| Natural Disaster |
| The Dude |
 |
 |
|
 Posted 15-02-2025 10:13 by Natural Disaster |
    |
|
En dan een pareltje van een briefje er maar meteen achteraan, met quote.
https://www.buttkicken.nl/2025/02/15/briefje-van-jan-aan-links-nederland-2/
quote:
Beste linksmensen,
Vergeet Donald Trump en Elon Musk.
Er is iemand die jullie nog veel meer slapeloze nachten gaat bezorgen.
J.D. Vance.
De vice-president van de Verenigde Staten.
Ik voorspel dat hij -tenzij er tussentijds een Amerikaanse Volkert opstaat- op 7 november 2028 en op 2 november 2032 wordt gekozen tot president van de Verenigde Staten.
Dus tot november 2036 zullen jullie hoofdschuddend en stampvoetend gadeslaan wat er aan de overkant van de grote plas en in NAVO-verband gebeurt en hoe dat ook in Europa én in Nederland zijn weerslag gaat hebben.
J.D. Vance (lees zijn boek!) hield afgelopen week op een veiligheidsconferentie in München een speech, waar volgens de systeemmedia (en de politici die erover lazen in de systeemmedia) de honden geen brood van lustten.
Ik vond het een geweldige speech.
Omdat-ie precies aangaf waarom kiezers, ook in Nederland, zich afzetten tegen de gevestigde orde.
Waar ik bij elke zin van J.D. Vance instemmend knikte, weet ik zeker dat bij jullie elke zin de bloeddruk een paar punten omhoog pompte en het gevoel dat alles wat jullie in de afgelopen decennia hebben ‘opgebouwd’ door jullie handen aan het wegglippen is.
Dat is jullie gegund.
Dan weten jullie ook eens hoe dat voelt.
Daarom heb ik een lekker stukje leesvoer voor jullie voor het weekend: de hele speech van J.D. Vance, in het Nederlands.
Veel plezier ergernis ermee ????
Komt-ie:
“Eén van de dingen waar ik het vandaag over wilde hebben, is: onze gedeelde waarden. (…) Uiteraard komen we op deze conferentie bijeen om het over veiligheid te hebben. Meestal bedoelen we dan bedreigingen voor onze externe veiligheid. Ik zie hier vandaag heel veel belangrijke militaire leiders bijeen. Maar hoewel de regering-Trump zich grote zorgen maakt over de Europese veiligheid en gelooft dat we tot een redelijke regeling kunnen komen tussen Rusland en Oekraïne – en we geloven ook dat het belangrijk is dat Europa de komende jaren een grote stap voorwaarts zet om in zijn eigen verdediging te voorzien – is de dreiging waar ik me het meest zorgen over maak ten opzichte van Europa niet Rusland, China of een andere externe actor. Waar ik mij zorgen over maak is de dreiging van binnenuit. De terugtrekking van Europa uit een aantal van haar meest fundamentele waarden: waarden die zij deelt met de Verenigde Staten van Amerika.
Het viel mij op dat onlangs een voormalig Europees commissaris op televisie verscheen en blij klonk dat de Roemeense regering zojuist alle verkiezingen had geannuleerd. Hij waarschuwde dat als de zaken niet volgens plan verlopen, hetzelfde ook in Duitsland zou kunnen gebeuren.
Deze ondoordachte uitspraken zijn schokkend voor de Amerikaanse oren. Jarenlang is ons verteld dat alles wat we financieren en ondersteunen in naam van onze gedeelde democratische waarden gebeurt. Alles, van ons Oekraïnebeleid tot digitale censuur, wordt gepresenteerd als een verdediging van de democratie. Maar als we zien dat Europese rechtbanken verkiezingen ongeldig verklaren en hoge ambtenaren dreigen andere verkiezingen ongeldig te verklaren, moeten we onszelf afvragen of we onszelf wel aan een passend hoog niveau houden. En ik zeg onszelf, omdat ik er fundamenteel van overtuigd ben dat we in hetzelfde team zitten.
