Gisteren dus Ayreon. XXL niet gezien ondanks dat ie ook aanwezig was.

Zal er geen spoiler van maken voor Ralph, maar ik heb genoten.

Emotioneel moment in de speech nog. Iedere Ayreonaut en wie enigszins bekend is met Kayak weet waarom.

Nog speciaal naar Loc Brewery geweest om de twee speciaal gebrouwen biertjes (Amaszing Beer in Space, een IPA, en First Beer On Earth, een PA) te proeven.



[Dit bericht is gewijzigd door Natural Disaster op 14-09-2025 15:25]

Ik was er vrijdagavond en gisteren bij de middagshow.

2x een prachtig optreden.

Wegens onverwachte omstandigheden mijn tickets voor vanavond verkocht.

quote:

---

Op 13 september 2025 18:21 schreef KwelgeestIV het volgende:
Prophecy fest. Eerste keer deze kant op. Het weer zit niet helemaal mee, maar erg mooie locatie. Buitenpodium en de camping op een glooiende heuvel tegen beboste berg aan. De Balver Höhle (de grot waarin het festival plaatsvindt) is groter, en daarmee indrukwekkender dan verwacht. Erg fan van de mammoet; mascotte van Balve.

Donderdagavond begon met Tir. Een dark ambient/dungeon synth-entiteit. De soundcheck werd met een stukje Burzum gedaan. Dubieus label, dubieus label..
Tir maakt de vorm (dark) ambient waar ik erg hard op kan gaan: simpele (infantiele?) composities exact in het straatje van Era I Mortiis en de twee gevangenis-ambient-albums van Burzum. Lieflijke, zoete melodieën die een sfeer van elfjes en trollen in een onbezorgd of -bezoedeld fris bos. De ritmesessies waren voorgeprogrammeerd, maar de laag daaroverheen werd keurig live gespeeld. Exact de muziek waar ik een zwak voor heb, maar kan me heel goed voorstellen dat mensen dit infantiele kitsch vinden. Zwaar genoten, in ieder geval.
Tweede band Nest. Had ooit in een grijs verleden een split met Agalloch. Folk ambient. Onderliggende muziek niet geheel ongelijk aan Tir, maar dan iets monotoner. Daaroverheen tokkelt meneer op een kantele. Volgens M-A bestaat de band uit twee personen. Dit was een éénmansoptreden. Er werd dan ook net iets teveel muziek niet live gespeeld. Helemaal niet onaardig, maar niet interessant genoeg om de aandacht het gehele optreden vast te houden.
Donderdag was bring your own. Dat had ik wel gedaan, maar mijn vriendin niet. Rond zes begon het toch wel te knagen. Wij het dorp in om wat te eten. Ruim optijd terug voor Vrîmuot; tijdje geleden door Zodiac Lung aangeraden klassieke neo-folk. Voor mij de band van de avond. Aangename verrassing dat Vrîmuot over een volwaardige live bezetting beschikt. Dat zien we wel eens anders in het genre. Er werd met Die Mær vom steinernen Mann afgetrapt. Hun nieuwe single. Het gehele optreden bestond uit nieuwe nummers. Zal dus wel een album aankomen. Ergens natuurlijk leuk, zo'n primeur. Aan de andere kant vind ik herkenning bij een band waarmee ik bekend ben juist ook wel erg fijn. Nouja, het was een goed, overtuigend en volwaardig optreden. De nieuwe nummers klonken iets minder 'militant', meer singer/songwriter. Ach, komt vast goed. De podiumpresentatie was wel lekker ambigu met runen, gezichtsbedekking, botten en rituale kenmerken.
Inmiddels flink doorweekt en koud was het tijd om naar ons huisje te gaan. Erg blij niet de nacht in een tent door te hoeven brengen.

