quote:

---

Op 11 april 2012 11:42 schreef bastianus het volgende:
Dan nog vind ik het niet passend om Calimero te demoniseren.

---

deze?
Het evangelie voor Calimero
Overdenking op de werkconferentie ‘Sluiten of Doorstarten?’, vrijdag 17 april 2009 in Apeldoorn
Tim Vreugdenhil
De meesten onder u zullen ‘m nog kennen, deze tekenfilmheld uit de jaren zeventig en
tachtig: Calimero. Het kleine zwarte kuikentje met op zijn kop een eierdop heeft alleen al in
zijn naam meer te maken met het thema van onze conferentie dan ik zelf vooraf dacht. Zijn
bedenker, de Italiaanse tekenaar Toni Pagot, noemde zijn creatie naar de kerk in Milaan
waar hij ooit getrouwd was: de San Calimero. En die kerk is weer genoemd naar de heilige
Calimerius, gestorven in 190 n.Chr. en bisschop van Milaan. Of deze Calimerius klein van
stuk was, is niet bekend. Maar dat allemaal terzijde. Van Calimero is de beroemde
beteuterde uitspraak (waarbij ik op deze plaats het typische Calimero-stemgeluid niet zal
proberen na te doen): “Zij zijn groot en ik is klein, en dat is niet eerlijk, o nee!” We vergeven
onze kleine vriend maar even zijn grammaticale uitglijder (ook Popeye de zeeman en Ernie
uit Sesamstraat zijn er nooit in geslaagd helemaal foutloos te spreken) en we focussen ons
op de inhoud. Deze zin drukt iets uit dat bekend is geraakt als het Calimero-complex of het
Calimero-effect: zo klein zijn dat je er onder gaat lijden. Je wordt niet meer gezien. Niemand
houdt rekening met je. Sterker nog, je slaagt er amper in om jezelf nog serieus te nemen als
je voor de spiegel staat. Je zou er medelijden met jezelf van krijgen, en dat is precies wat
Calimero heeft. Zij zijn groot en ik is klein, en dat is niet eerlijk, o nee! Mensen kunnen lijden
aan zo’n Calimero-complex. Hele volken hebben eraan geleden of lijden er vandaag nog
aan. En ook onder kerken komt het voor.
Israël kun je typeren als ‘de Calimero onder de volken van het oude nabije Oosten’. Mozes
spreekt in Deuteronomium 7,7 over de oorsprong, de identiteit van Israël: God kreeg u niet
lief omdat u talrijker was dan de andere volken – veeleer was u het kleinste van allemaal! U
was de Calimero! Je zou misschien verwachten dat Gods volk daar vervolgens een positief
verhaal van maakt, zo van: júist de Calimero’s worden door God gezien en geliefd, zalig de
Calimero’s! Maar dat gaat veel te snel. De Calimero’s in de bijbel (en dat zijn er nogal wat)
maken bijna allemaal een flinke ontwikkeling door. De biografie van David begint weliswaar
op z’n Calimero’s (met name de zalving door Samuël en de strijd tegen Goliath natuurlijk),
maar de kleine David groeit al snel uit tot een absolute grootheid. Bijna alle verhalen waarin
een persoon klein begint, eindigen op de wijze van Piet Hein: hun daden benne groot en
daarmee ook hun persoonlijkheid. Of haar persoonlijkheid, in het geval van Debora. Klein
zijn is in het Oude Testament vaak iets dat bedreigend is, dat overwonnen moet worden.
Nergens staat dat het goed is om klein te zijn of dat je dat leuk moet vinden. Abraham krijgt
niet te horen: je zult een klein volk blijven, zij het heel bijzonder. Nee, talrijk wordt zijn
nageslacht en groot het volk dat in hem gezegend wordt, ontelbaar zelfs. Dus is het niet
verwonderlijk dat het volk Israël klein zijn bepaald niet als een zegen zag. Grote delen van
het Oude Testament zijn gewijd aan verhalen van hoezeer Gods volk het ergens niet eerlijk
vindt, o nee, dat zij kleiner zijn dan anderen. We willen een koning, liefst een kop groter dan
de rest, we willen meedoen in de vaart der volkeren. De profeten zijn het later geregeld als
een oordeelsaankondiging gaan noemen, jegens een volk dat te groot van zichzelf denkt:
zie, ik zal u klein maken! – zegt de Heer. Calimero zijn is in het Oude Testament vaak een
straf, een vloek. In Babel weten we er wel raad mee: achter dat Calimero-volkje zit
