Zelden zo’n saaie en overbodige bedoening als Firtan aan het werk gezien. Wat een moeilijk te beschrijven oninteressante muziek. Een vorm van pagan black metal, met viool. Hoewel de drummer nog best wel wat blastbeats produceerde, wist de muziek niet los te komen. Nou moet ik ook zeggen dat het publiek zelfs voor Nederlandse begrippen op een woensdagavond erg tam en mak was. Had niet graag met de band van positie gewisseld. Hun muziek werd eerder niet dan matig ontvangen. De gitaristen bleken op hun solomomenten nog best wat te kunnen, maar door de bank was het erg matte muziek. Het basspel was niet te harden slaapverwekkend. Veelal slecht een snaar. De violiste was een positieve noot. De reactie op haar solonummer was dan ook nog best wel enthousiast. Pas tijdens het slotnummer leek de band een beetje los te komen. Kregen de drums bijval van de rest, wist de muziek enigszins energiek en dynamisch te klinken.

Het valt mij dat er tegenwoordig nog maar weinig aan soundcheck tussen de bands door wordt gedaan. Dit vertaalt zich doorgaans in één a twee openingsnummers waar nogal wat op valt aan te merken. Zo ook bij Thyrfing. Het begon wat rommelig, instrumenten niet lekker op elkaar afgestemd, zanger matig bij stem, en geen live keyboards… Na twee openingsnummers een praatje over dertig jaar Thyrfing. Van alle albums zal wat gespeeld gaan worden. Daarna Vargavinter, gevolgd door Storms of Asgard, maar lekker klinken deed het geheel nog niet. Vooral de omissie van (live) keyboards speelde de band hier parten. Op de achtergrond speelde wel een bandje (vrij zacht) ondersteunend mee, maar dit wist het gat niet te vullen. Door het rommelige gitaargeluid kwam de herkenning veel bij de toetsen vandaan; die dus zacht stonden én niet live waren. Vooral Storms of Asgard bleek hierdoor heel erg via het keyboard aan elkaar te hangen. Zonder goede toetsen valt dan opeens op hoe belangrijk dat instrument voor deze oude nummers is. Met Digerdöden en het melancholische Sweoland Conqueror begon het iets beter te klinken, en de nieuwere nummers die daar weer op volgden bleek de band toch beter in de vingers te hebben, en met meer passie en enthousiasme te (kunnen) spelen dan het (echt) oude werk. Zo halverwege de setlist leek het toch nog een aardig optreden te worden. Mjölner, ...Ty mörkret skall falla, vooral Going Berserk was echt genieten. Twee nummers Thyrfing, één Valdr Galga, één Hednaland, twee Urkraft, aangevuld met drie van Vansinnesvisor. Geen onaardige score. Toch best leuk.


[Dit bericht is gewijzigd door KwelgeestIV op 02-10-2025 11:43]

Gisteren reünie van After Forever in 013. We gingen er heen met het idee "leuk, horen we die nummers weer eens", maar het overtrof alle verwachtingen. Fantastisch optreden, ijzersterke nieuwe zangeres, band was "on fire" (helaas zonder André Borgman, maar mét Ariën van Weesenbeek) en gastoptredens van Jack Driessen en Joep Beckers. Setlijst-technisch kon er bij voorbaat al weinig verkeerd gaan, aangezien de focus lag op de eerste twee platen, maar met Wings Of Illusion en Discord (vet!) toch nog een paar aangename verrassingen. Zeer benieuwd of er meer in het vat zit, want dit zou zomaar het concert van het jaar geweest kunnen zijn.

quote:

---

Op 6 oktober 2025 12:03 schreef Dweller het volgende:
Gisteren reünie van After Forever in 013. We gingen er heen met het idee "leuk, horen we die nummers weer eens", maar het overtrof alle verwachtingen. Fantastisch optreden, ijzersterke nieuwe zangeres, band was "on fire" (helaas zonder André Borgman, maar mét Ariën van Weesenbeek) en gastoptredens van Jack Driessen en Joep Beckers. Setlijst-technisch kon er bij voorbaat al weinig verkeerd gaan, aangezien de focus lag op de eerste twee platen, maar met Wings Of Illusion en Discord (vet!) toch nog een paar aangename verrassingen. Zeer benieuwd of er meer in het vat zit, want dit zou zomaar het concert van het jaar geweest kunnen zijn.