Vrijdag begon met Kall. Post-Lifelover-band in hetzelfde straatje. Beetje meer Ved Buens Ende-avant garde, vleugje jazz (op het meest recente album). Begon rommelig, slecht geluid. Tijdens/na het eerste nummer klaarde het geluid wel op, maar de verschillende instrumenten wisten niet tot één geheel te integreren. Het pakte niet. Wel overduidelijk goede muzikanten. Dominante en dynamische bas. Horen we niet vaak binnen 'black' metal. Meerdere goede gitaarlijnen. Drums vielen ook positief op. Alleen de zanger was uiterst matig. Halverwege wisten de lijnen/instrumenten elkaar opeens wel te vinden, en werd de muziek nog aardig swingbaar. Wel erg jammer dat de sax niet (live) mee is. De weer op Brand het geheel toch naar een hoger niveau te tillen. Wel erg gaaf de tune van Twin Peaks als outro (livee gespeeld). Dat was een schot in de roos!
Hangover in Minsk, kende de band geheel niet. Blijkbaar conceptuele gimmick act. De muziek hangt tussen DSBM en post-black/punk/new wave in. Zangeres met scherpe, hysterische en (bijna) overdetop vocalen, die maakten dat ik aan Amesoeurs moest denken. De gewone zang/cleane vocalen gingen haar wat minder goed af, maar ze wisselde op zich kundig tussen verschillende stijlen/stemmen. Geheel klonk flink post-punk/new wave-rig, met fijne repeterende, kille black metal-riffs. Positief verrast. Dikke tieten, ook wel.
De soundcheck van Antimatter klonk dermate beroerd dat het tijd was om weer even de buitenlucht op te zoeken. Tijd voor Darkher; band die ik wel eens vluchtig hen gecheckt, maar nooit echt in verdiept. Volgens de bovenonsgestelden van M-A is dit geen metal. Ik hoorde gloomy en doomy muziek die volgens mij als metal kwalificeert. Vleugje folk of singer/songwriter wellicht, maar vooral zware, lome, volle en duistere muziek. Mevrouw was goed bij stem, en het geheel deed bij wijlen eigenlijk best wel flink aan Chelsea Wolfe denken. Zowel qua de muziek, composities, als het stemgeluid en -gebruik. Indrukwekkende show zetten ze met z'n tweeën neer. Optreden van de dag voor mij.
Geprobeerd Autumnblaze te kijken, maar de soundcheck van The Vision Bleak tetterde er vol overheen. Zij speelden Carpathia integraal. Net als bij Empyrium is The Vision Bleak een band die ik eigenlijk wel leuk vinden, omdat het concept en de sfeer mij aanspreken, maar bij Empyrium lukt me dat eigenlijk al matig tot niet. The Vision Bleak maakt bombastische muziek zonder interessante diepgang, met saaie, bondige riffs, die nergens dissonant of 'gevaarlijk' wordt. Een eigen vorm van gothic metal. Best wel McDonalds dus. Hoewel men wel twee violistes meehad, kwamen andere details, zoals de keys, van een bandje. Best wel minpunten. Nouja, geen donder aan dus.
Toch nog een keer Autumnblaze proberen. Tja.., wat moet ik hiervan zeggen. Veel verschillende stijlen door elkaar heen. Het weet mij niet te boeien of overtuigen. Er werd een folky hoempapa-nummer van het debuut gespeeld. Ze sloten met een akoestisch nummer af.
Het meest recente album van Myrkur is een draak. De eerste nummers van het optreden waren dan ook verschrikkelijk. Bombastische gothic metal. Mevrouw Myrkur haar zang was wel verschrikkelijk goed. Zeer hoog, zuiver, intens. De tweede zangeres deed echter overigens niet (veel) voor haar onder. Verderop in de set werden meerdere oude 'black' metal-nummers gespeeld. Authentieke venijnige riffs, maar met die etherische vocalen mist het geheel toch wat scherpte. Gelukkig ook nog wat folknummers. Folkesange werd aangedaan. Toch wel haar beste en meest interessante werk.
Afsluiting Enslaved die Hordanes land integraal speelt. Het geluid is matig, maar acceptabel, zou echter niet meer significant beter worden. Wat wel echt jammer en hinderlijk is, is dat de synths slecht te horen zijn. Terwijl deze juist bij dit echt oude werk zo uniek en essentieel zijn! De band speelt verder goed, maar er mist een beetje vuur. Nou moet ik zeggen dat het publiek goed tam is, maar de gemiddelde leeftijd, die hebben de release 32 jaar geleden volop meegemaakt. Sowieso wel tof hoor, na 32 jaar jouw jeugdwerk op zo'n festival (kunnen/mogen) spelen. Hordanes land ging naadloos in Miðgarðs eldar; maar toen viel de synth helemaal uit. De toetsenist stond druk naar de geluidsman te gebaren, maar het mocht niet baten. Best wel kut, want voor een flink gedeelte van dat nummer is de synth het leidende en bepalende instrument. Daar bleef nu niets van over. Tijdens het Frost-nummer meende ik wel weer heel iel iets van toetsen te horen, maar daar bleef het ook wel bij. Het was wel duidelijk daar hierna nog een nummer van Eld gingen worden gespeeld, maar Slaget had ik niet verwacht! De intro kwam (gelukkig(?)) van een bandje, maar jezus wat gaaf om dit nummer nog eens live te mogen horen! Echt nooit verwacht. Grutle was (zeer) goed bij stem, maar de cleane vocalen van dit nummer had hij (begrijpelijk) moeite mee. Zoals jullie weten erg episch, erg gaaf, meerdere wisselingen qua tempo en compositie, maar aan het einde werd het spel erg slordig, meerdere fouten. Heel erg gaaf om deze oude en epische nummers eens live mee te maken, maar ik ga niet zeggen dat dit een goed live-optreden was.