waarschijnlijk een Calimero-godje! Jullie zijn klein en wij zijn groot, haha! En dan is er nog
iets. In het Oude Testament loopt ook een treurig spoor van hoe het juist de allerkleinsten
zijn binnen Israël die vaak niet gezien worden of die worden veracht, misbruikt, uitgebuit. De
bijbel is vol van Calimero’s die het uitschreeuwen tot God. Denk aan de profeet Natan, die in
pakkende taal zo’n Calimero neerzet: die met dat ene ooilam is klein en zijn buurman met de
kudde is groot. Waarop de grote David zelf verbolgen uitroept: en dat is niet eerlijk, o nee!
Nee, zegt Natan, en jij hebt er zojuist zelf één vertrapt. Weet je niet meer hoe je zelf
begonnen bent? Alsof jij van huis uit zo’n grote jongen was!
Van het beroemde bijbelwoord uit Micha 5,1 hebben mensen altijd aangevoeld dat het de
aanzet vormt tot het evangelie, tot goed nieuws. Uit jou, Betlehem in Efrata, te klein om tot
Juda’s geslachten te behoren, uit jou komt iemand voort… Daar gaat een treurige
geschiedenis achter schuil. Betlehem, ooit royal David’s city, is Calimero-dorp geworden.
Gedaald in ledental, een rijke geschiedenis maar een armetierig heden, met weinig
toekomstperspectief. Het hoort nog net bij de denominatie Juda, maar eigenlijk ook weer
niet. Zal Betlehem tenslotte sluiten of is er nog een doorstart mogelijk? Het evangelie vertelt
niet zomaar wat wij zelf ook wel konden verzinnen. Het evangelie luidt hier om die reden niet
kortweg: Betlehem, jij zult weer groot en sterk worden. Het evangelie is: uit Calimero-dorp
komt iemand voort die over Israël zal heersen. Toch weer een grote dus? Zoon van David
wekt verwachtingen in die zin. Maar dat is niet het enige wat de profeten vooraf over hem te
vertellen hebben. Zij roepen spannende vragen op: zal de messias niet ergens zélf een
Calimero zijn...en blijven? Jesaja beantwoordt die vraag expliciet als hij zegt dat de messias
gestalte heeft noch luister. Geen grandeur dus, geen klasse, geen power. En later zeggen de
schrijvers van het Nieuwe Testament het zo: hij was groot, maar hij werd klein. Hij daalde af,
hij vernederde zich. Het evangelie is niet simpelweg: er komt tenslotte een hele Grote. Het
evangelie is wonderlijker: hoe God er voor kiest om zelf klein te worden met de kleinen.
Hoezeer de koningen en machthebbers in het Oude Testament ook worden opgeroepen om
te denken om de kleinen, om te sympathiseren met de kleinen, om erbarmen met hen te
hebben, ze doen het vaak niet. Ze vergeten wat het is om klein te zijn of ze kunnen zich er
niets bij voorstellen. En laten wij die koningen niet te hard vallen. Hoeveel grote mensen in
onze samenleving maken zich werkelijk druk om de kleinen? Hoeveel middelgrote of grote
kerken of kerkleiders liggen er echt wakker van dat er zoveel hele kleintjes nauwelijks nog
kunnen bestaan?
Nu moeten we van Jezus natuurlijk niet in alle opzichten een Calimero maken. We lezen in
de evangeliën uitspraken in allerlei toonsoorten, maar nooit hoor je het zelfmedelijden dat
Calimero kenmerkt. Het wonderlijke van Jezus is dat hij zich over zijn eigen kleinheid nooit
beklaagt. Hij heeft dat vaak gedaan bij anderen. Daarbij zaait hij nogal eens verwarring, door
expliciet en impliciet de vraag te stellen: wie is er hier nu eigenlijk klein? Bij Jezus is het niet
zoals bij ons: what you see is what you get. Denk aan wat er in Matteüs 18 staat, als
leerlingen aan Jezus vragen wie er eigenlijk de grootste is in het koninkrijk van de hemel. Dat
vraag je alleen als je jezelf een goede kans toedicht. Maar dát verraadt nu juist een spiritueel
Calimero-complex: achter grote woorden en grote verwachtingen zit vaak een klein hartje.
Onmiddellijk zet Jezus een kindje in de kring. Je mag het gerust een Calimero noemen. Het
is een ontroerend gezicht: hij riep een kind bij zich en zette het in hun midden neer. Om
vervolgens tegen de omstanders te zeggen: ik verzeker jullie, als je niet verandert en wordt
