quote:
Op 8 oktober 2008 14:04 schreef M. het volgende:
Dat van die vriendjespolitiek is een emotionele generalisatie, niet geschikt als argument. Los daarvan zijn er wel enkele vertrekbonussen getoucheerd ja. CEO’s weten over het algemeen goed voor zichzelf te zorgen. Ik hink een beetje op twee gedachten:
- tegen: een vertrekbonus zoals bij Lehman van miljoenen euro’s/dollars is op geen enkele manier aan een normaal mens uit te leggen.
- voor: die bonussen zijn meestal contractueel vastgesteld. Je kunt niet zomaar arbeidscontracten gaan openbreken, dan zet je de rechtszekerheid van die contracten op losse schroeven. Dan kan je ook als werknemer nergens meer zeker van zijn. Moet je voorstellen dat je salaris opeens éénzijdig naar beneden wordt aangepast, zonder dat je er iets aan kan doen. Mooie boel!
Nog steeds vind ik zo’n vertrekbonus echt op geen enkele manier uit te leggen. Bonussen bij goede prestaties, prima, maar anders niet. Ik vind dan ook dat de beloningssystematiek helemaal bovenin vaak niet deugt. Maar dan moet je niet pas als er stront aan de knikker is als regering of oppositie moord en brand gaan schreeuwen. Dat is wel erg opportunistisch. In 2000 kraait er geen haan naar en nu komt het opeens electoraal uit om te zaniken over de beloningen van CEO’s. Dan denk ik: dat had je van tevoren al moeten aanpakken (los van of je dat zou moeten doen hoor).
Alleen: die beloningssystematiek vind ik in het licht van deze crisis eigenlijk niet zo relevant.
Een aantal politieke partijen gaat natuurlijk al jaren in tegen de hoge beloningen aan de top. De huidige situatie geeft een perfect voorbeeld van waarom dit systeem nergens op slaat. Uiteraard grijpt iedere partij zo'n prachtige ondersteuning van een standpunt aan om kiezers te wijzen op hun gelijk. Deze discussie is verder in zoverre relevant in het licht van deze crisis dat wanneer topmannen meer afgerekend zouden worden op hun (wan)prestaties ze misschien ook wat minder risico's zouden nemen. Als het netwerk van de gemiddelde CEO daarnaast niet dermate groot zou zijn dat na een wanprestatie deze CEO zichzelf weer echt opnieuw zou moeten bewijzen in een lagere functie, dan zou er al helemaal beter nagedacht worden over mogelijke risico's. Aan dit laatste probleem valt natuurlijk erg weinig te doen, maar ik zie het weldegelijk als een probleem. Althans, mijn emoties zien het blijkbaar als een probleem
quote:
Waar had je dat voorbij horen komen? En wat bedoel je precies met “slechte producten”? Ik snap niet zo goed wat je bedoelt.
In ieder geval zijn opgeknipte en weer samengebonden hypotheken talloze malen doorverkocht, simpelweg omdat er geld mee te verdienen viel. Daar is op zichzelf niets mis mee.
Pfft, Pauw&Witteman, NRC.nl, Netwerk en Eén Vandaag zijn de bronnen die ik voornamelijk bijhoud, dus bij een of meerdere van die bronnen heb ik dat voorbij horen komen. Ik vind het eigenlijk wel iets voor Willem van Middelkoop om hierop in te gaan, ik zal eens gaan zoeken. In ieder geval kwam het erop neer dat bepaalde banken producten hebben gecreëerd waarvan ze wisten dat ze risicovol waren. De producten kregen pagina's vol met kleine lettertjes waardoor de risico's niet meer eenvoudig te doorzien waren. Deze banken hebben vervolgens de risicovolle ('slechte') producten aangeprezen als stabiel en snel verkocht aan onder meer het buitenland. Ze waren ondertussen echter volledig van de risico's op de hoogte. Natuurlijk moeten kopende partijen goed opletten op wat ze aanschaffen, maar het bewust verkopen van 'slechte' producten lijkt me nu ook niet echt de bedoeling.
quote:
Ik denk niet dat je de zwarte piet naar één partij toe kunt spelen. Zelf denk ik dat in ieder geval de volgende partijen zich achter de oren kunnen krabben:
1. de CEO’s maken de strategische keuze om subprime-hypotheken te verkopen, dit is ze te verwijten.
2. werknemers in het verkoopkanaal verkopen willens en wetens hypotheken aan mensen die het eigenlijk niet kunnen betalen, dat zijn geen goede praktijken.
3. de gewone man moet gezond verstand krijgen en niet een hypotheek die z’n portemonnee eigenlijk te boven gaat sluiten; gewoon opletten!
4. het opknippen, bij elkaar binden en doorverkopen van hypotheken moet je wel bijzonder goed administreren en bijhouden, anders verlies je het zicht op de onderliggende risico’s. De achterliggende systeemontwerpers, risicomanagers en IT-technieken hebben het dus laten afweten.
5. rating agencies hebben de risico’s niet onderkend waardoor de crisis zich kon opbouwen zonder dat ze een waarschuwingssignaal afgaven.
6. toezichthouders hebben gefaald, het financieel toezicht loopt duidelijk achter wat betreft risicobeheersing en de eisen die ze daaraan stellen.
Maar ja, lekker boeiend. De discussie over hoe je dit soort dingen in de toekomst kunt voorkomen lijkt me een belangrijkere…
In deze opsomming kan ik me helemaal vinden. Voor al deze 6 problemen zou meer overheidsinmenging naar mijn mening oplossing kunnen bieden:
1. Door wijzigingen in onder andere de bonusregelgeving CEO's meer afrekenen op wanprestaties, waardoor ze minder risicovol zullen handelen.
2. Wanneer topmannen (strenger) worden afgerekend op slechte prestaties zullen ondergeschikten ook minder ruimte krijgen voor wanprestaties. De baas laat zijn ondergeschikten echt niet zomaar grote risico's nemen wanneer hij er op den duur écht op afgerekend wordt.
3. Mensen slimmer maken is erg moeilijk. Je kan ze wel tegen zichzelf in bescherming nemen door bijvoorbeeld reclame's over leningen van de buis te halen en een goed krediet registratie systeem in te voeren (aan de huidige BKR registratie zitten nogal wat haken en ogen). Blijkbaar hebben mensen enige overheidsbemoeienis nodig, kijk maar naar de vele Amerikaanse sukkels die geen zorgverzekering hebben. Natuurlijk hartstikke terecht vanuit sociaal Darwinistisch oogpunt dat onverantwoordelijke mensen failliet gaan door eigen tekortkomingen. Ik denk echter dat wanneer je grote groepen domme mensen niet tegen zichzelf in bescherming neemt en, zoals in dit geval, gewoon hun huis uit schopt, dat er grote problemen ontstaan voor de samenleving. Dan liever een iets minder vrije markt waarin banken minder gemakkelijk kunnen profiteren van de domme mens.
4, 5 en 6. Meer toezicht vanuit de overheid op het financiële systeem kan vele risico's wegnemen. Hierbij moet ik wel opmerken dat enige concurentie in het ambtelijk apparaat niet zou misstaan, anders krijg je hetzelfde als bij de topmannen, dat men niet nauwkeurig en doordacht handelt omdat het salaris toch gehandhaaft blijft.
Ik pleit dus voor (iets) minder vrije markt in de financiële sector en meer vrije markt in het ambtelijk apparaat.
[Dit bericht is gewijzigd door Kramy op 08-10-2008 14:52]