---

Speelde Kall geen Lifelover-set? Of had ik dat verkeerd begrepen?

[Dit bericht is gewijzigd door mikkasscar op 14-09-2025 15:43]

Dacht ik ook, maar voor ik reageerde even de site van Prophecy Fest gecheckt en ze speelden op twee dagen een set. Een met eigen werk andere inderdaad met Livelovermateriaal. Wordt tijd dat KGIV het verslag even afmaakt. Ook benieuwd naar
Moonspell.

quote:

---

Op 14 september 2025 16:00 schreef Sater het volgende:
Dacht ik ook, maar voor ik reageerde even de site van Prophecy Fest gecheckt en ze speelden op twee dagen een set. Een met eigen werk andere inderdaad met Livelovermateriaal. Wordt tijd dat KGIV het verslag even afmaakt. Ook benieuwd naar
Moonspell.

---

Inderdaad, met dat half werk ook altijd - wij verwachten een VOLLEDIG verslag en dat binnen de 24u, anders een permban!

Men kan blijkbaar niet wachten :

Zaterdag, tweede, en laatste (volwaardige) festivaldag. Deze begon met een akoestische set van Dornenreich. Was ik erg sceptisch over. Zat er zelfs over te denken om deze maar over te slaan. Gelukkig niet gedaan. Wat was dit goed. Twee man, Stock op gitaar en zang, en een viool. Ondanks dit alles was het een rauwe en dissonante set. Vooral de viool gaf de muziek een ongemakkelijk randje. Dit mocht overduidelijk schuren. Heel gaaf, heel mooi!
Ook Darkher gaf vandaag een akoestisch optreden. Hiervoor gold eigenlijk hetzelfde als gisteren, maar dan akoestisch, dus meer folky singer/songwriter: Duister, gloomy, goed bij stem, zwaaaare Chelsea-vibe (Unknow Rooms), maar ook Lera Lynn in seizoen 2 van True Detective (waar menigeen van dacht dat het mevrouw Wolfe was, in de achtergrond). Wederom erg fijn en mooi.
Imha Tarikat, derde keer binnen een jaar tijd dat ik deze band live zie; heb er thuis ook een CD van, maar weet nog niet wat ik ervan moet vinden. Lastige band. Maken harde, schreeuwerige en primitieve black metal. Relatief simpele, hakkende drums voeren de boventoon. De heren scheppen er volgens mij plezier in zo hard mogelijk te spelen en zoveel mogelijk geluid en herrie te produceren. Een bulldozer van geluid die op je afkomt. Er valt met regelmaat dan ook weinig van te maken, maar het publiek in Balver Höhle is enthousiast. Ik hoor de lead gitaar met enige regelmaat best een goed en lekker stukje spelen, maar kan me voorstellen dat er veel in het geluid verzuipt. Ergens aan het einde van de set, eennalaatste nummer (?), hoor ik opeens wel goede, dynamische, catchy en rockende lijnen.
Over lastige muziek gesproken, de volgende band bediend een heel andere kant van het Prophecy-spectrum: Kayo Dot. Progressieve, avant-gardistische post-metal. Ex-Maudlin of the Well. De set begon met vrije/minimalistische muziek, ongemakkelijke vocalen, dissonante viool, én een saxofoon (naast gewoon gitaar, bas en drum). Behoorlijk schurende muziek. Daarna meer conventionele doch moeilijke prog. De sax. werd voor een klarinet verruild. Behoorlijk onalledaags. Wel erg veel dead stops, dat ik dacht: "Speel nou eens door, ik wil een volledige lijn horen!" Later in de set weer een onheilspellend, minimalistisch, bijna vrije en atonale muziek. Ongemakkelijk, schurend, zwaar dissonant. #genieten
The Great Sea liep niet lekker. De gitaarlijnen kwamen zo goed als niet uit, matige vocalen, toetsen wederom van een bandje. Pas bij het laatste nummer kwam de muziek goed uit de verf. En dat was dan ook genieten. Meeslepende/hypnotiserende, melancholische (gitaar)lijnen in de klassieke Duits stijl van Prophecy/Van, Geïst/Nagelfar.
Geen idee welke zanger Soror Dolorosa via AliExpress had besteld, maar ik kan mij goed voorstellen dat ze zich momenteel over de retourvoorwaarden buigen. Dit trok nergens op. Hij zat er vaak flink naast. Vals ook. De gehele band was sowieso meer een podiumact, dan een serieus muziekgezelschap. Erg veel muziek (ritme, drum, toetsen, elektronica) kwam van een bandje. Slechts een gitarist, bassist en neuzelaar op het podium. Op zich was een goede, swingbare gothic rock/dark wave-band op dat moment een welkome afwisseling geweest. Solor Dolorosa was dit echter niet.
Kall/Lifelover begon met het inmiddels bekende liedje: slecht geluid. Zelf ben ik destijds bij Konkurs afgehaakt. Het vernieuwende van de eerste twee albums was er toen wel af. De hype en fanschare begonnen knap vervelend te worden, en ik was sowieso wel klaar met dat semi-erotische gedweep van/met DSBM-bands als Lifelover, Shining, en Forgotten Tomb. Maar goed, het optreden. Na een paar nummers was het geluid acceptabel; eigenlijk zelfs best wel goed. De zanger was beter bij stem dan de dag ervoor. Er werd kundig en enthousiast gespeeld. Al hadden de toetsen van mij wel wat meer door de nummers heen mogen worden getrokken ipv enkel bepaalde momenten. Ook voor mij werden er bekende nummers gespeeld. Lekker swingbaar. Best staan genieten.