als een kind, dan zul je het koninkrijk van de hemel zeker niet binnengaan. Worden als een
kind, dat is dus niet terugkeren in de moederschoot, zoals Nicodemus nog een moment
dacht. Worden als een kind is: klein zijn. Ten volle beleven dat anderen groot zijn en dat jij
klein bent… en dan achterwege laten dat dat niet eerlijk is. Niet verzinken in zelfbeklag!
Sterker nog: Jezus draait het om. We horen hem opeens de wet van Calimero definiëren:
wie zichzelf vernedert en wordt als dit kind, die is de grootste in het koninkrijk van de hemel.
Wie zichzelf vernedert… dat kun je extreem moralistisch opvatten natuurlijk, en ongetwijfeld
zijn er wijze spirituele adviezen voor zelfvernedering. Maar laten we het praktisch houden, en
dichtbij onszelf. Wie lid is van een gemeente die krimpt, kwijnt, worstelt, die zit middenin een
vernederend proces. Je gemeente was misschien ooit groot of bloeiend. Maar kijk nu eens.
Wie in een kleine gemeente zit, weet alles van soms weinig verheffende discussies, van
taboes, van gewoon maar doorgaan en er vooral niet over praten. Een kerk hoort de glorie
van God te weerspiegelen, het lichaam van Christus te zijn, veel van de Geest te hebben.
Grote en bloeiende kerken, ja, daar is vandaag nog wel belangstelling voor, daar barst het uit
zijn voegen. Maar jij bent klein… En opeens hoor je hoe Jezus jou in die omstandigheden
zalig spreekt. Waarom? Wel: in een krimpende kerk kún je niet meer doen alsof je een
gemeente zelf kunt organiseren. Het lukt namelijk nauwelijks meer. Je kúnt je niet optrekken
aan de geweldige preken die je elke zondag hoort of aan de daverende muziek en lofprijzing,
die is er namelijk niet. Je hébt geen hartverwarmende ervaringen van grote groepen mensen
die zich graag bij jouw gemeente voegen: je bent al blij als de gemeenteleden die er nog zijn
een beetje trouw komen opdagen. Lid zijn van zo’n kerk en zeker je er voor inzetten, is een
vernederend iets. En toch…jezelf vernederen is volgens Jezus hetzelfde als worden als een
kind. Een Calimero worden. Maar dan zonder dat zelfbeklag. Een kind leeft het klein zijn.
Een kind kijkt niet verder dan een dag, of minder. Een kind verwacht alles van vader. Ik ben
klein, maar Hij is groot.
Jezus tovert Calimero’s dus niet om in reuzen. Hij geneest ze wel van hun zelfbeklag. Zij zijn
groot en ik is klein en dat is niet eerlijk – o nee, voor die ervaring heb je je bijbel niet nodig,
dat zie je wel in de realiteit. Jezus geneest van elke vorm van een Calimero-complex. Hij was
groot en hij werd klein en hij zal daarom tot in eeuwigheid de naam boven elke naam
ontvangen. Laten we hem voor een keer de grote Calimerius noemen. En in zijn spoor gaan
door de tijden heen miljoenen kleintjes, Calimero’s. Mensen die klein zijn en die zichzelf
daarom gelukkig prijzen. Kérken die klein zijn en die zich daarom in hun missie toch niet
laten weerhouden. Uit onderzoek is gebleken dat bijna alle eerste christelijke gemeenten
uitermate klein waren, hoogstens enkele tientallen mensen. De zeven brieven uit Openbaring
lijken in de meeste gevallen ook in een context van ‘piepkleine kerk versus een enorme
buitenwereld’ op te roepen. Lees die brieven eens met elkaar! Elke krimpende kerk kan er
een schat aan praktische raadgevingen in horen, maar vooral: de blijde boodschap. Die vind
ik onder andere in een citaat uit de brief aan Filadelfia (en daarmee sluit ik af). Wie oren
heeft om te horen, hoort een verrassende kijk op sluiten of niet. Dit zegt hij die heilig en
betrouwbaar is, die de sleutel van David heeft – wanneer hij opendoet kan niemand sluiten,
wanneer hij sluit kan niemand openen. Ik weet wat u doet. Ik heb ervoor gezorgd dat de deur
voor u open staat, zonder dat iemand hem kan sluiten. Want ook al hebt u weinig invloed, u
bent trouw gebleven aan wat ik heb gezegd en hebt mijn naam niet verloochend.
(Openbaring 3,7-8)

