt genoemd, zal waarschijnlijk non-conformistische ouders en een dito opvoeding achter de rug hebben. Ik kan me voorstellen dat zulke mensen gaandeweg hun leven meer weerstanden ondervinden. Ze belanden niet alleen vanwege hun naam bij de psycholoog, maar vanwege hun levenshouding.''
Het tegenovergestelde gaat blijkbaar ook op: kinderen met veel voorkomende namen zijn in het algemeen populairder en succesvoller, dan kinderen met afwijkende of zeldzame namen. Bij een Amerikaans onderzoek werd studenten gevraagd aan de hand van een twintigtal pasfoto's de mooiste meisjes te kiezen. Frappant genoeg veranderde de uitslag toen in een tweede ronde ook de namen van de dames erbij werden verteld. Opeens waren Jennifer, Kathy en Christine 'mooier' dan Ethel, Harriet en Gertrude.
,,Namen roepen nu eenmaal bepaalde associaties op en onbekende namen wekken, zeker bij kinderen, argwaan op'', aldus Psychologie. Maar niet alleen bij kinderen, want Amerikaanse leraren die de opstellen van hen onbekende kinderen moesten nakijken, gaven kinderen met ongewone en impopulaire namen een beduidend lager punt dan de kids met een populaire naam.
,,Zo werkt het ook wel eens bij sollicitaties'', weet Doreen Gerritzen. ,,Chefs die een eerste selectie uit de brieven moeten maken, laten zich onbewust ook een beetje leiden door de naam. Mensen zoeken van nature mensen om zich heen met wie ze vertrouwd zijn. Het verschilt natuurlijk per branche, maar als jij Swastika heet, of een onconventionele naam als Ozzi of Pepsi hebt, dan verkleint dat soms je kansen. Terwijl Mariecke met 'ck' misschien net iets eerder op gesprek mag komen dan Marieke.''
Een naam wordt (on)gewild deel van onze identiteit. Probeer eens aan uzelf te denken, maar dan met een totaal andere naam. Dat beklijft bijna niet. Toch zijn er jaarlijks een paar honderd mensen die hun voornaam veranderen. Soms informeel (onder vrienden en kennissen), soms formeel bij de burgerlijke stand. Uit onderzoek van studenten van Doreen Gerritzen blijkt dat 23 procent van de Nederlanders tussen 35 en 65 jaar ontevreden is met zijn of haar voornaam. Gerritzen: ,,Vroeger waren mensen niet zo bezig met voornamen. Men heette Truus of Piet en was vaak vernoemd naar een familielid. Vanaf de jaren zeventig werd de samenleving informeler, gingen we elkaar vaker bij de voornaam noemen en werd de 'dynamiek' en 'uitstraling' van een naam steeds belangrijker. Wie sindsdien nog Bep, Saartje, Harry of Tonny werd genoemd, heeft nu vaker het gevoel met een ouderwetse naam rond te lopen die niet bij zijn leeftijd past.'' Toch mogen al deze Bep's en Harry's nog van geluk spreken, want uit de gegevens van de SVB blijkt dat tussen 1983 en 2001 nog 61 ouderparen hun zoon Adolf hebben genoemd.
,,Dat is nou typisch zo'n naam die totaal verkeerde associaties oproept'', zegt Gerritzen. ,,Voor Osama geldt nu hetzelfde. Frappant genoeg is de naam Marc, na de arrestatie van Dutroux, niet 'besmet' geraakt. Bij Hillary en Pim zie je wel enige afname, sinds ze geassocieerd worden met mensen die nadrukkelijk in het nieuws zijn (geweest). Je hebt ook namen die heel tijdsgebonden zijn. Britney en Jamai zijn nu populair, maar zullen dat waarschijnlijk niet lang blijven. De show- en sportwereld zijn trouwens nauwelijks een inspiratiebron voor ouders. Slechts vier procent van de ouders vernoemt hun kind naar een idool, en dan nog gebeurt het vooral in de lagere sociale klassen. 45 Procent van de ouders bedenkt zelf een originele naam en iets meer dan vijftig procent vernoemt het kind naar een familielid of kennis. Is het niet als eerste naam, dan wel als tweede (doopnaam).''
Het algemene idee dat in elitewijken vooral dubbele namen populair zijn, is trouwens ook niet waar. Er lopen weliswaar genoeg Jan-Japen, Rogier-Juliussen en Anne-Louises rond, maar opgeteld zijn het er zo weinig dat ze niet eens de top-25 van rijkeluisnamen halen. Die worden aangevoerd door Charlotte en Sophie en door Floris en Victor.
Vroeger hadden namen vaak een betekenis of zat er een wens in verscholen. Maxima komt bijvoorbeeld van Maximiliaan, wat van Maximus komt, wat in het Latijn 'de grootste' betekent. Of Jan, dat komt van Johannes, dat in het Hebreeuws 'Jaweh is genadig' betekent. Bij Iris, Koen en Roos kunnen we ons meteen van alles voorstellen, maar neem nu namen als Claudia of Cicilea. Wie staat er nog bij stil dat die oorspronkelijk 'de lamme' en 'de blinde' betekenen?
KOSOVO JE SRBIJA! SVETA SRPSKA ZEMLJA !
|
Niets is toch dommer, dat al je kind later in een klas zito lid is van een sportvereniging waar al 2 of 3 andere kinderen dezelfde naam hebben!
Lezen! 