Valborg kende ik geheel niet. Moeilijk lelijk artwork. Blijkbaar meerdere oud-leden van Klabautamann, maar hele andere muziek. Zwaar, log, simpel. Maar wel verschrikkelijk catchy. Wellicht wat ver gezocht, maar qua simpele efficiency deed het mij aan Hellhammer/Celtic Frost denken; maar dan wel echt een andere stijl. Lekker staccato en lomp. Ondanks de afwezigheid van toetsen/elektronica en de aanwezigheid van een live drummer, klonk de muziek, de composities, ergens ook wel industrial-achtig.
Ook Gràb begon met zeer matig geluid, en het bleef behelpen. Én ook hier de toetsen van een bandje. Jammer, erg jammer! Er werd echter fantastisch gespeeld! Heerlijke, meeslepende, melancholische lijnen. Zwaar genieten! Grànt was wel wat minder goed bij stem enkele maanden geleden in Regensburg. Hij maakte een wat zwakke en uitgebluste indruk. Gezondheid is dan ook de reden dat hij stop. De nummers van Zeitlang kwamen wat minder uit de verf; maar een nummer als Vom Gråb in Moos.., de tering mensen, wat is dat overweldigend geweldig! Wat een genot om dat live te mogen horen! Ja, al bij al wederom een geweldig optreden!
Tijd voor de grote grappenmaker Arthur Brown. Totaal niet mee bekend, op Fire na dan. Kon me zowel tegelijkertijd eigenlijk gestolen worden, als dat ik er benieuwd naar was. Had hij afgesloten, dan was ik eerder weggegaan. Ik moet zeggen, dat viel niets tegen. Goed geluid, de muziek werd kundig neergezet, de oude knar zelf kon er zeer zeker nog goed mee door. Eigenlijk gewoon respect afdwingend knap hoe hij daar op zijn 83ste nog zo'n/een show staat op te voeren. Het psychedelische acid-orgel kon mij wel bekoren, maar de muziek verder was mij te soul/disco.
Tijd voor de laatste act: Moonspell. Ze gingen ter ere van dertig jaar Wolfheart deze plaat spelen. Hun debuut en direct ook beste album. Hebben meer bands last van. Ergens toch treurig. En ook Moonspell had geen perfect geluid, maar het was zeer acceptabel. Sterker nog, de imperfectie gaf de show net een wat vuig randje. Vanaf de eerste noten was het duidelijk dat de heren er zin in hadden! Vol overgave, perfect spel. De gitarist ging met regelmaat een stapje verder dan het basismaterieel door een riff nog net wat extra's, een klein uitloopje, een mini-solo'tje te geven; het net wat complexer en progressiever te maken. Het drumwerk was weergaloos. Moonspell liet hier de andere bands (The Vision Bleak, Enslaved) zien en horen hoe je een waardige albumset neerzet! Vol passie en energie! Keyboardspeler mee, achtergrondzangeres voor de vrouwelijke (achtergrond)vocalen; zo doe je dat als professionele band! Het was mij na twee nummer wel duidelijk dat dit een weergaloos optreden ging worden! Na het derde (Wolfheart-)nummer opeens een ondebreking. Nog verder terug de tijd in. Under the Moonspell; vreemd, zo zouden de plaat toch integraal spelen? Ik had mij eigenlijk best wel op Alma Mater verheugd. Nouja, kan nog komen. Ook dit nummer werd net wat beter en vetter dan op CD ter gehore gebracht. Na deze onderbreking toch verder met Lua d'Iverno en Trebaruna. Toen een verhaal over een vermeend fascistenlied dat van het label niet op de CD mocht, maar ze nu toch wel gingen spelen (waar haalt Prophecy al die crypto-nazi's toch vandaan.. ): Ataegina. Op mijn versie van Wolfheart staat die niet. Net als Trebaruna een vrolijk, hoempapa folky nummer. Vampiria werd perfect, met net een klein beetje extra suspense op het moment supreme uitgevoerd, voor An Erotic Alchemy was dus een zangeres meegebracht, Alma Mater was zwaar genieten. De Siamese tweeling Opium/Awake knalde er achteraan. Vooral Opium heb ik toch wel een zwak voor. Toen Mephisto (onnodig én overbodig), en als uitsmijter Full Moon Madness. Mijn vriendin vond het goedkoop, plastic en Disney. Ik begrijp wat ze bedoelt, geheel ongelijk had ze niet. Vooral het duet in An Erotic Alchemy was inderdaad Disney-eske kitsch. En Fernando is wel echt een opzwepende, professionele showman als Hans Klok; maar het was gewoon echt een goed optreden. Er was wat zoetstof toegevoegd, maar ik denk eigenlijk dat het wel meeviel met de hoeveelheid. Ik heb in ieder geval echt heel zwaar staan genieten. Had ik niet verwacht van een Moonspell-show. En ik was nuchter, want bob. Wellicht stiekem eigenlijk wel het optreden van het festival.