@Hypnos: ben jij nu oprecht geïnteresseerd in het geloof van Progton en Fusion? Het lijkt nml. alleen maar alsof jij bezig bent om dat onderuit te schoppen. Dat is natuurlijk geen discussie voeren.

Zover ik nu lees sta jij niet eens open voor een gefundeerd antwoord van beide heren en loop je alleen maar jouw irritatie te spuien en heel het geloof over één kam te scheren.

Het is nu wel duidelijk dat jij niets met geloof hebt en wilt hebben... Maar schoppen omwille van het schoppen komt een beetje kleuterachtig over.

quote:

---

Op 11 april 2012 8:20 schreef Fusion het volgende:
Met alle respect (u know I love u niggah), maar dit hele verhaal is denk ik nou net hoe t niet bedoeld is. Forceren dat je niets terug mag doen terwijl je zelf de losse hand hanteert, het effect dat dat weer heeft gehad hoe jij je kinderen opvoedt... Ik denk dat 'keer de andere wang toe', naast de sociologische lading die het heeft (die heb ik hier al eens toeglicht, waarom er in Matteus over de *rechterhand* wordt gesproken!), vooral je hart zou moeten aanspreken. En ja, dat zou zich horen te vertalen in uit liefde voor je tegenstander de andere wang toekeren, maar niet in een krampachtig zelf-opgelegd passieve houding waar je zelf niet achter staat. Denk ik.

---

kun je me eens uitleggen hoe je dan alle agressie, zelfverdedigingsreflexen, spanning en wraakgevoelens ten opzichte van een agressor kunt negeren en/of het liefdesgevoel kunt laten regeren in een situatie waar je net een klap gevangen hebt?
Dat je een passieve houding aanneemt of dat je vlucht, dat kan ik zeker begrijpen, maar dat is uit zelfbehoud. Liefde als reactie op agressie is onnatuurlijk, dan ga je terug naar de schuld van liefde, een plicht die geen ruimte laat voor agressie. Het Christendom laat bijna nergens ruimte voor agressie, dat is ongezond, onrealistisch en leidt tot passieve agressie. En dat doet Jezus uit angst voor haat, want agressie kan sterk lijken op haat. Maar het is maar als agressie of frustratie niet mag geuit worden dat het pas echt leidt tot haat. Er zijn natuurlijk ook andere oorzaken.