We moeten meer doen dan alleen praten over democratische waarden. Wij moeten ze naleven. Velen van u kunnen zich nog herinneren dat de Koude Oorlog de verdedigers van de democratie tegenover veel tiranniekere machten op dit continent plaatste. En denk eens aan de kant in die strijd die dissidenten censureerde, kerken sloot en verkiezingen annuleerde. Waren zij de goede jongens? Zeker niet.
En Godzijdank hebben ze de Koude Oorlog verloren. Ze verloren omdat ze de buitengewone zegeningen van de vrijheid, de vrijheid om te verrassen, fouten te maken, uit te vinden en te bouwen, niet waardeerden of respecteerden. Het blijkt dat je innovatie of creativiteit niet kunt afdwingen, net zoals je mensen niet kunt dwingen wat ze moeten denken, voelen of geloven. En wij geloven dat die zaken zeker met elkaar verbonden zijn. En helaas, als ik naar Europa kijk vandaag de dag, is het soms niet zo duidelijk wat er met sommige winnaars van de Koude Oorlog is gebeurd.
Ik kijk naar Brussel, waar de commissarissen van de Europese Commissie burgers waarschuwden dat ze van plan zijn om sociale media te sluiten in tijden van burgerlijke onrust: op het moment dat ze zien wat zij als ‘haatdragende inhoud’ beschouwen. Of naar Duitsland, waar de politie invallen heeft gedaan bij burgers die ervan verdacht werden antifeministische opmerkingen online te hebben geplaatst als onderdeel van de ‘bestrijding van vrouwenhaat’ op internet.
Ik kijk naar Zweden, waar de regering twee weken geleden een christelijke activist veroordeelde voor deelname aan Koranverbrandingen, wat resulteerde in de moord op zijn vriend. En zoals de rechter in zijn zaak op huiveringwekkende wijze opmerkte, verlenen de Zweedse wetten die de vrijheid van meningsuiting zogenaamd beschermen, in feite geen – en ik citeer – vrijbrief om iets te doen of te zeggen zonder het risico te lopen de groep die deze overtuiging aanhangt, te beledigen.
En wat misschien nog wel het meest zorgwekkend is, is mijn blik op onze dierbare vrienden in het Verenigd Koninkrijk. Daar heeft de achteruitgang op het gebied van gewetensrechten de fundamentele vrijheden van met name religieuze Britten in het gedrang gebracht. Iets meer dan twee jaar geleden beschuldigde de Britse regering Adam Smith Conner, een 51-jarige fysiotherapeut en een oorlogsveteraan, van de gruwelijke misdaad om op 50 meter afstand van een abortuskliniek te staan en drie minuten lang in stilte te bidden. Hij hinderde niemand, sprak niemand aan, nee, hij stond gewoon in stilte in zijn eentje bidden. Nadat de Britse wetshandhaving hem had opgemerkt en wilde weten waarvoor hij bad, antwoordde Adam eenvoudigweg dat het voor zijn ongeboren zoon was.
Hij en zijn ex-vriendin hadden jaren daarvoor een abortus gepleegd. De agenten waren niet onder de undruk. Adam werd schuldig bevonden aan het overtreden van de nieuwe Buffer Zones Law van de overheid, die stil gebed en andere acties binnen 200 meter van een abortuskliniek die iemands beslissing kunnen beïnvloeden, strafbaar stelt. Hij werd veroordeeld tot het betalen van duizenden ponden aan het Openbaar Ministerie.
Ik zou graag zeggen dat dit een toevalstreffer was, een eenmalig, gek voorbeeld van een slecht geschreven wet die tegen één persoon werd uitgevaardigd. Maar nee. Afgelopen oktober, slechts een paar maanden geleden, begon de Schotse overheid brieven te verspreiden naar burgers wier huizen binnen zogenaamde veilige toegangszones lagen, met de waarschuwing dat zelfs privégebed in hun eigen huis neer zou kunnen komen op het overtreden van de wet. Natuurlijk drong de regering er bij lezers op aan om medeburgers aan te geven die ervan verdacht worden schuldig te zijn aan gedachtecriminaliteit in Groot-Brittannië en in heel Europa.