Heel erg goed vermaakt gisteren. Dornenreich, Lifelover en Moonspell echt zwaar verwachtingovertreffend goed! Gràb zwaar genieten, zoals verwacht. Gold in mindere maten na eergisteren ook voor Darkher. Kayo Dot en Valborg interessante en aangename verrassingen.

Met plezier gelezen!

Ik vooral over die grote tetten, town moest ik gniffelen

Jaloers op de zaterdag, heel jammer dat deze zaterdag agendagewijs compleet onmogelijk was... Bedankt voor het sfeerverslag!

quote:

---

Op 14 september 2025 15:01 schreef XXL het volgende:
Ik was er vrijdagavond en gisteren bij de middagshow.

2x een prachtig optreden.

Wegens onverwachte omstandigheden mijn tickets voor vanavond verkocht.

---

Jij was zaterdag toch ook naar de middagshow?
Je zal maar in de rij hebben gestaan voor de avondshow zo'n kwartier na afloop van de middagshow. Douchen niet meer nodig en het grove vuil eraf door de hagel.

De rij is sowieso altijd grappig.

Die begon 's middags in de straat met de kroegjes aan de kant waar 013 zit.

Vervolgens helemaal om het blok heen langs de kerk richting station en dan weer richting 013 om vervolgens te eindigen op ongeveer 30 meter afstand van waaar hij begon.

Ik heb gekozen voor een drankje op het terras en kon 20 minuten voor aanvang zonder rij doorlopen naar binnen. In 013 het 1e gangetje naar de ingangen van de zaal in en zo doorgelopen naar de voorste ingang om vervolgens een prima plekje bij de bar te bemachtigen.

[Dit bericht is gewijzigd door XXL op 14-09-2025 23:48]

quote:

---

Op 14 september 2025 13:09 schreef Natural Disaster het volgende:
Zal er geen spoiler van maken voor Ralph, maar ik heb genoten.