---

Ik heb het laten lopen. AF zonder Floor is voor mij geen AF.
Waarmee ik niet wil zeggen dat het slecht zal zijn, maar het voldoet op voorhand al niet aan mijn verwachtingen.

Nightwish met Anette was ook geen Nightwish. En eigenlijk is Nightwish met Floor ook geen Nightwish, al is het wel beter te accepteren dan met Anette. Maar het beeld (en geluid) van Nightwish is wat mij betreft toch echt met Tarja.

Heb was beelden gezien online, klonk absoluut prima! Angel Chatzitheodorou is sowieso echt een klasbak.

quote:

---

Op 6 oktober 2025 12:44 schreef Natural Disaster het volgende:
Nightwish met Anette was ook geen Nightwish.

---

Qua studiowerk vind ik Nightwish met Anette nog steeds echt op hun creatieve hoogtepunt. Allebei geweldige platen en mijn favorieten in de studiodiscografie. Dat dat live niet ging werken kon iedereen echter van mijlen ver natuurlijk zien aankomen.

quote:

---

Op 6 oktober 2025 15:10 schreef Ralph het volgende:
Heb was beelden gezien online, klonk absoluut prima! Angel Chatzitheodorou is sowieso echt een klasbak.

---

Net even wat op youtube bekeken. Maar blij dat ik niet geweest ben. Het klopt niet met mijn verwachtingen. Te schelle stem ook.

quote:

---

Op 6 oktober 2025 16:48 schreef Natural Disaster het volgende:

Net even wat op youtube bekeken. Maar blij dat ik niet geweest ben. Het klopt niet met mijn verwachtingen. Te schelle stem ook.

---

Dat schelle komt dan waarschijnlijk door de opnamekwaliteit van de filmpjes. In de zaal klonk het absoluut niet schel, hooguit iets meer richting sopraan dan Floor. Maar door de bank genomen benaderde ze het materiaal akelig perfect.

Tollyfest, super kleinschalig iets, in een dorpshuis waar de tijd nog op 1998 stond. Inclusief de prijzen, dat dan weer wel. Vanuit Zuid-Limburg naar Emmer-Compascum rijden doe je niet voor niks, maar de reden was dat (the) Wounded de headliner was.

Er waren 100/125 man, waarvan een stuk of 5 van buiten het dorp. Je pikte ze er zo uit. Mijn vriendin en ik hebben ons prima vermaakt met de twee bands voor The Wounded, dat waren een hard rock band (Elise) en een Iron Maiden tribute band (Beast of Maiden). Elise was niet mijn ding, maar het waren goede muzikanten en de zanger maakte er wat leuks van. Beast of Maiden was ietwat tegenvallend, de zangeres deed een standbeeld na en de keyboards vielen weg in de mix.

We kwamen voor the Wounded, of alleen Wounded anno 2025. Het was werkelijk waar fantastisch. Je moet er van houden, en ik doe dat.

Ik heb twee nummers helemaal gefilmd, dit is de eerste

Gaaf hoor! The Wounded zou ik heel graag ook nog eens zien. En wat blijft Northern Lights een mooi nummer

The Wounded is een geweldige band. Jammer dat ze zo weinig concerten geven.

