quote:

---

Op 12 juni 2019 17:42 schreef Natural Disaster het volgende:
De show an sich was dik in orde, maar man wat was dat geluid in die kutArena bagger.

Dat Hazes was voor mij onherkenbaar. Snap niet dat iemand dat er uit kon halen.

---

Ik stond op het veld, daar was het nog te doen maar hoorde wel dat hoe hoger je zit daar hoe slechter het geluid is.

Was mijn eerste keer daar dankzij vrijkaartjes maar zou er zelf nooit 120 euro voor over hebben gehad.

120 euro. Om Metallica live te zien. Wie had dat ooit gedacht. Nou, ik niet.

Geen idee, mijn kaartje was geen 120 euro.

Maar ze verzinnen tegenwoordig vanalles om de prijs op te drijven:
- pre-sale
- vip kaarten
- early access
- meet and greet
- gold tickets
- weet ik veel hoe ze het allemaal noemen

En de kassa maar tikken.


[Dit bericht is gewijzigd door Natural Disaster op 12-06-2019 22:11]

quote:

---

Op 12 juni 2019 21:42 schreef F.Jacobse het volgende:
120 euro. Om Metallica live te zien. Wie had dat ooit gedacht. Nou, ik niet.

---

120 achter het hek en 140 er voor geloof ik, gaat nergens meer over.

quote:

---

Op 12 juni 2019 22:09 schreef Natural Disaster het volgende:
Geen idee, mijn kaartje was geen 120 euro.

Maar ze verzinnen tegenwoordig vanalles om de prijs op te drijven:
- pre-sale
- vip kaarten
- early access
- meet and greet
- gold tickets
- weet ik veel hoe ze het allemaal noemen

En de kassa maar tikken.

---

Vergeet het gouden condoom niet!

Is natuurlijk allemaal omdat de cd verkoop ingestblablabla.

La la la geld! Is ook zo. Meer meer meer. Ach ja.




[Dit bericht is gewijzigd door F.Jacobse op 12-06-2019 22:34]

Golden show...ehh... circle tickets ja

quote:

---

Op 13 juni 2019 19:17 schreef MetalJan het volgende:
Golden show...ehh... circle tickets ja

---

circle jerk?

quote:

---

Op 12 juni 2019 16:29 schreef DaVinz het volgende:
hahah zowat het zelfde in de helling!

---

Elke keer weer iets aan stompzinnig gedoe

Dankzij een maat van een collega kon ik gisteren gratis mee naar Metallica in Brussel. Die mens is dan ook nog eens officieel gehandicapt (knieprothese), waardoor we een comfortabel zitje hadden op het gehandicaptenpodium.

Ik ben geen mega-fan, maar zo'n kans wou ik niet laten voorbijschieten. Alhoewel ik duidelijk veel meer plezier beleef aan de meer intieme concertervaringen, vond ik het wel eens de moeite om zo'n stadion-gedoe mee te maken. Enkel het geluid komt niet altijd goed tot z'n recht. Soit, eerste een Noorse rockbandje als opwarmer, dan Ghost (wat best ok was) en dan de hoofdact. Zeer goeie sfeer, ook tussen groep en publiek, goeie songkeuze en in België werd Ca plein pour moi van Plastic Bertrand door Kirk en die bassist (die nog redelijk goed Frans leek te zingen) gecovered.

En dan nog weg geraken met de wagen Meer dan een uur mogen aanschuiven voor we uit dat Jubelpark waren.

[Dit bericht is gewijzigd door PandroidJack op 17-06-2019 7:06]

quote:

---

Op 17 juni 2019 7:05 schreef PandroidJack het volgende:
Zeer goeie sfeer, ook tussen groep en publiek, goeie songkeuze en in België werd Ca plein pour moi van Plastic Bertrand door Kirk en die bassist (die nog redelijk goed Frans leek te zingen) gecovered.

---

Volgens mij hebben ze een spin-doctor in de arm genomen, om wat goede publiciteit te genereren. Dit charme-offensief met Hazes-nummers enzo komt op mij wat te gemaakt over.

Gisteren nog binnen gewipt in Magasin 4, voor een optreden van Noisem (Amerikaanse grindcore). Heel energiek en leuk, ondanks het beperkte publiek. Maar de sfeer in Magasin 4 is altijd lekker ontspannen.

quote:

---

Op 12 juni 2019 22:33 schreef F.Jacobse het volgende:
Vergeet het gouden condoom niet!

---

Ten tijde van Rockbitch was dit echt een dingetje.