De wangsituatie is op zich betekenisvol, maar is voor mij en vele andere mensen exemplarisch voor het "liefde über alles" karakter van Jezus. Op zich is dat allesbehalve stoer of "mannelijk", maar dat is zo erg nog niet. Wat wel erg is in mijn ogen is het onnatuurlijke karakter en de potentiële aanleiding tot psychische of gedragsstoornissen

Toch vraag ik me sterk af hoe je dat doet, liefde voelen op een moment van slaag krijgen - als het niet voor de sport is

[Dit bericht is gewijzigd door Hypnos op 11-04-2012 12:08]

quote:

---

Op 11 april 2012 11:57 schreef Staalman het volgende:
@Hypnos: ben jij nu oprecht geïnteresseerd in het geloof van Progton en Fusion? Het lijkt nml. alleen maar alsof jij bezig bent om dat onderuit te schoppen. Dat is natuurlijk geen discussie voeren.

---

ik schop om antwoorden te krijgen. ik heb weinig geduld in dit soort zaken. Mijn ervaring leert me dat door escalatie de kern van de zaak dikwijls sneller bovenkomt dan door kleine schommelingen in meningen

quote:

---

Op 11 april 2012 12:05 schreef Hypnos het volgende:
Toch vraag ik me sterk af hoe je dat doet, liefde voelen op een moment van slaag krijgen - als het niet voor de sport is

---

quote:

---

Op 11 april 2012 12:13 schreef Mark het volgende:

---

dat bedoel ik ja

quote:

---

Op 11 april 2012 12:11 schreef Hypnos het volgende:
ik schop om antwoorden te krijgen. ik heb weinig geduld in dit soort zaken. Mijn ervaring leert me dat door escalatie de kern van de zaak dikwijls sneller bovenkomt dan door kleine schommelingen in meningen

---

En je staat er niet bij stil dat mensen door dat gedrag geen behoefte meer voelen om te reageren?

quote:

---

Op 11 april 2012 12:18 schreef Staalman het volgende:
En je staat er niet bij stil dat mensen door dat gedrag geen behoefte meer voelen om te reageren?

---

kan best, maar dan had het imo sowieso geen nut om een discussie te beginnen, no love lost. Meestal is er toch iemand die de verleiding voelt om ergens op in te gaan, dan hangt het er vanaf hoeveel die persoon durft te laten zien van zichzelf.
Na een geslaagde clash waar de kaarten op tafel gegooid zijn is het wel nodig om weer vriendjes te worden natuurlijk, met wederzijds respect voor de verschillen. Maar zolang iemand met verborgen gedachten of motieven zit (en ik denk dikwijls dat mensen voor zichzelf ook dingen wegsteken) heb ik een neiging om daat op in te hakken (graven)

[Dit bericht is gewijzigd door Hypnos op 11-04-2012 12:24]

ik kan er bvb best mee leven dat iemand zegt "het is inderdaad niet natuurlijk in biologische zin dat een mens liefde voelt boven alle andere gevoelens in een situatie waar hij aangevallen wordt, maar ik streef er desondanks naar om dat te proberen omdat dat imo dé weg is naar innerlijke rust omdat ik haat wil mijden"

fijn, ik ga niet volgen maar ik begrijp het wel. Daar geef je een persoonlijk beleving weer.
Dat Jezus daarin je voorbeeld is, mooi voor jou

[Dit bericht is gewijzigd door Hypnos op 11-04-2012 12:32]

quote:

---

Op 11 april 2012 12:05 schreef Hypnos het volgende:
.... En dat doet Jezus uit angst voor haat, want agressie kan sterk lijken op haat. Maar het is maar als agressie of frustratie niet mag geuit worden dat het pas echt leidt tot haat. Er zijn natuurlijk ook andere oorzaken.

---

Hoe kom je hier bij? Is dit je eigen vrije interpretatie of is het nog ergens op gebaseerd?

quote:

---

De wangsituatie is op zich betekenisvol, maar is voor mij en vele andere mensen exemplarisch voor het "liefde über alles" karakter van Jezus. Op zich is dat allesbehalve stoer of "mannelijk", maar dat is zo erg nog niet. Wat wel erg is in mijn ogen is het onnatuurlijke karakter en de potentiële aanleiding tot psychische of gedragsstoornissen

---

Potentiele aanleiding tot psychische of gedragsstoornissen?
Zou je dit kunnen toelichten?

quote:

---

Op 11 april 2012 12:31 schreef SadistikFuk het volgende:
Hoe kom je hier bij? Is dit je eigen vrije interpretatie of is het nog ergens op gebaseerd?