Dit weekend even naar Kashfest geweest, in Terneuzen. Een jaarlijks wederkerend klein festival met overwegend DM bands. Ik was er van het begin tot eind bij, hier mijn indrukken van de bands:

Diseased: Een lokaal Terneuzens bandje, bevat wat bandlieden van Inherited, geen onaardig optreden.
Anchillys: De bandnaam doet denken aan een ingredient of sausje, maar het is wel degelijk gezellig brute death, met bandleden die altijd overal bij elk concert aanwezig zijn, je kent ze dus al een beetje van zien.
As the World dies: ook wel gekscherend As the world Turns genoemd, is een DM bandje wat wat meer hardcore invloeden lijkt te hebben. Ze kregen het publiek niet echt mee, het stortte wat in, etc.
Fractured Insanity: Dit was echt heel erg vet. Het zijn belgen. Ze maken DM en volgens de beschrijving zijn er ook BM invloeden maar die hoor ik niet merkbaar terug. Een erg sterk optreden.
TMDC: Een optreden zoals verwacht, je moet er van houden.
Memoriam: Toch een beetje Boltthrower achtig op een manier, een waardige hoofdact en leuk om na tien jaar nog eens gezien te hebben.

Er bestaat een kans dat ik Freduk ken.

Sterkte

Inderdaad, sterkte Freduk.

In Gowan Ring in een theater te Zutphen. Ik wacht al meer dan tien jaar op de kans hem eindelijk eens live te zien, zo blij dat het er eindelijk van kwam. Wat een mooie avond. Leuk zaaltje, fijne mensen, intieme setting. Betoverend mooi optreden, waarbij ook uitgebreid de tijd werd genomen om de verhalen achter de nummers te vertellen. Vergezeld door een zeer goede zangeres/multi-instrumentaliste, met een arsenaal zelfgebouwde instrumenten. Mooie setlist met bekende nummers, maar ook werk waar ik niet bekend mee was. De zeer lang uitgesponnen versie van 'Dandelion Wine' waarmee werd afgesloten was echt subliem.

Mooi. Wij speelden met het idee om toch naar Zutphen te gaan ipv The Obsessed. Vanwege redenen uiteindelijk beide overgeslagen.

Duidelijk. Ik sprak B'ee na afloop van het concert en hij gaf aan dat er mogelijk nog een kleinschalig optreden in Amsterdam gaat plaatsvinden op de niet al te lange termijn. Als dat doorgaat dan laat ik het je weten.

Castle Rat gisteren helaas over moeten slaan. 's Middags met een kennis een uurtje op het terras gezeten, bij thuiskomst even gedoucht en gegeten en toen bleek de NS niet helemaal mee te werken richting Arnhem waardoor ik het eerste half uur sowieso gemist zou hebben. En na een paar biertjes vond ik het ook geen plan om de auto er nog voor te pakken. Jammer, maar gelukkig was het uitverkocht en was ik na drie minuten mijn ticket al kwijt via Ticketswap. Toch nog even € 0,50 verdiend!

Pak ze volgend jaar op Alcatraz wel mee dan.

Gisteren wel naar Castle Rat geweest en het was erg tof. Ik was vooraf erg benieuwd of het show gedeelte niet te veel zou zijn, maar het was juist een mooie toevoeging. Geluid was ook prima. Wel erg warm binnen.

Ik ben benieuwd. Ik ga ze straks zien.