Gisterenavond naar OM geweest in Utrecht (TivoliVredenburg).

OM was ronduit fantastisch live. Het monumentale basgeluid en -spel van Al Cisneros vibreerde al snel door de zaal. Wat een kracht en souplesse en wat een heerlijke hypnotiserende baslijnen! Ook zijn monotone cleane vocalen zijn bezwerend en passen perfect bij de muziek. Toch was het Emil Amos waar mijn blik het volledige concert naartoe is gegaan! Lang geleden dat ik zo geïnspireerd ben geraakt door een drummer na een concert. Amos speelt als een jazzy jaren '60/'70 drummer; veel sprekend tomwerk, fluisterende grooves en weinig dominante snareslagen; een beetje zoals Nick Mason (Pink Floyd) op Live at Pompeii speelt, maar dan technisch veel verder gevorderd en dynamischer. Cisneros en Amos tillen elkaar naar hogere niveaus en je merkt dan ook dat ze de nummers zelden natuurgetrouw spelen. Vooral Amos ''vulde'' de muziek veel meer, iets dat zeer goed in een livesituatie werkt. Ook de subtiele bijdrages van het derde lid met o.a. effecten/tamboerijn/gitaar/keyboard voegen veel toe aan de algehele sfeer. OM speelde grotendeels heel erg subtiel, maar richting het einde van het concert werd er even goed de beuk ingegooid met een asociaal lekker stonerriff en een donderende Amos die zijn fills steeds meer liet rollen. Genieten geblazen!

Goed verslag! Het was een geniaal optreden.

Oef, ik vond het echt een matige bedoening

Hoe dan!?
Dit was OM in optima forma, ik denk wel de beste show die ik van ze heb gezien. Het nieuwe nummer dat ze speelden belooft veel goeds voor de plaat die er, neem ik aan, nu toch eindelijk wel eens aan zit te komen.

Goede vraag. Ik moet er nog even de woorden voor gaan vinden in m'n concertverslagje, maar ik vrees nu al de negatieve backlash

quote:

---

Op 29 juli 2019 16:38 schreef iPim het volgende:
Goede vraag. Ik moet er nog even de woorden voor gaan vinden in m'n concertverslagje, maar ik vrees nu al de negatieve backlash

---

Negatieve backlash is niet gerechtvaardigd als je een sterke en eerlijke concertrecensie schrijft, dus dat komt wel goed. Die heb ik al vaker van je gelezen.

Nou, ik slijp de messen al hoor.

Leuk Alcatraz-weekend achter de rug. Wel gewerkt als vrijwilliger, maar alsnog het nodige kunnen zien.

Vrijdag Nervosa, een stevige trashgroep uit Brazilië. Die frontvrouw, met heur nauwaansluitende legging, was aardig om bezig te zien, tot dat ze haar strot opentrok en haar gezicht verwrong tot een feeksachtig gedrocht. Goed startschot.

Alkerdeel kende ik nog niet. Grappig hoe het programma van Alcatraz deze groep probeerde te omschrijven zonder black metal te willen vermelden, terwijl het (bijna) van de eerste tot de laatste minuut loodzware blastbeat-blackmetal was. Je moet het niet moeilijker willen maken dan het is. Lekker optreden, en grappig hoe een 6 - a 7-jarig meisje vooraan enthousiast stond te dansen.

VlitmAs vind ik op plaat helemaal niets, live kwam het al iets beter uit de verf, maar een fan zie ik me nog niet zo snel worden. David Vincent kwam bijna als een parodie van zichzelf over, met zijn fitness-oefeningen tussen het zingen door.

Rest van de dag moeten werken, zaterdag was ik er niet (co-ouderschapsverplichtingen), zondag weer van de partij.

Alien Weaponry uit Nieuw-Zeeland was een aangename verrassing voor mij. Er worden hier en daar Maori-elementen in de muziek verwerkt, zoals Haka's, en dat maakt hun doornsee-thrash net dat ietsje specialer en interessanter.

Carnation speelt niet bepaald vernieuwende muziek, maar kwam wel heel vet over. Door een goed geluid, en door de enthousiaste, aanstekelijke verschijning van de frontman. Gehuld in kettingen en een bloedrood-geverfd gezicht ging hij helemaal voor de cliché's, maar in dit geval werkte het wel. Zoals een goeie jaren 80 horrorfilm.

Unleashed was best aardig, goed geluid, en ook hier een erg enthousiaste, vriendelijke frontman die het publiek goed meekreeg.