---

Tof, dank! Al had ik dus bewust dit topic wel even overgeslagen.

quote:

---

Emotioneel moment in de speech nog. Iedere Ayreonaut en wie enigszins bekend is met Kayak weet waarom.

---

Ja, vanavond ook, Arjen stond echt oprecht in tranen.

quote:

---

Op 14 september 2025 23:47 schreef XXL het volgende:
Vervolgens helemaal om het blok heen langs de kerk richting station en dan weer richting 013 om vervolgens te eindigen op ongeveer 30 meter afstand van waaar hij begon.

---

Ja, geweldig. Was mijn eerste keer Ayreon en had dit nog niet meegemaakt zo. Heel geestig. Zat met Helmet bij de Griek aan de overkant van de straat met goed zicht op de rij, en zijn gaan aansluiten toen er beweging kwam. Eerst dus praktisch naar 013 gelopen om daarna met de hele stoet mee te sjouwen.

Geweldig concert was het! Mooie dwarsdoorsnede van 's mans discografie, niets op aan te merken. Sail Away to Avalon was even emotioneel; dat is én het nummer waardoor ik destijds fan ben geworden toen de eerste plaat uitkwam, en mijn pa vond dat altijd een geweldige song. Dus die kwam even binnen, zeg maar.

Geluid en visuals helemaal top, net als de heren en dames muzikanten. Ik blijf me altijd verbazen over wat voor gebouw Irene is, zeker als ze die naast Marcela zetten.

Op het eind nog even gelachen; Damian wilde nog even crowdsurfen nadat iedereen al van het podium was. Heeft het helemaal gehaald tot aan de bar bovenaan de trap.

Echt genoten vanavond, blij dat ik toch via Ticketswap een kaartje heb gescoord. Wel ga ik spijt hebben van de wekker morgenochtend om zes uur maar het was het dubbel en dwars waard.

1e keer Ayreon? Dan heb je al heel wat gemist.

Damian liep zaterdagmiddag de rij af om 'iedereen' in de rij een hand te geven.

Lekker verslag van Prophecy Fest, Kwelgeest. Valborg deed mij vorige keer ook sterk denken aan een machinale (als in: kille, niet-menselijke) versie van Celtic Frost. Was voor mij toen één van de hoogtepunten. Jammer dat ze wederom op dat kleine podium moesten aantreden, ik gun ze wel een plek op het hoofdpodium. Hangover in Minsk ken ik niet, maar door je omschrijving moest ik denken aan Dymna Lotva en het blijkt dezelfde zangeres te zijn.

quote:

---

Op 15 september 2025 8:33 schreef zodiac lung het volgende:
[..], maar door je omschrijving moest ik denken aan Dymna Lotva en het blijkt dezelfde zangeres te zijn.

---

Dan is ergens iets goed gegaan, of alleen op basis van de jopen?
Niet alleen dezelfde zangeres, gewoon dezelfde band. Een soort conceptuele incrowd joke van hen over de struggle vsn katers tijdens touren/onderweg/in Wit-Rusland, ofzo.

Tieten, Wit-Rusland, ik kan daar wel posters van maken.

Was het nog een beetje druk trouwens? Volgens mij waren er voor het eerst dagkaarten te koop, dat zegt wel wat over het animo voor deze editie.

quote:

---

Op 15 september 2025 9:53 schreef zodiac lung het volgende:
Was het nog een beetje druk trouwens? Volgens mij waren er voor het eerst dagkaarten te koop, dat zegt wel wat over het animo voor deze editie.

---

Ik ben niet eerder geweest, dus moeilijk te beoordelen voor mij. Zaterdag was wel duidelijk drukker dan vrijdag, maar ik vond het goed. Echt niet rustig, maar nergens vervelend druk. Goede doorloop qua bar, eten, toiletten, hang- en zitmogelijkheden. Niet dat je overal direct aan de beurt was/kon plaatsnemen, maar geen ergerlijke struggle.

quote:

---

Op 15 september 2025 6:51 schreef Natural Disaster het volgende:
1e keer Ayreon? Dan heb je al heel wat gemist.

Damian liep zaterdagmiddag de rij af om 'iedereen' in de rij een hand te geven.

---

Hehe, wat een held.

Ja, helaas eerste keer. Kwam altijd niet uit qua planning en op een gegeven moment was ik ook een beetje klaar met die treinritten naar en van 013. Altijd eerder weg moeten in een poging om thuis te komen en daarbij echt tegen de klok aan staan hikken. Nu dus met de auto. Als het dan eens een kwartier later wordt ben je ook maar een kwartier later thuis in plaats van de volgende ochtend.

quote:

---

Op 15 september 2025 6:51 schreef Natural Disaster het volgende:
Damian liep zaterdagmiddag de rij af om 'iedereen' in de rij een hand te geven.