Afgelopen donderdag Wolvennest in Doornroosje. De avond werd door Déhà afgetrapt. Funeral doom. Tijd niet meer gehoord, dat genre. Jaar of twintig geleden was er een lichte hype/opleving.
Ik weet dat het in het genre niet ongehoord is, maar ik vind een éénmanspodiumpresentatie, waarbij dus een substantieel deel van de muziek niet live wordt verzorgd, echt een zware afknapper. Meneer Déhà deed wat hij deed goed. Zware, slepende lijnen. Neerslachtige atmosfeer. Lome, repeterende lijnen. Geen straf om naar te luisteren, maar om dit nou als liveoptreden te kwalificeren…
Gelukkig deed Double Darkness er nog een schepje bovenop. Het duo zelf deed naast hun vocalen gewoon helemaal niets live! Industrial gothic rock/post-punk/dark wave, maar dan van een bandje. Daar werden dan live vocalen aan toegevoegd. En om eerlijk te zijn hadden meneer en mevrouw beiden exact het stemgeluid dat je bij dergelijke muziek verwacht, wil. Dus voor de liefhebber is het vast leuk, maar hier ben ik echt heeeel snel klaar mee.. Ja, er kwamen nog sessiemuzikanten, los van elkaar, een paar nummers met live (bas)gitaar opleuken, maar dat was nou niet dermate fenomenaal dat ik nu direct in katzwijm viel. Sterker nog, voor mij persoonlijk voegde het zak toe.
Voor een tekort een livemuziek hoef je bij Wolvennest gelukkig niet bang te zijn. Blijkbaar net een nieuw album uit. Dat was een verrassing voor mij. De setlist was dan ook een mooie mengelmoes van oud en nieuw werk.
Een te dunne livebezetting heeft Wolvennest zeker niet. Met zes ‘man’ staan ze op het podium, en zelfs de theremin wordt live bespeeld. Ik heb eerder dit jaar al wat over het Wolvennest-concert in Groningen destijds geschreven, en daar heb ik eigenlijk nu niets aan toe te voegen of aan te passen: Wolvennest is gewoon een verschrikkelijk goede (live)band! Net als bij Oranssi Pazuzu snap ik van mezelf eigenlijk niet zo goed waarom ik deze band zo lang links heb laten liggen. Nou zijn de bands niet echt vergelijkbaar, maar ze hebben zeker raakvlakken. Wolvennest heeft een zeer eigen en unieke sound: blackened psy/occult rock organisch gemixt met doom metal. Zware, duistere en trippy muziek. Door de ruime bezetting weet Wolvennest repeterende, bezwerende riffs live tegelijkertijd met allerlei psychedelische loopjes, melodietjes en riffjes neer te zetten. Vooral DeBacker weet met zijn weergaloze gitaarspel de luisteraar te hypnotiseren. Wederom echt een zeeer overtuigend optreden!