---

het is een mening die ik deel met verschillende auteurs. Het is idd een interpretatie

quote:

---

Potentiele aanleiding tot psychische of gedragsstoornissen?
Zou je dit kunnen toelichten?

---

zeker! boeken over psychopathologie staan vol over de gevolgen van het onderdrukken of het niet mogen uiten van agressie. Gaande van automutilatie tot verslavingen tot het beluisteren van extreme metal.

[Dit bericht is gewijzigd door Hypnos op 11-04-2012 12:36]

quote:

---

Op 11 april 2012 12:36 schreef Hypnos het volgende:
boeken over psychopathologie staan vol over de gevolgen van het onderdrukken of het niet mogen uiten van agressie. Gaande van automutilatie tot verslavingen tot het beluisteren van extreme metal.

---

Bronnen aub.

quote:

---

Op 11 april 2012 12:36 schreef Hypnos het volgende:
het is een mening die ik deel met verschillende auteurs. Het is idd een interpretatie



zeker! boeken over psychopathologie staan vol over de gevolgen van het onderdrukken of het niet mogen uiten van agressie. Gaande van automutilatie tot verslavingen.

---

Naar mijn idee is er geen sprake van onderdrukking of het niet mogen uiten van de agressie.
Ik denk dat met liefde reageren in de ruimste zin van het woord genomen zou kunnen worden. Met iemand praten om achter iemands beweegredenen te komen en iemand "sturing" in zijn gedrag bieden kan onbaatzuchtig zijn en ...liefdevol?

Ik vind deze interpretatie persoonlijk wel erg grappig. Hoever hij bij de daadwerkelijke bedoeling zat? Geen idee

quote:

---

Op 11 april 2012 12:36 schreef Hypnos het volgende:

zeker! boeken over psychopathologie staan vol over de gevolgen van het onderdrukken of het niet mogen uiten van agressie. Gaande van automutilatie tot verslavingen tot het beluisteren van extreme metal.

---

Kerel lul toch niet zo, er lopen evenveel mensen rond die ook onderdrukt zijn en zich niet mogen uiten middels agressie en die hebben helemaal geen gedragsproblemen. Net zoals er evenveel mensen rondlopen die in geen enkele mate onderdrukt worden en die wel zwaar gedragsmoeilijk zijn.... Je moet niet zo bekrompen redeneren.

{edit} en die boeken geloof je wel?
Er zijn nml. meer boeken over dat soort zaken die elkaar tegen spreken dan dat zij het met elkaar eens zijn.

[Dit bericht is gewijzigd door Staalman op 11-04-2012 12:54]

Afijn. Op het moment dat het erop lijkt dat dhr. Hypnos een bepaalde hoek in wordt gedrongen, trekt hij weer een nieuw vat semi-psychologische flauwekul open om een rookgordijn te leggen.

quote:

---

Op 11 april 2012 12:51 schreef Staalman het volgende:
Kerel lul toch niet zo, er lopen evenveel mensen rond die ook onderdrukt zijn en zich niet mogen uiten middels agressie en die hebben helemaal geen gedragsproblemen. Net zoals er evenveel mensen rondlopen die in geen enkele mate onderdrukt worden en die wel zwaar gedragsmoeilijk zijn.... Je moet niet zo bekrompen redeneren.

---

fijne lulopmerking. dus als er ook andere groepen zijn is het "gelul ". Wow, dan wordt er alleen maar geluld in deze wereld want geen enkele opmerking is compleet of overkoepelend. Ik spreek dat gelul van jou nergens tegen, ik ontken dat ook niet, ik zeg ook helemaal niet dat ik de enige vorm van gedragsstoornis aanhaal. Het is gewoon iets wat ik in mijn persoonlijke ervaring meegemaakt heb bij cliënten, ONDER ANDERE, en wat duidelijk terug te koppelen is naar een verplicht liefdevolle - agressie is slecht, frustraties uiten kan niet - opvoeding. Maar kijk, ik zal wel lullen en de diagnose van de multidisciplinaire team zal ook wel gelul zijn. Waarom zou je hersenvliesontsteking hebben als er veel meer mensen met griep rondlopen.

quote:

---

{edit} en die boeken geloof je wel?
Er zijn nml. meer boeken over dat soort zaken die elkaar tegen spreken dan dat zij het met elkaar eens zijn.