Ik vrees dat de vrijheid van meningsuiting op de terugtocht is en in het belang van de waarheid, zal ik toegeven dat de luidste stemmen voor censuur soms niet uit Europa kwamen, maar uit mijn eigen land, waar de vorige regering social mediabedrijven bedreigde en intimideerde om zogenaamde misinformatie te censureren. Misinformatie, zoals bijvoorbeeld het idee dat het coronavirus waarschijnlijk was gelekt uit een laboratorium in China. Onze eigen regering moedigde particuliere bedrijven aan om mensen het zwijgen op te leggen die het waagden om te zeggen wat een voor de hand liggende waarheid bleek te zijn.
Dus ik kom hier vandaag niet alleen met een observatie, maar met een aanbod. En net zoals de regering-Biden wanhopig probeerde om mensen het zwijgen op te leggen omdat ze hun mening gaven, zal de regering-Trump precies het tegenovergestelde doen, en ik hoop dat we daaraan kunnen samenwerken.
In Washington is er een ‘nieuwe sheriff in de stad’. En onder Donald Trumps leiderschap zijn we het misschien niet eens met uw standpunten, maar we zullen vechten om uw recht te verdedigen om ze in het openbaar te uiten. Nu zijn we natuurlijk op het punt beland dat de situatie zo erg is geworden dat Roemenië in december de resultaten van een presidentsverkiezing heeft geannuleerd op basis van de zwakke vermoedens van een inlichtingendienst en enorme druk van haar continentale buren. Nu, zoals ik het begrijp, was het argument dat Russische desinformatie de Roemeense verkiezingen had geïnfecteerd. Maar ik zou mijn Europese vrienden om wat perspectief willen vragen. U kunt geloven dat het verkeerd is dat Rusland sociale media-advertenties koopt om uw verkiezingen te beïnvloeden. Dat doen we zeker. U kunt het zelfs op het wereldtoneel veroordelen. Maar als uw democratie kan worden vernietigd met een paar honderdduizend dollar aan digitale reclame van een vreemd land, dan was het om te beginnen al niet erg sterk.
Het goede nieuws is dat ik toevallig denk dat uw democratieën aanzienlijk minder broos zijn dan veel mensen blijkbaar vrezen. Geloven in democratie betekent: begrijpen dat al onze burgers wijsheid en een stem hebben. En ik geloof echt dat onze burgers nog sterker worden als we ze hun mening laten geven. En dat brengt ons natuurlijk terug naar deze conferentie in München, waar de organisatoren wetgevers van populistische partijen van zowel links als rechts hebben verboden om deel te nemen aan deze gesprekken. Nogmaals, we hoeven het niet met alles of iets eens te zijn wat mensen zeggen. Maar als politieke leiders een belangrijk gebied vertegenwoordigen, is het onze plicht om op zijn minst deel te nemen aan de dialoog met hen.
Voor velen van ons aan de andere kant van de Atlantische Oceaan lijkt het steeds meer op oude, gevestigde belangen die zich verschuilen achter lelijke woorden uit het Sovjettijdperk als misinformatie en desinformatie, die het idee gewoon niet leuk vinden dat iemand met een ander standpunt een andere mening zou kunnen uiten of, God verhoede, anders zou kunnen stemmen of, nog erger, een verkiezing zou kunnen winnen.
Dit is een veiligheidsconferentie en ik weet zeker dat jullie hier allemaal voorbereid zijn om te praten over hoe jullie de defensie-uitgaven de komende jaren precies willen verhogen in lijn met een nieuwe doelstelling. En dat is geweldig, want zoals president Trump overduidelijk heeft gemaakt, gelooft hij dat onze Europese vrienden een grotere rol moeten spelen in de toekomst van dit continent. We denken dat het een belangrijk onderdeel is van een gedeelde alliantie, waarbij de Europeanen hun verantwoordelijkheid nemen terwijl Amerika zich richt op gebieden in de wereld die in groot gevaar zijn.