Nou.., dit jaar geen gedoe en drama over T-shirts en patches. Ook geen controle van kledingstukken bij binnenkomst, stripteases, visitatie, of een lijst met verboden bands bij de deur. Het gehele weekend welgeteld één dubieus T-shirt gezien, en nee, dat was niet eens in de spiegel.
Samhain dus. Aan Thra de eer om te openen. Zware old school death metal die mij qua loopjes en riffjes erg aan oude Morbid Angel deed denken, maar dan net iets zwaarder en trager. Net wat meer sludge. Where the Slime Live passeerde met regelmaat mijn geestesoog. Hoe langer ik hiernaar luisterde, hoe beter het me beviel. De heren legden de lat hoog voor de rest!
Als tweede heel even Lowen gekeken. De zangeres wist de zaal qua stemgeluid geheel niet te vullen. Blije, galopperende drums, power (metal) riffs, theatrale podiumpresentatie. Nee, hier had ik even geen zin in.
Toen Morast. Een mij totaal onbekende band. Begon erg lekker. Zwaar, duister. Beetje ‘religieus’/orthodox sfeertje. Tijdens de eerste twee nummers stond ik me steeds af te vragen waar het mij nou aan deed denken: Watain, Darvaza.. ? Bij het derde nummer werd de sound iets meer doomy en viel het kwartje: The Ruins of Beverast. Daarna kon ik het niet meer niet-horen. Zware TRoB-worship. Wel iets bondiger, hoger tempo en zonder toetsen; maar dezelfde sfeer en (stem)geluid. Zeer aangenaam. Later zag ik dan ook dat ze op Van zitten en de zanger een oud-zanger van Nagelfar was, dus alle puzzelstukjes vielen toen op hun plaats. Maar zeker checken, Zodiac Lung, Neggie, en NecRobert!!
Hierna van Enisum ook niet heel veel gezien, maar dit is geen onaardige band. Ook zeker niet het sterkste wat ik dit weekend heb ontdekt, maar lekkere, meeslepende, melancholische, midtempo black metal. Repeterende, hypnotiserende riffs. De vocalen zijn de zwakke/ste schakel van de band. En de cleane variatie ronduit slecht, maar het geheel was niet vervelend.
Optijd naar de kleine zaal voor (G)Eïs(t); de band waarvoor ik naar Maastricht was afgereisd. Helaas had Eïs het slechtste geluid van zaterdag. Een lichte galm lag als een deken over het spel, waardoor het geheel wat brijig klonk. Het was goed luisteren en kijken om de muziek te volgen. Ik kan me goed voorstellen dat als je niet met de muziek bekend bent, er weinig van viel te maken. Jammer, want het spel (vooral van de lead-gitarist en drummer) was erg strak en goed. De frontman/bassist maakte wel wat foutjes, maar dat mocht de pret niet drukken. Ze namen zichzelf en het optreden in ieder geval niet té serieus, en hadden er zichtbaar plezier in. Misschien net iets te laconiek. Eïs begon met Wetterkreuz, hierna Kainsmal. Eeuwig zonde dat de sample, die wel werd afgespeeld, eigenlijk niet was te horen. Hierna Über den Bannstein, en bij Galeere klaarde het geluid op en stond de band overtuigend als een huis. Helaas was het alweer tijd voor de afsluiter, Mann aus Stein. Veel tekort, maar volgens mij is Eïs niet bepaald de grootste en meest populaire band in Nederland. Zonde. Muzikaal staan ze eigenlijk niet heel ver van Enisum, maar dan net iets harder/sneller en beter. Veel meer details en dynamiek in de melodietjes en riffs. Straatje Lunar Aurora, Nagelfar, en Sun of the Sleepless. Wat wel erg jammer was, is dat de toetsen van een bandje kwamen. Teringzooi. Volgend jaar een nieuw album; dat is dan wel weer mooi meegenomen.
