Natural Disaster |
The Dude |
 |
 |
|
Posted 06-08-2025 13:11 by Natural Disaster |
        |
|
https://www.buttkicken.nl/2025/08/06/briefje-van-jan-aan-joost-eerdmans-5/
quote: Beste Joost,
Ik ga je even een verhaaltje vertellen.
De dag begon zoals alle huwelijksdagen: te laat, te duur, en met een kapper die Joost ‘meer een vibe’ dan een kapsel had gegeven.
Ingrid had alles geregeld. De locatie, de gastenlijst, de menukaart (veganistisch met truffel, want “vlees is voor mensen zonder zelfbeheersing”), én de dresscode: stijlvol bohemien met Scandinavisch randje. Niemand wist wat dat betekende, behalve Ingrid, en daar ging het haar ook precies om.
Joost stond al twintig minuten voor het altaar. Hij voelde zich als een vaatdoek die net uit een wasknijper komt. Hij had een ring in zijn zak en een knoop in zijn maag.
En op rij zes zat Annabel.
Zijn ex.
De ex die hij anderhalf jaar geleden op een dinsdagavond in juni had verlaten met een appje van zes woorden: “Spijt me. Het is Ingrid geworden.”
Ingrid verscheen aan het eind van het gangpad, alsof ze net was neergedaald uit een helikopter van Chanel.
De gasten draaiden zich om.
Joosts maag ook.
Hij dacht aan de maanden met Ingrid: de spreadsheet met relatie-KPI’s, haar gewoonte om zijn vrienden “domrechts” te noemen, de keer dat ze zei dat hij “net niet lelijk was” en dat dat hem “uniek aantrekkelijk” maakte.
En hij dacht aan Annabel.
Hoe zij zijn muziek wél begreep.
Hoe ze niet van truffel hield maar het toch at, voor hem.
Hoe ze hem liet ademen, en lachen, en af en toe zijn zin gaf zónder Excel erbij.
En toen kwam de vraag.
“Joost, neem jij Ingrid tot je wettige echtgenote, in goede en slechte tijden, tot de dood jullie scheidt?”
Hij keek naar Ingrid, die knipoogde naar een onbekende man op rij 66.
Hij keek naar Annabel, die niets zei, maar één wenkbrauw optrok – een kleine, sierlijke blik die zoveel meer zei dan een preek.
Joost ademde in.
En ademde uit.
“Nee,” zei hij.
Ingrid keek hem aan zoals je kijkt naar een trui die je net uit de droger hebt gehaald en die drie maten kleiner is geworden.
Geen verdriet.
Alleen: woede.
Joost draaide zich om.
De zaal hield zijn adem in.
Joost liep naar rij zes.
Hij stond voor Annabel.
Zij keek omhoog, traag.
“Je hebt eindelijk ballen gekregen,” zei ze.
En zo eindigde de bruiloft van Ingrid.
Niet met een ja-woord, maar met een opgestoken middelvinger van het universum.
De moraal van dit verhaal?
Je bent toch niet onnozel?
Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald.
Groet,
JanD
Voor de cadeautjes, donaties en/of linkjes in het briefje volg bovenstaande link.
Rule #6 | Op 13 augustus 2021 22:26 schreef Eindbaas het volgende: "Het stelletje dwazen dat klakkeloos alles overneemt uit boekjes en dan denken te weten hoe de wereld in elkaar zit."
 |