---

Dat aandacht geven aan publiek is helemaal zijn ding wat hij eigenlijk altijd wel doet als hij ergens een optreden heeft.

Mijn zusje die helemaal fan is heeft ook al eens meegemaakt dat hij kopjes thee ging uitdelen aan mensen in het publiek.

Gisteren vanuit Sauerland, waar ik nog verbleef na Prophecy Fest., voor Impetuous Ritual en Portal naar Brussel gereden.
Gaaf zaaltje wel, dat Magasin 4. De dj draaide gruizige en duistere Profound Lore-death metal. Glaasje pils tweeeneenhalve euro, water met koolzuur een euro. Zulke prijzen zie je in Nederland niet eens meer in sportkantines.

Spada Intraesofagea trapte de avond af. Belgische death/black metal met, volgens het promotiepraatje, bandleden van Wolvennest, Dolch, Putrid Offal, en Oerheks. Geen idee of dit ook daadwerkelijk vier verschillende mensen betreft, of dat er eentje in alle vier die bands heeft gespeeld, maar dit waren kundige muzikanten. Relatief complex, dynamisch en snel snaarspel op beide gitaren en de bas. Sowieso goede, duistere band. Vrij hard. Wellicht beetje Deathless Void? Hier had ik eigenlijk toch een LP van moeten kopen, want ik moet er nog eens voor gaan zitten.
Tweede band was Sanctuarium. Doom/death metal. Rechttoe, rechtaan wat je ervan zou verwachten. Zware, logge muziek met afentoe nog wel een leuk loopje en wat rockende dynamiek.
Ossuary was eigenlijk gewoon ronduit saai. Langzame death metal, maar niet echt dat zware dat ik het doom/death zou noemen. Ontbrak ook aan de ornamenten die Sanctuarium nog wel leuk en interessant maakten. Langdradig. Dit was ook gewoon eentonig en overbodig. Mij een raadsel waarom dit de afsluiter van het voorprogramma was.
Dan Impetuous Ritual. Hard, vuig, ongepolijst en intens. Een barbaarse show zonder aandacht of tijd voor details of easy listening. Gewoon furieus rammen. Nou is de muziek van deze heren zelfs voor death metal-begrippen wel een acquired taste, maar dit was goed luisteren geblazen. Sommige riffs en lijntjes kon je wel ontwarren, maar er verzoop ook veel in het geluid. Was dit een goed optreden? Ik weet het niet. Was het gaaf om te zien? Ja zeker!
Als afsluiter Portal. Bij voorbaat dé band van de avond! Sowieso! Portal was wat je van Portal verwacht. Obscuur, gitzwart. Hypnotiserende en zuigende, zeer dissonante (gitaar)lijnen en riffs. Gelukkig geen nieuw werk. Gewoon gruizige, eigenzinnige en zware, onheilspellende death metal. Een sfeer, geluid en zang alsof een portaal naar Lovecraftiaans pandemonium was geopend. De klok is blijkbaar inmiddels helaas voor een wat conventioneler Cthulhu-masker ingeruild. Hoewel het spel van mij net iets meer pit had mogen hebben (wellicht hadden de heren toch teveel gegeven tijdens Impetuous Ritual), werd de gimmick verder perfect neergezet.

Zoals reeds vermeld Hypnos en Bleh? even gesproken. Leuk.

Ik dacht dat het volgend weekend was. Portal leek mij gaaf, rest totaal niet.

Edit: Drift festival: vanwege regen eerste bands geskipt. Op aanraden van een paar mensen alhier Whispering Sons wel mee gepakt. Was verwarrend. Is het nu een vrouw of een man of een hullie, de praatstem was ook vėėl hoger dan de zangstem, maar dat kon niet verbloemen dat ze eigenlijk U2tje aan het spelen waren zoals al die post-punkbands. Er staat dus een rekening open! Daarna J. Bernard, schijnt bekend te zijn van een andere band die ik ook niet ken. Het klonk als Arctic Monkeys vanaf AM eigenlijk, vrij gezapig en de nummers zakten vrij snel in voor mij. Afsluiter was dEUS, lang geleden nog eens gezien en niet speelden ze Worst Case Scenario integraal, maar wel in een andere volgorde. Magnifiek! Wel wat vrijheden in de nummers af en toe, maar dat maakte het extra interessant. Van begin tot eind staan genieten. Als toegift nog 2 nummers van In a Bar... en de mededeling dat die over een half jaar aan de beurt is. Supporters - post - etc.