---

ONDER ANDERE haal ik uit deze boeken waardevolle bruikbare, concrete, praktische informatie waar een BRUIKBARE opvolging en hulpverlening op kan volgen die niet vaag is maar realiseerbaar door een handelingsplan. Het is een invalshoek die leidt tot een verbetering in de situatie. Dat is niet altijd zo, dat is zeker niet universeel, maar het heeft zijn nut al bewezen in situaties waarin ik zelf actief was, met een verbetering zowel op lichamelijk als mentaal niveau. Meetbaar, onderzoekbaar, bewijsbaar. Als iets zijn nut bewijst dan ben ik meestal geneigd dat te geloven, ik weet niet wat anderen van deze lulgedachte vinden maar mij lijkt dit logisch

[Dit bericht is gewijzigd door Hypnos op 11-04-2012 16:43]

quote:

---

Op 11 april 2012 13:39 schreef bastianus het volgende:
Afijn. Op het moment dat het erop lijkt dat dhr. Hypnos een bepaalde hoek in wordt gedrongen, trekt hij weer een nieuw vat semi-psychologische flauwekul open om een rookgordijn te leggen.

---

laten we vooral de theologen en intellectuelen hulpverlening laten doen ja Iets in mij zegt me dat ervaring en het achterhalen van de toepassing van de tekste veel meer voorstelt dan oeverloos gekwekkel over de zogenaamde geest van een tekst en de motivatie die erachter zou kunnen eventueel mogelijks misschien blablabla

[Dit bericht is gewijzigd door Hypnos op 11-04-2012 16:28]

zowiets.

ik ben heus geen universitair maar ik werkte wel nauw samen met "hoogopgeleide" mensen die hypotheses maakten bij cases waar ik ondersteuning in nodig dacht te hebben. Veel daarvan hebben betrekking op de levenvisie en het normen en waardenstelsel van cliënten, die naar aanleiding van een tragische gebeurtenis of langdurige stress plots in de problemen komen. Veel mensen hebben een Westerse structuur in hun denken en - niet onlogisch - een bepaalde onderliggende Christelijke moraal. Dat op zich leidt niet tot problemen, wel hoe die toegepast en geïnterpreteerd werd in hun socialisatieproces - op welk niveau dan ook, gaande van hoe je je voelt en wat je doet in de slaapkamer tot in de supermarkt.

Feit is dat er geen duidingsboekje bij de Bijbel zit, alleen een hoop mensen die elk vanuit hun standpunt zitten te lullen hoe het allemaal zou moeten geïnterpreteerd worden. Neuk dat. Het enige wat van tel is voor mij is hoe je dit als persoon wel of niet intergreert in je doen en laten.
Wat mij interesseert is wat je eraan kunt doen als mensen met hun geïntegreerde stelsel in de problemen komen. En als ik merk dat er een soort van rode draad bestaat bij een groep mensen die in de problemen komen met hun "Love is All"-overtuiging, dat sommigen in deze groep geen weg weten met hun doodnormale frustraties, omdat ze het van zichzelf abnormaal vinden dat ze soms op een ander zijn gezicht willen slaan of beginnen te huilen en in paniek slaan als ze dergelijke "onaangename negatieve gevoelens" ervaren, wel dan stel ik mij vragen bij die mooie levensvisie. Ook al werkt dat perfect bij 90% van die liefdeskijkers of hoe je ze ook zou kunnen noemen.
En zolang het risico op zelfbeschadiging bij een chronische ontkenning van "negatieve gevoelens" en de nood aan uiting van agressie of kracht niet erkend wordt zal ik daar mijn grote mond voor opentrekken en mijn lange tenen onder schuiven. Zelfkastijding anno 2012 heeft nog altijd een oorzaak die heel menselijk is. Er staat gvd zelfs niets over de waarde van sport en competitie in de Bijbel. Hadden ze schrik van de concurrentie van de Spelen misschien? Pacifisme aka passief isme?