Maar laat me je ook vragen, hoe ga je überhaupt nadenken over de soorten budgetteringsvragen als we in de eerste plaats niet weten wat we verdedigen? Ik heb al veel gehoord in mijn gesprekken en ik heb veel, veel geweldige gesprekken gehad met veel mensen die hier in deze zaal bijeen zijn. Ik heb veel gehoord over wat je nodig hebt en waartegen je jezelf moet verdedigen, en dat is natuurlijk belangrijk. Maar wat mij, en ik denk dat dat voor veel burgers van Europa geldt, wat minder duidelijk is, is waarvoor je jezelf precies verdedigt. Wat is de positieve visie die dit gedeelde veiligheidspact bezielt en waarvan we allemaal geloven dat het zo belangrijk is?
Ik geloof er heilig in dat er geen veiligheid is als je bang bent voor de stemmen, de meningen en het geweten die je eigen volk leiden. Europa staat voor veel uitdagingen. Maar de crisis waarmee dit continent nu kampt, de crisis waar we volgens mij allemaal samen mee te maken hebben, is er een van onze eigen makelij. Als je bang bent voor je eigen kiezers, kan Amerika niets voor je doen. En trouwens, dan is er ook niets dat jij kunt doen voor het Amerikaanse volk dat mij en president Trump heeft gekozen. Je hebt democratische mandaten nodig om de komende jaren iets van waarde te bereiken.
Hebben we dan niets geleerd dat dunne mandaten onstabiele resultaten opleveren? Maar er is zoveel waardevols dat bereikt kan worden met het soort democratisch mandaat dat ik denk dat voortkomt uit het beter reageren op de stemmen van je burgers. Als je wilt genieten van concurrerende economieën, als je wilt genieten van betaalbare energie en veilige toeleveringsketens, dan heb je mandaten nodig om te regeren, omdat je moeilijke keuzes moet maken om van al deze dingen te genieten.
En dat weten we natuurlijk heel goed. In Amerika kun je geen democratisch mandaat winnen door je tegenstanders te censureren of ze in de gevangenis te stoppen. Of dat nu de leider van de oppositie is, een nederige christen die in haar eigen huis bidt, of een journalist die het nieuws probeert te verslaan. Je kunt er ook geen winnen door je basiskiezers te negeren op vragen als: wie er deel mag uitmaken van onze gedeelde samenleving.
En van alle dringende uitdagingen waarmee de hier vertegenwoordigde landen worden geconfronteerd, geloof ik dat er niets dringender is dan massale migratie. Tegenwoordig is bijna één op de vijf mensen die in Duitsland woont vanuit het buitenland hierheen verhuisd. Dat is een record. Het is trouwens een vergelijkbaar aantal in de Verenigde Staten, ook een recordhoogte. Het aantal immigranten dat de EU binnenkwam vanuit niet-EU-landen verdubbelde alleen al tussen 2021 en 2022. En natuurlijk is het sindsdien veel hoger geworden.
En we kennen de situatie. Het is niet uit het niets ontstaan. Het is het resultaat van een reeks bewuste beslissingen die politici op het hele continent en anderen over de hele wereld in de loop van een decennium hebben genomen. We zagen de verschrikkingen die door deze beslissingen zijn veroorzaakt deze week nog in München. Waarom is dit in de eerste plaats gebeurd? Het is een vreselijk verhaal, maar het is er een dat we veel te vaak in Europa hebben gehoord, en helaas ook te vaak in de Verenigde Staten. Een asielzoeker, vaak een jongeman van halverwege de twintig, die al bekend is bij de politie, rijdt op een menigte in en verscheurt een gemeenschap. Hoe vaak moeten we deze verschrikkelijke aanslagen nog doorstaan voordat we van koers veranderen en onze gedeelde beschaving een nieuwe richting in sturen? Geen enkele kiezer op dit continent ging naar de stembus om de sluizen open te zetten voor miljoenen ongecontroleerde immigranten. Maar weet je waar ze wel op hebben gestemd? In Engeland hebben ze voor Brexit gestemd. En of je het er nu mee eens bent of niet, ze hebben ervoor gestemd. En steeds meer mensen in heel Europa stemmen op politieke leiders die beloven een einde te maken aan de oncontroleerbare migratie. Ik ben het toevallig met veel van deze zorgen eens, maar jij hoeft het niet met mij eens te zijn.