Wel oud publiek. Ik voelde mij nog jonger dan anders. Helaas bijna geen leuke altovrouwen, zal wel omdat het in Westvlaanderen was dus een boel propjes.

[Dit bericht is gewijzigd door bokkie666 op 22-09-2025 18:58]

quote:

---

Op 21 september 2025 19:30 schreef KwelgeestIV het volgende:
Gisteren vanuit Sauerland, waar ik nog verbleef na Prophecy Fest., voor Impetuous Ritual en Portal naar Brussel gereden.
Gaaf zaaltje wel, dat Magasin 4. De dj draaide gruizige en duistere Profound Lore-death metal. Glaasje pils tweeeneenhalve euro, water met koolzuur een euro. Zulke prijzen zie je in Nederland niet eens meer in sportkantines.

Spada Intraesofagea trapte de avond af. Belgische death/black metal met, volgens het promotiepraatje, bandleden van Wolvennest, Dolch, Putrid Offal, en Oerheks. Geen idee of dit ook daadwerkelijk vier verschillende mensen betreft, of dat er eentje in alle vier die bands heeft gespeeld, maar dit waren kundige muzikanten. Relatief complex, dynamisch en snel snaarspel op beide gitaren en de bas. Sowieso goede, duistere band. Vrij hard. Wellicht beetje Deathless Void? Hier had ik eigenlijk toch een LP van moeten kopen, want ik moet er nog eens voor gaan zitten.
Tweede band was Sanctuarium. Doom/death metal. Rechttoe, rechtaan wat je ervan zou verwachten. Zware, logge muziek met afentoe nog wel een leuk loopje en wat rockende dynamiek.
Ossuary was eigenlijk gewoon ronduit saai. Langzame death metal, maar niet echt dat zware dat ik het doom/death zou noemen. Ontbrak ook aan de ornamenten die Sanctuarium nog wel leuk en interessant maakten. Langdradig. Dit was ook gewoon eentonig en overbodig. Mij een raadsel waarom dit de afsluiter van het voorprogramma was.
Dan Impetuous Ritual. Hard, vuig, ongepolijst en intens. Een barbaarse show zonder aandacht of tijd voor details of easy listening. Gewoon furieus rammen. Nou is de muziek van deze heren zelfs voor death metal-begrippen wel een acquired taste, maar dit was goed luisteren geblazen. Sommige riffs en lijntjes kon je wel ontwarren, maar er verzoop ook veel in het geluid. Was dit een goed optreden? Ik weet het niet. Was het gaaf om te zien? Ja zeker!
Als afsluiter Portal. Bij voorbaat dé band van de avond! Sowieso! Portal was wat je van Portal verwacht. Obscuur, gitzwart. Hypnotiserende en zuigende, zeer dissonante (gitaar)lijnen en riffs. Gelukkig geen nieuw werk. Gewoon gruizige, eigenzinnige en zware, onheilspellende death metal. Een sfeer, geluid en zang alsof een portaal naar Lovecraftiaans pandemonium was geopend. De klok is blijkbaar inmiddels helaas voor een wat conventioneler Cthulhu-masker ingeruild. Hoewel het spel van mij net iets meer pit had mogen hebben (wellicht hadden de heren toch teveel gegeven tijdens Impetuous Ritual), werd de gimmick verder perfect neergezet.

Zoals reeds vermeld Hypnos en Bleh? even gesproken. Leuk.

---

yes!!!


zo was het maar net

Impetuous Ritual was geniaal

Portal. Idem.

Mijn zoon en zijn maat waren volledig mee in het verhaal.

Wat een snelheid haalde de main riffer bij Portal, fenomenaal!!!!

Zomaar gister naar Soen en Dark Tranquillity (en meer, maar daar was ik te laat voor). Een goede vriend van m'n studententijd had een kaartje over en ik had tijd over, dus vooruit.

Sterke optredens van beiden in ieder geval. DT was harder dan ik verwachtte; veel nummers van the Gallery, dat is fijn. Nog een nummer opgedragen aan Tompa en Fredrik Johansson.

Nou ja, niet echt mijn muziek meer, maar toch mooi om gezien te hebben en goed gezelschap.