Dan de triangle-core van Schammasch. Slepende, rituele black metal; enigszins vergelijkbaar met Cult of Fire en Dodsengel, maar dan saai. Slaapverwekkend saai. Niet echt slecht, maar totaal niet overtuigend. Het laatste nummer eindigde wel met echt lekkere en pakkende, typische black metal-riffs, maar dat waren dan ook de eerste die ik tijdens het optreden hoorden.
Waldgeflüster past wel redelijk in het verlengde van Enisum en Eïs. Melancholische, Duitse black metal die aan Nagelfar doet denken. Waldgeflüster is wel net iets progressiever, en maakt (meer) gebruik van cleane vocalen. Wellicht ook wel een beetje Helrunar dat in de muziek zit. Hun meest recente werk had ik onlangs wel gecheckt, omdat hun zanger als nieuwe (live)zanger voor A Hoagascht/Lunar Aurora wordt genoemd, maar daar krijg ik echt jeuk van. De meer open/moderne/progressieve/cleane nummers konden mij live ook zeker niet overtuigen, maar de oude die werden gespeeld, bevielen mij een stuk beter. Woorden die ik inmiddels al vaker in deze lap tekst heb gebruikt: melancholisch, slepend, pakkende riffs. De zanger was ook erg sterk.
Na Waldgeflüster werd het tijd voor andere muziek dan melancholische en atmosferische midtempo black metal. Als eerste Conan. Een jaar of vijftien geleden was er een redelijke Conan-hype, die ik altijd wat overtrokken heb gevonden. Toffe band, maar zó goed en uniek zijn ze nou ook weer niet. Dit jaar voor het eerst in iets van tien jaar weer eens een nieuwe release van de heren gehoord. Ik heb dus geen idee of Violence Dimension representatief is of juist afwijkt, maar ik vind het een sterk en indrukwekkend album. Live was Conan ook zeer goed. Ik hoorde meerdere echt oude nummers, maar de gehele set beviel mij wel. Logge en sompige sludge/stoner riffs die jou een drijfzand aan muziek intrekken. De gehele set staan meeswingen en deinen op deze nietsontziende en vette cave men-riffs.
En net als Conan trakteerde Necrot ons ook op een afwijkende geluid: thrashy death metal, recht uit de jaren’80. Vette, rockende en aanstekelijke riffs, epische solo’s, sleazy uptempo geweld dat tot een pit verleidde. De heren zette hun waardige metal vol enthousiasme en zeer overtuigend neer. Exact de stijl vuige (jaren’80-)riffs waar ik tegenwoordig zeer goed op ga! De band van de dag voor mij.
Met Primordial weer behoorlijke andere kant van het spectrum op. Terug naar de epiek en melancholie, maar dan meer in een pagan/doom jasje dan Enisum/Eïs/Waldgeflüster. Zelf draai ik Primordial eigenlijk nooit. Ik vind de muziek op CD totaal niet uitkomen, maar het is wel een van de allerbeste live-bands die ik ken. Zo ook weer vandaag. Een sterke show, maar iets minder overtuigend dan eerder dit jaar in Willemeen. Alan leek het sowieso extra moeilijk met zichzelf en zijn gepoos te hebben. Een kwade dronk wellicht? Want hij liep met een lege fles drank te slepen en confrontatie met het publiek te zoeken. Muzikaal was alles prima in orde, maar ik vind zijn podiumpersonage sowieso al een storende factor. Dit heeft hij niet nodig.
Als laatste band van de dag High on Fire. Ik moet zeggen dat de biertjes al behoorlijk hun werk begonnen te doen, de vermoeidheid toesloeg, en mijn gehoor ook behoorlijk verzadigd was. De zaal was ook al aanzienlijk leger dan eerder op de dag. Dus ik zal wel niet de enige zijn geweest waar het gebink zijn tol begon te eisen. Begin van de set was redelijk beuken om het beuken. Later kwam er meer ruimte voor nuance en souplesse. Lichte bluesy stoner-invloeden kwamen beter naar voren, waardoor de muziek beter landde en meer overtuigde. Weinig bekende nummers voor mij, maar wel lekkere riffs. Toch nog goed van genoten.