trouwens niet alleen over deze menselijke gevoelens en noden ga ik tekeer, evenzeer over bvb seksualiteit, waar de meeste Christenen die ik ken bijzonder slechte en gebrekkige kennis over hebben. Hoeveel destructieve verdringing zit daar niet in, Here Jezus beware me... of de onderdanige rol van de vrouw, homoseksualiteit, ...


Het enige waar ik wel bewondering voor heb is de duidelijke Christelijke kracht en sterkte om om te gaan met de dood, los of ik de invulling nu correct vind of wetenschappelijk of whatever. Ik heb er respect voor en bewondering want die kracht en weerbaarheid heb ik op dit vlak in veel mindere mate. Zelfs op het vlak van zelfmoord zijn ze daarin veel vooruit gegaan.

[Dit bericht is gewijzigd door Hypnos op 11-04-2012 17:45]

Ben je vroeger soms misbruikt Hypnos?

quote:

---

Op 11 april 2012 12:37 schreef G.I.R.L. het volgende:
Bronnen aub.

---

:')

quote:

---

Op 11 april 2012 17:44 schreef G.I.R.L. het volgende:
Ben je vroeger soms misbruikt Hypnos?

---

niet dat ik me herinner nee, al had dat wel gekund, ook onze priester heeft wat op zijn kerfstok.

Ik ben opgegroeid in een randgemeente met strikte gedragsregels over zowat alles. Vlak daarnaast Brugge waar alles kon (en soms "moest"). Verwarrende plaats voor veel mensen. Het was ook zo'n dorp waar er bvb "geen" homo's woonden ...

[Dit bericht is gewijzigd door Hypnos op 11-04-2012 18:00]

Dat is natuurlijk niet alleen maar aan geloofszaken toe te schrijven. Ik kom uit een plattelandsdorp waar niemand echt extreem gelovig was, maar waar ook een homostel in de straat behoorlijk gepest was en weinig begrip voor dat soort 'anomaliteiten' was. Het is, denk ik, vrij kort door de bocht om dat soort intoleratie alleen op het conto van religie te schrijven, omdat het veeleer ook cultuurbepaald is.
Zelf heb ik b.v. versteld gestaan over hoe tolerant mijn moslimleerlingen zijn t.o.v. een homoseksuele klasgenoot. Ook bij een voorlichting door homo's en lesbiënnes bleken ze totaal geen moeite met de geaardheid van deze mensen te hebben.
Vaak worden vooroordelen ook verondersteld bij mensen in gelovige culturen, terwijl hiervan helemaal geen sprake hoeft te zijn. Ik heb ervaring met mensen van alle geloven of niet-geloven, en heb hieruit maar twee soorten mensen kunnen destilleren. Namelijk: Kortzichtige mensen met een vastomlijnd denkraam en weinig openheid, en genuanceerde mensen die openstaan voor nieuwe denkbeelden en 'out of the box-thinking'. Met mijn excuses voor die laatste modieuze Engelse term.

zelfs in ontkerkte gebieden zie je dat idd, maar de Christelijke ondertoon draagt er wel toe bij, is nooit ver te zoeken - of dat nu gelovigen zijn of niet

bij de oude Grieken zat dat toch ferm anders in elkaar - bij bepaalde heidense stammen ook

[Dit bericht is gewijzigd door Hypnos op 11-04-2012 23:12]

quote:

---

Op 11 april 2012 21:49 schreef bastianus het volgende:
Zelf heb ik b.v. versteld gestaan over hoe tolerant mijn moslimleerlingen zijn t.o.v. een homoseksuele klasgenoot.

---

Die klasgenoot was zelf geen Moslim, neem ik aan? Want dan zou je heel andere taferelen zien.