Ik denk gewoon dat mensen om hun huis geven. Ze geven om hun dromen. Ze geven om hun veiligheid en hun vermogen om voor zichzelf en hun kinderen te zorgen. En ze zijn slim. Ik denk dat dit een van de belangrijkste dingen is die ik heb geleerd in mijn korte tijd in de politiek. In tegenstelling tot wat je misschien hoort, een paar bergen verderop in Davos, beschouwen de burgers van al onze landen zichzelf over het algemeen niet als opgeleide dieren of als inwisselbare schakeltjes in een globale economie. En het is nauwelijks verrassend dat ze niet door hun leiders heen en weer willen worden geslingerd of meedogenloos genegeerd willen worden. Het is de taak van de democratie om deze grote vragen bij de stembus te beantwoorden.
Ik geloof dat het afwijzen van mensen, het afwijzen van hun zorgen of erger nog, het sluiten van de media, het stilleggen van verkiezingen of het uitsluiten van mensen van het politieke proces niets beschermt. In feite is het de meest zekere manier om de democratie te vernietigen. Je uitspreken en meningen uiten is geen inmenging in de verkiezingen. Zelfs als mensen meningen uiten buiten je eigen land, en zelfs als die mensen zeer invloedrijk zijn. Grappenderwijs zeg ik als de Amerikaanse democratie tien jaar vol uitbranders van Greta Thunbergs kan overleven, kunnen jullie een paar maanden Elon Musk overleven.
Maar wat geen enkele democratie, Amerikaans, Duits of Europees, zal overleven, is miljoenen kiezers vertellen dat hun gedachten en zorgen, hun aspiraties, hun smeekbeden om verlichting, onjuist en minderwaardig zijn of het niet waard zijn om zelfs maar overwogen te worden.
Democratie rust op het heilige principe dat de stem van het volk ertoe doet. Er is geen ruimte voor firewalls. Je houdt je aan het principe of je doet het niet. Het volk heeft een stem. Europese leiders hebben een keuze. En ik geloof er sterk in dat we niet bang hoeven te zijn voor de toekomst.
Omarm wat je volk je vertelt, zelfs als het verrassend is, zelfs als je het er niet mee eens bent. En als je dat doet, kun je de toekomst met zekerheid en vertrouwen tegemoet treden, wetende dat de natie achter ieder van jullie staat. En dat is voor mij de grote magie van democratie. Het zit niet in stenen gebouwen of prachtige hotels. Het zit zelfs niet in de grote instellingen die we samen als gedeelde samenleving hebben opgebouwd.
Geloven in democratie betekent begrijpen dat elk van onze burgers wijsheid heeft en een stem heeft. En als we weigeren naar die stem te luisteren, zullen zelfs onze meest succesvolle gevechten weinig opleveren. Zoals paus Johannes Paulus II, naar mijn mening een van de meest buitengewone voorvechters van de democratie op dit continent of enig ander continent, ooit zei: ‘Wees niet bang’. We zouden niet bang moeten zijn voor onze bevolking, ook niet als ze standpunten uiten die afwijken van de onze.”
Zo, dat waren 2655 woorden.
Allemaal raak.
En we weten: de Verenigde Staten zijn doorgaans ons voorland.
We lopen alleen een paar jaar op ze achter.
Nog niet alles is dus verpest.
Behalve, na het lezen van de toespraak van J.D. Vance, jullie weekend ????
Groet,
JanD
Voor cadeautjes en/of donaties volg de link, ook voor de hierboven ontbrekende linkjes in het brieje.
Rule #6 | Op 13 augustus 2021 22:26 schreef Eindbaas het volgende: "Het stelletje dwazen dat klakkeloos alles overneemt uit boekjes en dan denken te weten hoe de wereld in elkaar zit."
|