Toffe bands, geweldige optredens, heerlijke riffs! Wat een dag, wat een dag. Echt zwaar genoten!

Zondag licht last van het hoofd. Dat heb ik niet zo vaak meer, en zeker niet na concerten/festivals. Dan perk ik m’n alcoholgebruik tegenwoordig meestal flink in. Niet dat het zaterdag nou uit de klauwen is gelopen, maar die speciaalbiertjes in de kroeg ná Muziekgieterij hadden wellicht niet gehoeven.
Wiegedood opende de dag met alle drie de De doden hebben het goed-albums integraal, achter elkaar aan. Het geluid was nog niet optimaal; een lichte galm.
De tweede keer dit jaar dat ik deze set zag. Aan de ene kant is deze drie albums gewoon wat veel van het goede. Zeker op zondag’ochtend’, als opener, licht geradbraakt, is dit een ware bulldozer die over je heenwalst. Het is net wat te lang. Aan de andere kant zitten er zoveel verschrikkelijk veel echt vette riffs in deze albums verwerkt. Zeker in het eerste deel volgt de ene aanstekelijke riff de andere op. Maar tegelijkertijd mag het geheel dan wel net te lang duren, je merkt oprecht niet dat je 7 kwartier staat te luisteren. De tijd lijkt veel sneller te gaan dan dit. Wederom een goed optreden. Genadeloze riffs en drums. Wel jammer dat niet als afsluiter de techno-versie van, volgens mij, FN SCAR 16(?) werd gedraaid. Die deed het in Utrecht erg goed.
De tweede band van de dag was Pthumulhu. Sludge/drone. Hard en erg intens! Zware, intense drones werden door korte, harde rockende intermezzo’s onderbroken. Het geheel was onderhoudend, goed en overtuigend. En vooral intens. Momenten die aan Khanate deden denken. Erg gaaf.
Hierna begon ik toch wel last van een energiedip te krijgen. Wel even Sylviane gaan bekijken. Mevrouw kan zeker zingen. Zowel de cleane vocalen als de best intense screams heeft ze goed onder controle, maar de onderliggende muziek is gewoonweg zaaddodend. Ik zou haar liever als zangeres van een akoestische folk-act horen. En wat een getrut tussen de nummers door, zeg. Nee, hier had ik even echt geen geduld voor.
Necronautical leek na het halfzachte gedrein van Sylvaine een welkome afwisseling. Harde, razende, uptempo black metal. Overweldigende drums, scherpe vocalen. Maar na een paar nummers was dat effect eigenlijk wel weer voorbij. De nummers begonnen stuk voor stuk indrukwekkend en snoeihard, maar hadden naast een opvallend gitaarrifje eigenlijk verder weinig te bieden. Moderne Norscore; geen enkele passie of diepgang. Wel afgekeken, maar was aan het begin van de show beduidend enthousiaster dan aan het einde.
En ook Fen kon mij eigenlijk niet bekoren. Matig geluid. Sowieso was het geluid op zondag beduidend slechter dan de zaterdag. Er viel weinig van te maken, behalve dan dat de cleane vocalen slecht waren. Vals ook wellicht. Ik moest denken aan mijn forumposts van enkele jaren geleden over deze band, die onlangs werden opgerakeld, en besloot maar even te gaan eten en een biertje te gaan drinken voor een welkome energie-boost.
In eerste instantie was ik van plan om mijn eetpauze tijdens Shagor te houden, maar nu was er tijd deze band wel te gaan aanschouwen. Achteraf best blij mee. Na drie opeenvolgende enigszins tegenvallende acts was de euforie van een dag eerder ernstig onder druk komen te staan. Shagor blijkt totaal niet onverdienstelijke black metal te maken is het straatje dat mij zeer kan bekoren: Redelijk optempo, maar wel ruimte en dynamiek in de gitaar-lijnen en riffs voor meeslepende en melancholische lijnen. Naarmate ik er langer naar stond te luisteren, werd ik eigenlijk steeds enthousiaster. De cleane stukken waren wat minder overtuigend, maar sterke band. Ben benieuwd naar hoe dit op CD klinkt.
Winterfylleth nam het stokje gretig over. Enige discrepantie tussen de podiumpresentatie en de muziek bij deze band. Als je de heren ziet staan, zou je niet direct verwachten met een metal-band van te hebben, maar ze maken een furieuze pot muziek. Uitgespannen composities die wel wat aan Wolves in the Throne Room, Krallice of Ash Borer doen denken, met een muur aan riffs. De toetsen hadden wat harder in de mix gemogen. Waren afentoe gewoon niet te horen; en de langzamere/softere nummers vond ik niet erg overtuigen, maar overal fijne band.
Hemelbestormer was op het laatste moment als vervanger voor Heretoir aan de line-up toegevoegd. Toevallig, want echt een uur ofzo voordat dat bericht ons bereikte, had ik mijn vriendin nog over deze band zitten vertellen. Kosmische post-metal, daar krijg ik wel een klein stijfje van. Ook hier een wat afwijkende podiumpresentatie. Een collectief heren van zekere leeftijd. Het zal vast vaker gaan gebeuren, want zowel de bands als het publiek op deze festivals wordt er niet jonger op, maar ik had toch een jeugdigere band verwacht. Niet dat dat uitmaakt, want de muziek was gewoon erg fijn. Subtiel opbouwende, slepende composities. Slepende en pakkende gitaarlijnen die het hoofd toch doen deinen alsware het subtiele stonerriffs. Niets wereldschokkends. Gewoon goed.
Inmiddels was het tijd voor de headliners van de zondag. Als eerste Dodheimsgard. Net als eerder dit jaar op Roadburn een zeer sterke en overweldigende show. Er werd een diverse setlist gepresenteerd. Van kille, nihilistische, Noorse riffs, tot psychedelische en spacey avant-garde. De band speelde strak, en had er overduidelijk veel zin in. Paar schoonheidsfoutjes waarvan je je afvraagt of deze nou echt werden gemaakt, of onderdeel van de weirde en gemaakt-ongestructureerde act zijn. Toch wel het optreden van het festival. Goede motivatie om nog eens opnieuw in de discografie te duiken.
Laatste act in de kleine zaal was Sunken. Epische en kille post-black metal. Vol op de atmosfeer. Het slechte geluid hielp daar wellicht enigszins mee, maar het luisterde net niet helemaal lekker weg. De riffs verzopen in de galm; de ijle orgeltoetsen (van een bandje.. (!)) kwamen slecht uit. Binnenkort maar voor de herkansing in Ede.
Moonspell mocht afsluiten. Op Prophecy waren ze onverwacht voor mij dé band van het festival. Ook hier werd de Wolfheart-set gespeeld, maar dan met iets minder other stories.
Wederom was het optreden goed, maar minder enthousiast, minder extra inzet en pit dan op Prophecy. De nummers werden gewoon goed gespeeld, maar niet veel meer dan dat. Op Prophecy waren de gitaar- en drumpartijen bij meerdere nummers met wat virtuositeit gemoderniseerd. Hier hoorde ik dat alleen in Wolfshade terug.
Mevrouw Soeiro trad met haar vocalen net iets meer op de voorgrond dan bij Prophecy. En waar haar rol daar precies goed was, was het nu niet zozeer een verbetering. Ze zingt te glad, te plastisch. Het duet An Erotic Alchemy was wederom een draak van een nummer. Kan zo in een Disney-film. Hiernaast meende ik Lua d'Inverno te missen. Wel waren een track van Under the Moonspell en Ataegina toegevoegd. Wederom een goed optreden. Met Alma Mater lekker staan meezingen. Maar het had niet de kwaliteit en het effect van hun show op Prophecy.