Hetzelfde vond ik van Deicide. Alleen was Glen Benton minder spraakzaam, omdat ze vooral zo veel mogelijk muziek wilden kunnen brengen in hun slot.

Meshuggah kwam in eerste instantie erg impressionant over, maar na een paar nummers overviel me toch weer een gevoel van 'het klinkt allemaal een beetje te veel hetzelfde'.

Rotting Christ was dan weer de perfecte afsluiter. Het publiek ging compleet uit zijn bol, het was echt een zalig feest, met een enthousiaste groep die de gehele tent op z'n hand had. Zeer fijn om een festival op zo'n uitgelaten manier te kunnen afsluiten. De kers op de taart wat mij betreft.

Nadien nog anderhalf nummer van Off the Cross, maar, zeker na zo'n feest als bij Rotting Christ, had ik geen zin in halfslachtige metalcore of wat het dan ook moet voorstellen.

Algemeen een zeer fijne ervaring met Alcatraz. Ik moest werken in de VIP-ruimte. Zelfs al had ik het geld, ik zou het nooit aan zo'n VIP-arrangement uitgeven, waar de festivalervaring compleet nihil is, naar mijn bevinden. Een beetje cava lopen te drinken tussen volk met hemdjes met opgezette kragen, nou nee, bedankt hoor. Maar iedereen van de organisatie was zeer vriendelijk.

Dikke punten ook voor het publiek, dat ik opmerkelijk enthousiaster vond dan op eender welke Graspop-editie. Eindelijk nog eens (van de eerste groepen) moshpits a volonté.

Toffe aankleding ook van het festivalterrein. Dat het niet zo groot is als een Graspop, maakt het gezelliger, enkel boden de eetstandjes hier minder variatie aan (die enige variatie was van vettig tot errug vettig).





Ook festivalman was weer van de partij:







[Dit bericht is gewijzigd door PandroidJack op 12-08-2019 9:54]

"festivalman". Blij dat hij er dit jaar bij Dunk niet bij was (waar hij wel altijd is). Zwaar vermoeiend aandachtvragend typ.

Anyway, zojuist terug van Yellowstock wat weer een heerlijk feestje was. Hoogtepunten te over, maar om er een paar te noemen:

Kozmotron
Heuse spacegroove op de vroege ochtend. (rond 13:00). Ze speelden anderhalf uur en het deed me hier en daar denken aan Gong en Motorpsycho. Maar dan meer spaced out. Heerlijk!

MDCIII (misschien wel het hoogtepunt der hoogtepunten en kende het niet)
Als doomjazz ala Kilimanjaro gecombineerd met rappe psychedelische percussie. Het zoog me er per direct in en liet me niet meer los. Bijzondere combinatie die ik nog niet eerder heb gehoord.

Kameel
Hele vette jazzy kraut met, jawel, hier en daar wat kamelenritmes erin. Heel erg de moeite waard.

Ignatz
Door een nogal fikse joint werd ik direct een andere realiteit ingetrokken door Ignatz. 1 man op het podium met een akoestisch/elektrische gitaar en extreem vernaggelde tape-effecten over zijn stem. Denk delta-blues meets psychedelische folk meets Six Organs of Admittance? Alleen dan anders. Heel vet.

Bevis Frond
De band bestaat al meer dan 30 jaar en dat is te horen. In de kwaliteit van het spel, maar ook in de gigantische variatie in stijlen. Van ongelooflijk catchy, min of meer poppy punksongs naar eindeloze spacejams, naar Hawkwind achtig doorragwerk. Fijn om hier even op los te gaan.

Zo waren er nog zat bands die indruk maakten, maar ik hou het hier even bij.

Gisteren de derde dag van Into The Grave meegepakt.

Death Angel, lekker.
Opeth, geweldig, met als hoogtepunt The Drapery Falls.
Mooi feestje.

Verder supergezellig en ook prima weer.






[Dit bericht is gewijzigd door Bub op 12-08-2019 11:52]

quote:

---

Op 12 augustus 2019 10:20 schreef Bub het volgende:
Opeth, geweldig, met als hoogtepunt Blackwater Park.

---

Ik ben na The Drapery Falls weggegaan, maar ik dacht dat ze daarna alleen nog Deliverance hebben gespeeld?

Vond Opeth erg goed trouwens. Vanaf het derde nummer was het geluid ook prima en Akerfeldt kwam een stuk geïnspireerder over dan vorig jaar op Fortarock.