Erg geslaagde editie. Zoals reeds opgemerkt dit jaar geen gehuil over t-shirts of patches, maar ik vond vooral de bands leuker en overtuigender. Wel opvallend dat, vooral op zaterdag, de betere en interessantere bands vooral in de kleine zaal ipv op het hoofdpodium waren te vinden.
De muziek in de foyer en tussen de bands door blijft een ding. De hiphop is gewoon echt compleet debiel. Niemand zit daarop te wachten. Wat de organisator zich ook hallucineert. Kijk eens naar wat voor festival je organiseert, en welk publiek je trekt.. ! Maar ook vijf keer op een dag Mother van Danzig of Rose Tattoo en die malcore is om hoorndol van te worden.
Ook zou ik zelf headliners als High on Fire of Moonspell iets eerder programmeren. Om 23:00 zijn mensen al (dronken of niet dronken) naar hotel of de laatste trein pakken. Zonde.
Sowieso leek het, met name op zaterdag, eigenlijk best wel rustig. Nou was het vorig jaar, toen het uitverkocht was, in de kleine zaal, te druk, maar ik kan mee voorstellen dat dit net een wat magere opkomt was. Maarja, als ik naar mezelf kijk: Primordial, Wiegedood, Winterfylleth, Dodheimsgard, en Moonspell had dit jaar al eens gezien. Wiegedood en Sunken ga ik dit jaar nog een keer zien. Kan me voorstellen dat het oprecht moeilijk is om onderscheidend te blijven in ons fetival/concertlandschap.

Morast staat genoteerd. Bedankt voor de tip!

Lekker stukje weer, klinkt als een paar mooie dagen!

Ik zat nog even te kijken naar de editie in Antwerpen, die hebben toch ook wel een mooie lineup met wat bijzondere dingen. Triumph of Death / Hellhammer, Mysticum, Esoteric, Aluk Todolo..

Je schrijft altijd fijne verhalen KwelgeestIV

quote:

---

Op 28 oktober 2025 16:55 schreef zodiac lung het volgende:
Lekker stukje weer, klinkt als een paar mooie dagen!

---

Ja, heb me goed vermaakt! Volgende keer iets minder de bink zetten op de eerste dag, maar was gezellig. Was er met o.a. oud-ZMer Undertaker. Daar oud-ZMer Hgratwulff/FES, en NecRobert gesproken. Decomposingbitch meerdere malen voorbij zien komen.

quote:

---

Ik zat nog even te kijken naar de editie in Antwerpen, die hebben toch ook wel een mooie lineup met wat bijzondere dingen. Triumph of Death / Hellhammer, Mysticum, Esoteric, Aluk Todolo..

---

Bij mij jeuken Aluk Todolo en Wolvennest. En als ik erover nadenk, is Hellhammer natuurlijk ook heel stoer.
Maarja, ook al Roadburn en Dying Victim Attack..

quote:

---

Op 28 oktober 2025 17:36 schreef Mythics het volgende:
Je schrijft altijd fijne verhalen KwelgeestIV

---

Bedankt!